Σε κλίμα έντονης συγκίνησης τελέσθηκε σήμερα το πρωί στο Ιερό Καθεδρικό Ναό της Αγίας Τριάδος η εξόδιος ακολουθία του π. Αθανασίου Αρμάου.

Ο σεβασμιότατος Αρχιεπίσκοπος πρώην των Αθήναις Καθολικών Νικόλαος, ο Αρχιεπίσκοπος Ιωάννης πρώην Κερκύρας, ο Αποστολικός Νούντσιος στην Ελλάδα σεβασμ. Jan Romeo Pawlowski, οι πατέρες της Ελληνικής Καθολικής Εξαρχίας, εφημέριοι και μέλη της αφιερωμένης ζωής αλλά και πλήθος κόσμου που συνέρρευσε για να αποχαιρετήσει το δικό της πατέρα Θανάση.

Ο πατέρας Αθάνασιος έζησε μια ζωή γενναιόδωρη και θα ζει μέσα από την μνήμη όσων τον γνώρισαν, μέσα από τις διηγήσεις για την καλοσύνη του, για την γενναιόδωρη ποιμαντική του. Η φωνή του θα ακούγεται μέσα από τα βιβλία του αλλά και τις εξαιρετικές μεταφράσεις με τι οποίες εμπλούτισε την ελληνική βιβλιογραφία χριστιανικού περιεχομένου. Θα τον θυμόμαστε μέσα από τις σελίδες της Καθολικής όπου για 60 χρόνια φρόντιζε με τις σκέψεις και γνώμες να φωτίζει με την πένα του διάφορα γεγονότα της επικαιρότητας και της ιστορίας, Και οι περισσότεροι θα έχουμε μια ιστορία να διηγηθούμε για εκείνον και την καλοσύνη του.

Ομιλία σεβασμιότατου Εμμανουήλ, Εξάρχου Ελληνορρύθμων Καθολικών Ελλάδος

[…]

Την οποία ψάλλουμε και αναγγέλλουμε όταν τελούμε την επικήδειο ακολουθία ενός χριστιανού και κατά τη σημερινή κηδεία του φίλτατου αγαπητού μας πατέρα Αθανασίου Αρμάου, η φράση αυτή συνοψίζει την ομολογία της πίστεώς μας ως χριστιανών μπροστά στο μυστήριο του θανάτου “Συ η Ανάσταση, η Ζωή και η Ανάπαυση του κεκοιμημένου δούλου σου”. Πολλές φορές στο Ευαγγέλιο ο ίδιος ο Κύριος μας λέει: “Ελάτε σε μένα, ακούστε με εγώ είμαι ο Καλός Βοσκός, εγώ είμαι η Ανάσταση και η Ζωή”. Γι’ αυτό το λόγο εμείς οι χριστιανοί, εμείς ως Εκκλησία του Χριστού, ως Εξαρχία συγκεντρωθήκαμε για να εορτάσουμε τον αποχαιρετισμό του πατέρα Αθανασίου, το Πάσχα του, στη θλίψη του θανάτου, στη θλίψη αλλά με τη σταθερή πίστη σε κείνον τον οποίο διακηρύσσουμε Συ η Ανάσταση, συ η Ζωή και η ανάπαυση του κεκοιμημένου δούλου σου. Κατά τη στιγμή του θανάτου ενός χριστιανού και για ένα ιδιαίτερο ως επισκόπου τη στιγμή του θανάτου του πατέρα Αθανασίου η φράση αυτή είναι πηγή παρηγοριά παρηγοριάς και προπάντων πηγή ελπίδας Συ η Ανάσταση, η Ζωή και η Ανάπαυση.

Είμαι βέβαιος ότι μέσα στον πόνο, μέσα στην ελπίδα τη στιγμή αυτή όλοι ζούμε αυτήν την πίστη μας ως παρηγοριά και ως δύναμη και αναγγέλλουμε συ η Ανάσταση, η Ζωή και η Ανάπαυση του κεκοιμημένου δούλου σου επειδή ο Κύριος ο οποίος υπέφερε από το Πάθος και τον θάνατο, Αναστήθηκε και είναι Αυτός και μόνο Αυτός η δύναμή μας και η ελπίδα μας. Η χριστιανική μας πίστη που πάντα περνάει από τον Σταυρό δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ ότι μας φέρνει στην αυγή της Κυριακής του Πάσχα. Έναν Σταυρό που έγινε με το Χριστό ένα όργανο νίκης και νέας ζωής. Συ η Ανάσταση, η Ζωή και η Ανάπαυση του κεκοιμημένου δούλου σου.

Ο ψ. 77 αρχίζει με αυτή τη φράση: “Άκουσε λαέ μου αυτά που ακούσαμε και γνωρίσαμε και οι πατέρες μας διηγήθηκαν. Αυτή τη στιγμή δεν θα κάνω μια βιογραφική αναφορά του πατέρα Αθανασίου γιατί εσείς οι ίδιοι τον γνωρίζατε πολύ καλύτερα από μένα και ξέρατε πολλά όμορφα πράγματα που θα μπορούσαν να αναφερθούν.

Μόνο μια φράση επιθυμώ να επαναλάβω, μια φράση την οποία μπορεί εσείς, ιερείς και πιστοί να έχετε επαναλάβει αυτές τις ημέρες ήταν ένας εξαίρετος ιερέας και τι σημαίνει όταν για έναν ιερέα μπορούμε να πούμε ότι ήταν υπέροχος ιερέας. Φαντάζομαι ότι το νόημα αυτής της φράσης είναι ότι έζησε την ολοκληρωτική προσφορά του στον Κύριο και στην εκκλησία σε μια συγκεκριμένη πραγματικότητα που είναι η Εξαρχία στην οποία ανήκουμε όλοι εμείς και Έζησε αυτήν την ολοκληρωτική προσφορά κηρύττοντας το Ευαγγέλιο στον Καθεδρικό Ναό τούτου της Παναγίας Τριάδος στους πιστούς που αγαπούσε την εξαρχία μας .Ο π. Αθανάσιος γεννήθηκε στην Καλλονή στο νησί της Τήνου στις 10/12/1938. Όταν ήταν πολύ νέος ήρθε στην Εξαρχία, και εδώ σχηματίστηκε, προετοιμάστηκε για να γίνει ιερέας. Ήταν επίσης φοιτητής του στο Ποντιφικό Ελληνικού Κολλεγίου στη Ρώμη όπου που Χειροτονήθηκε ιερέας στις 10/12/1961 και μετά τη χειροτονία του στην ιεροσύνη υπηρέτησε στην Εξαρχία μας. Ήταν ένας γενναιόδωρος ιερέας που συναντούσε και βοηθούσε τους ανθρώπους της ενορίας, στις ηθικές και ποιμαντικές τους ανάγκες. Μια μακρά ζωή 85 ετών που τον έκανε να κοιτάξει τον εαυτό του και τους άλλους με μια διάσταση ομοιότητας και γαλήνης χωρίς να υψώνει πάρα πολύ τις δικές του αρετές και εκείνες των άλλων, και χωρίς να κρύβει τους δικούς του περιορισμούς που όπως όλοι οι άνθρωποι έχουμε ελαττώματα που ο Κύριος αγαπά και λυτρώνει στον Σταυρό του και στον Σταυρό μας. Ήταν άνθρωπος πιστός στην προσευχή, και συνδεδεμένος με τη ζωή της Εξαρχίας μας, της Εκκλησίας μας, εξαιρετικός ψάλτης και γνώστης της βυζαντινής μουσικής παράδοσης ήδη στη Ρώμη στο Ποντιφικό Ελληνικό Κολλέγιο ήταν πρωτοψάλτης μέχρι την τελευταία μέρα έψαλλε και βοήθησε στην ψαλμωδία στον Καθεδρικό ναό. Συχνά με ευχαρίστηση μου έλεγε: “ψάλετε εσείς αυτά τα τροπάρια γιατί τα ξέρεις από τη Ρώμη” έψαλλε τη θεία Λειτουργία και την προσευχόταν. Γενναιόδωρος άνθρωπος μέχρι την ποιμαντική επιστολή αυτής της Τεσσαρακοστής ήταν ο μεταφραστής των κειμένων μου και το έκανε με μεγάλη προθυμία. Θυμάμαι ήρθε στο δωμάτιό μου και με ρώτησε: “Μετέφρασα αυτή τη φράση έτσι, νομίζεις ότι είναι εντάξει;”. Στο πως θα μιλήσει συνάμα ταπεινός άνθρωπος. Του άρεσε να γράφει και το έκανε με βάθος σκέψης και ευαγγελικό πνεύμα. Συνεργάστηκε πιστά με τον όμορφο περιοδικό μας Καθολική. Δύο ακόμη πτυχές που θα ήθελα να τονίσω για τον πραγματικά χριστιανικό και ιερατικό χαρακτήρα του.

Ποιμενικός και πατρικός δεσμός με την κοινότητα Καργκέζε στην Κορσική, όσο μπορούσε όσο του το επέτρεπαν οι σωματικές του δυνάμεις πήγαινε κάθε χρόνο για τη Μεγάλη Εβδομάδα, πήγαινε σε αυτό το νησί για να βοηθήσει στην τέλεση της Βυζαντινής Λειτουργίας σε αυτή την ζωντανή ενορία. Από την κοινότητα Καργκέζε της Κορσικής  ενώνονται μαζί μας στην προσευχή ειδικά αυτή την ημέρα θλίψης αλλά και ελπίδας. Και σήμερα το βράδυ θα κάνουν μνημόσυνο για τον πατέρα Αθανάσιο. Ο πατέρας Αθανάσιος πήγαινε στην Κορσική στην Καργκέζε από το 1962.Αγαπούσε αυτήν την κοινότητα ένιωθε ήταν ο πατέρας της και ο υπηρέτης του Κυρίου για τη ζωή τους ως χριστιανική κοινότητα. Στη συνέχεια ο δεσπότης του με την Ουκρανική μας κοινότητα από την άφιξη της πριν από 25 και πλέον χρόνια τον πρώτο ελληνοκαθολικό πιστό. Η γνώση της Σλαβικής γλώσσας του επέτρεπε να τελέσει τη θεία Λειτουργία για την  ουκρανική κοινότητα ακόμη και σε περιόδους που δεν υπήρχε ουκρανός ιερέας. Μέχρι την τελευταία μέρα έζησε το δεσμό και την αγάπη του για την ουκρανική κοινότητα ακόμα και στα δυσμά των τελευταίων ετών λόγω του πολέμου.

Ευχαριστώ τον Κύριο για το παράδειγμα του π. Αθανασίου, ήταν πάντα διαθέσιμος, ιδιαίτερα για την ψαλμωδία και τη θεία Λειτουργία αλλά και για κάθε πτυχή της ζωής της Εξαρχίας μας. Μέχρι το τέλος βοηθούσε τον π. Πέτρο στην ποιμαντική υπηρεσία της κοινότητας της Εξαρχίας στη Νέα Μάκρη. Μου μιλούσε στα Ιταλικά “Ci vado con grande gioia (Πηγαίνω εκεί με μεγάλη χαρά)”. Το χριστιανικό του παράδειγμα ως ιερέας είναι για όλους μας παρηγοριά δύναμη και ελπίδα. Μαζί με τον π. Αθανάσιο διακηρύσσουμε με πίστη και ελπίδα συ η Ανάσταση, η Ζωή και η Ανάπαυση του κεκοιμημένου σου δούλου. Αιωνία σου η μνήμη αξιομακάριστε και αείμνηστε αδελφέ και σύντροφέ μας. Το παράδειγμά του χριστιανού και ως ιερέα είναι για όλους μας μια παρηγοριά, μια δύναμη και μια ελπίδα μαζί με τον π. Αθανάσιο ας ψάλλουμε και εμείς με πίστη και ελπίδα ότι συ η Ανάσταση, η Ζωή και η Ανάπαυση του κεκοιμημένου δούλου σου Αθανασίου και συν τη δόξα αναπέμπομε τω Πατρί και τω υιώ και το Αγίω Πνεύματι και νυν και αεί και εις τους αιώνες των αιώνων αμήν.

(απομαγνητοφώνηση)

Πηγή: https://cen.gr