Την Μεγάλη Τετάρτη 28 Απριλίου 2021 στον Καθεδρικό Ναό της Παναγίας του Ροδαρίου στην Ξινάρα, τελέστηκε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, με την ευλογία των Ελαίων και την καθαγίαση του Μύρου, από τον Σεβασμιότατο Αρχιεπίσκοπο Νάξου – Τήνου π. Νικόλαο, με τη συμμετοχή των Ιερέων.
Η συμμετοχή των πιστών ήταν περιορισμένη λόγω των μέτρων της πολιτείας για την καταπολέμηση της νόσου COVID-19, όμως παρά την περιορισμένη παρουσία των πιστών η όλη ατμόσφαιρα ήταν κατανυκτική.
Δυστυχώς φέτος δεν μπόρεσαν να παραστούν τα παιδιά της τοπικής Εκκλησίας που πρόκειται να λάβουν κατά τη φετινή χρονιά το Μυστήριο του Χρίσματος. Όμως όσοι πιστοί θέλησαν μπόρεσαν.
Κατά την ομιλία του ο Σεβασμιότατος είπα τα εξής: Αδελφοί μου και Αδελφές μου,
Στον ένα χρόνο που ζήσαμε σε έκτακτη ανάγκη, λόγω της πανδημίας, οι άδειοι πάγκοι των Ναών μας, κατά την τέλεση των Θείων Λειτουργιών, απετέλεσαν θλιβερή εικόνα, που θα παραμείνει χαραγμένη στη μνήμη μας. Βιώσαμε και δυστυχώς βιώνουμε και φέτος εικόνες που προκαλούν συζητήσεις και ερωτήσεις όπως: είναι σωστό οι Ιερείς να τελούν τη Θεία Λειτουργία χωρίς τη φυσική παρουσία των πιστών; Σε ποιο βαθμό βοηθούν οι πρωτοβουλίες τοπικών Εκκλησιών να μεταδίδουν τις Ιεροτελεστίες χρησιμοποιώντας τις σύγχρονες τεχνολογίες; Πόσο αυτό βοήθησε τις κατ’ οίκον εκκλησίες; Πόσο αυτό κατάφερε να βοηθήσει την Εκκλησία ακόμη και στις δύσκολες αυτές καταστάσεις να συνεχίσει να δίνει μαρτυρία της ζωντανής πίστης;
Δε θα προσπαθήσω να απαντήσω σε αυτές τις ερωτήσεις. Θέλω απλώς να βεβαιώσω ότι και εν μέσω τόσων προβλημάτων και δυσκολιών ο Κύριος δεν μας εγκατέλειψε. Ο ίδιος μας ενέπνευσε νέες πρωτοβουλίες και μας βοήθησε να κατανοήσουμε, ακόμη περισσότερο, τη διακονία της «κατ’ οίκον Εκκλησίας», δηλαδή της κάθε Χριστιανικής οικογένειας. Κι αν δεν μπορέσαμε να εκπληρώσουμε τη διακονία μας όπως θα θέλαμε, και ίσως νιώσαμε ως «άχρηστοι υπηρέτες». Και αν κάποιες στιγμές δεν ξέραμε τι να κάνουμε, λόγω της αβεβαιότητας των καταστάσεων που από εβδομάδα σε εβδομάδα άλλαζαν, η πίστη μας δεν κλονίστηκε.
Αντί να μεμψιμοιρούμε θελήσαμε να ευχαριστούμε τον Θεό και σήμερα να ανανεώσουμε κλήρος και λαός την απόφασή μας να συνεχίσουμε να ζούμε τη διακονία μας με αφοσίωση και χαρά, διότι ο Κύριος, μας κατέστησε βασίλειο, δηλαδή Ιερείς για τον Θεό και τον Πατέρα του”, (Ap 1,6):
Τι σημαίνει όμως ότι οι Χριστιανοί είναι «βασίλειο, Ιερείς στον Θεό Πατέρα»; Ο Απόστολος Πέτρος στην πρώτη του επιστολή, περιγράφει αυτή την πραγματικότητα με διαφορετικά και πιο απλά λόγια, γράφοντας: «Εσείς όμως είστε μια εκλεκτή φυλή, ένα βασιλικό Ιερατείο, ένα έθνος Άγιο, ο λαός που ο Θεός εξαγόρασε για να διακηρύξει τα αξιοθαύμαστα έργα του και σας κάλεσε από το σκοτάδι στο θαυμάσιο φως του. Κάποτε εσείς, δεν ήσασταν λαός και τώρα είστε όχι απλός, αλλά λαός του Θεού. Κάποτε εσείς είχατε αποκλειστεί από την ευσπλαχνία, τώρα όμως αποκτήσατε την ευσπλαχνία.” (1Μα 2: 9-10).
Αδελφοί μου και αδελφές μου το βασιλικό ιερατείο και ο λαός ο Άγιος για τα οποία μας μιλά η Γραφή, είμαστε εμείς οι Ιερείς αλλά και όλοι εσείς, ο ευλογημένος και βαπτισμένος λαός του Θεού.
Αυτό το διαπιστώσαμε ακόμη καλύτερα στους δύσκολους αυτούς καιρούς, όταν αναγκαστήκαμε να τελούμε τη Θεία Ευχαριστία με την απουσία σας. Και αυτό δεν ήταν κάτι που πέρασε ανώδυνο και χωρίς πόνο ψυχής. Ήταν η στιγμή που ζητήσαμε από την «κατ’ οίκον Εκκλησία» να αναλάβει τις ευθύνες της και να εκπληρώσει τη δική της διακονία. Να συμπληρώσει αυτό που έλειπε αναγκαστικά από τις δυνατότητες που είχαν οι ιερείς της. Οι πιστοί καλέστηκαν να εκπληρώσουν την γενική ιεροσύνη τους. Αυτήν που έλαβαν την ημέρα του Βαπτίσματός τους.
Τα έλαια που σήμερα ευλογούμε μας θυμίζουν και τον Κήπο των ελαιών, όπου ο Ιησούς έδωσε την τελική συγκατάθεσή του στο θέλημα του Πατέρα για το Θείο Πάθος: «Πατέρα, να μη γίνει το δικό μου θέλημα, αλλά το δικό σου». Έτσι Ιησούς Χριστός κατέστη ο μοναδικός Αρχιερέας που έγινε θύτης, θύμα και βωμός.
Με αυτά τα ευλογημένα έλαια και το καθαγιασμένο μύρο θα χρίεται ο λαός του Θεού. Είναι τα έλαια που χρησιμοποιεί η Εκκλησία στα τέσσερα από τα επτά Μυστήρια της:
Στο Βάπτισμα μέσω του οποίου αναγεννιόμαστε και εισερχόμαστε στον ευλογημένο λαό του Θεού, που είναι η Εκκλησία.
Στο Χρίσμα, με το οποίο ενισχυόμαστε για να αντιμετωπίσουμε τις επιθέσεις του Πονηρού Πνεύματος.
Στην Ιεροσύνη για να τελούμε τα άγια του Θεού Μυστήρια και να υπηρετούμε τον άγιο του Θεού λαό.
Στο Ευχέλαιο που μας προσφέρεται ως φάρμακο αθανασίας η Θεία χάρη και μας ενδυναμώνει τη στιγμή της ασθένειάς μας, δεχόμενοι την ευσπλαχνία του Θεού για το πέρασμά μας στην αιώνια ζωή.
Αδελφοί μου στην Ιεροσύνη, σεβαστές Αδελφές και αγαπητά λαϊκά μέλη της Εκκλησίας, συνεργαστήκαμε 28 χρόνια, αλλού πετύχαμε και αλλού αποτύχαμε, είναι όμως βέβαιο ότι δεν απογοητευθήκαμε.
Σας ευχαριστώ για την πολύτιμη προσφορά σας στην Εκκλησία, τους αγώνες σας και την αγωνία σας, τις θυσίες σας, την καθημερινή σας μαρτυρία αγάπης για την Ιεροσύνη σας, για την αποστολή σας, για την Εκκλησία.
Αυτή την ιδιαίτερη για μας ημέρα σας αποχαιρετώ, αλλά δεν σας ξεχνώ. Σας ζητώ να είσαστε πάντα ενωμένοι και αγαπημένοι διότι μόνο έτσι οι καρποί της διακονίας σας θα αυξάνονται.
Σε λίγο καιρό θα υποδεχθούμε με χαρά το νέο σας Αρχιεπίσκοπο, Σεβασμιότατο π. Ιωσήφ Πρίντεζη.
Έρχεται με όλη την καλή θέληση του και προικισμένος με τα πολλά χαρίσματά του, να σας υπηρετήσει και μαζί του να συνεχίσετε να υπηρετείτε τον άγιο του Θεού λαό, την τοπική μας Εκκλησία.
Εγώ πάντοτε θα σας σκέπτομαι και δεν θα ξεχνώ να επαναλαμβάνω: «Μείνε μαζί τους, Κύριε». Αμήν
