Με ιδιαίτερη λαμπρότητα εορτάστηκε και στη Νάξο η μνήμη του Αγίου Αντωνίου του Μεγάλου.
Ο ομώνυμος ναός βρίσκεται στην παραλία της Νάξου, είναι τρίκλιτος γοτθικού ρυθμού και αποτελούσε τμήμα μοναστηριού. Θεωρείται ότι κτίστηκε γύρω στα 1440 ή λίγο νωρίτερα και ανήκε στο τάγμα των Ιωαννιτών Ιπποτών της Ρόδου.
Παρά τις άσχημες καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν, η συμμετοχή των πιστών ήταν ιδιαίτερα μεγάλη τόσο την παραμονή κατά τη διάρκεια του εσπερινού, όσο και ανήμερα της εορτής κατά την τέλεση της Θείας Λειτουργίας.
Ο ναός ήταν όμορφα στολισμένος με λουλούδια, ενώ ο φωτισμός του προερχόμενος μόνο από το φως των κεριών, έκαναν την ατμόσφαιρα πιο κατανυκτική.
Ο εφημέριος στο κήρυγμά του αναφέρθηκε στη ζωή του Αγίου Αντωνίου και στους χαρακτηρισμούς του ως αββά, ως μέγα και ως ερημίτη.
Επικεντρώθηκε μάλιστα στον τρίτο χαρακτηρισμό και προέτρεψε τους πιστούς στη γήινη πορεία τους να καταπολεμούν το κακό και τους πειρασμούς, ακολουθώντας το παράδειγμα του Αγίου.
Παρατήρησε ότι σήμερα στις ανθρώπινες σχέσεις επικρατεί ο νόμος του ισχυρότερου και διακατέχονται από κάποιου είδους υποκρισία, αφού τις περισσότερες φορές ενώ το στόμα εκφράζει το καλό η καρδιά κατά βάθος εύχεται το αντίθετο.
Παρομοίασε μάλιστα την εκκλησία, όπως και την κοινωνία σαν ανθρώπινο σώμα το οποίο σαν ένας οργανισμός αποτελείται από περισσότερα κύτταρα.
Όταν λοιπόν ο καθένας από εμάς, ως κύτταρο της ευρύτερης κοινότητας, πλημμυρίσουμε από ειρήνη στην ψυχή μας και αγάπη και σεβασμό για το συνάνθρωπό μας, τότε μόνο θα επικρατήσει ομόνοια στον κόσμο, αδελφοσύνη στους λαούς και ενότητα στις εκκλησίες.
Ενόψει της εβδομάδος δεήσεων για την ενότητα των χριστιανών, παρότρυνε τους πιστούς να εντείνουν την προσπάθειά τους, δεώμενοι αλλά και με έμπρακτα σημάδια, ώστε οι Εκκλησίες να επανενωθούν, αφού όπως έλεγε ο Άγιος Ιωάννης Παύλος ο Β' ο χωρισμός των χριστιανών είναι αμάρτημα στα μάτια του Θεού και σκάνδαλο στα μάτια του κόσμου.
Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας οι πιστοί είχαν την ευλογία να ασπασθούν τα οστά του Αγίου Αντωνίου του Μεγάλου τα οποία φυλάσσονται στη Λειψανοθήκη της Ιεράς Μητροπόλεως και ακολούθησε μικρό κέρασμα.
Φ.Δ.
[module-541]
