Είμαστε στις αρχές του Μάρτη. Στην περίοδο που κλαδεύουν τις φλαμουριές, τις κερασιές, τις δαμασκηνιές, τις βερικοκιές και το κλιματαριές …. που μου επαναλαμβάνουν: «θα σε κάνω πλούσιο γιατί μ’ έκανες φτωχό».
Τα ειδικά κοψίματα στα κλαδιά ενώ αυτά πριν ήταν καταπράσινα, τώρα χαιρετούν τον μπλε ουρανό με τα κούτσουρά τους και δεν ντρέπονται να δείχνουν τους γυμνούς κορμούς τους
Επαινώντας την θαρραλέα αγάπη εκείνου που τα κλαδεύει, ξεχνούν την προκληθείσα καταστροφή που έγινε στο κορμό τους, διότι ξέρουν πως ότι έγινε, έγινε για το καλό τους στον κορμό στηριγμένο στη βέβαιη εκείνου που το έκοψε.
Και αμέσως φθάνει το Πάσχα και φέτος. Τα κλαδεμένα δένδρα μου θυμίζουν «το κορμό της ρίζας του Ιεσσαί» φυτεμένο στην κορυφή του Γολγοθά. Δεν έχει ομορφιά ούτε εμφάνιση, βασανισμένο από τους ανθρώπους και από την αγάπη του Πατέρα που, ως Θεϊκός αγρότης, καλλιεργεί τη σωτηρία των ανθρώπων.
Λίγο πιο πέρα, βλέπω τον Τάκη που, γονατισμένος με πολύ προσοχή και περισυλλογή, φυτεύει μια ευγενική σαλάτα ενός λαμπερού και έντονου χρώματος. Είναι ένα λαχανικό της οικογένειας των σύνθετων, με φρέσκια και λεπτή μυρωδιά, με εύθραυστα φύλλα, ωραία, πράσινα και κυματοειδή.
Με βλέπει και μου εκμυστηρεύεται: φοβούμαι γι’ αυτά τα λεπτά φυτά, διότι από τις πρώτες μέρες ζωής τους θα κτυπηθούν από το σκουλήκι που εισχωρεί μέσα στα φύλλα τους και σκοπεύει κατ’ ευθείαν στη ρίζα.
Πρόσεχε, Ανδρέα, στη μεγάλη προσευχή που μας δίδαξε ο Ιησούς, λέει :“ελευθέρωσέ μας από το κακό”, αυτό που με οξύνοια εισχωρεί ακόμη και σε κάθε οικογένεια, ενοριακή, μοναχική ή άλλη κοινότητα για να δηλητηριάσει στη ρίζα την κοινοτική ζωή
“Ελευθέρωσέ μας από το κακό, από το σκουλήκι της διαίρεσης ” ώστε στην ενωμένη οικογένεια να μπορέσει να ωριμάσει ο καρπός της αμοιβαίας αγάπης, ο Ιησούς.