ΕΞΗΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ ΤΟΥ ΤΕΙΧΟΥΣ ΤΟΥ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ
Η Ιστορία διδάσκει ότι …τίποτα δε διδασκόμαστε από αυτήν. Η φράση αυτή επαληθεύεται ως τις μέρες μας, διαπιστώνοντας ότι ακόμα “τα τείχη” παραμένουν η μόνη προτεινόμενη “λύση” για την αποφυγή μετακίνησης πληθυσμών, απ΄τα σύνορα Μεξικού – ΗΠΑ και … Λευκορωσίας – Λιθουανίας ως τους ισπανικούς θύλακες στη Βόρεια Αφρική και τη … Μεσόγειο θάλασσα.
Ας επιστρέψουμε όμως στο “Τείχος του Βερολίνου”, που την Κυριακή 13-8-61 άρχισε να ανυψώνεται, για να εμποδίσει την επικοινωνία του, ελεγχόμενου από τους Σοβιετικούς, τομέα της πόλης, με τους τομείς που έλεγχαν “οι Δυτικοί”. Το Τείχος χώρισε σπίτια, οικογένειες, ανθρώπους από την εργασία τους, ποίμνιο από τις εκκλησίες τους! Χαρακτηριστικά παραδείγματα ο καθολικός ναός του Αγίου Μιχαήλ που βρέθηκε εντός Τείχους, ενώ οι περισσότεροι πιστοί έμεναν στο δυτικό Βερολίνο (αναγκαστικά έγιναν 2 ενορίες) και ο ευαγγελικός, κατασκευής 1894, που βρέθηκε στη “νεκρή ζώνη” και καταστράφηκε λίγα χρόνια πριν την πτώση του Τείχους, ενώ το νεκροταφείο της ενορίας και οι περισσότεροι πιστοί παρέμειναν στο γαλλικό (δυτικό) τομέα…
Στα 28 χρόνια που ακολούθησαν, προσπαθώντας να περάσουν το έκτασης 96 μιλίων Τείχος, βρήκαν το θάνατο τουλάχιστον 140 άτομα…
Στη μνήμη αυτών των ανθρώπων ο καθολικός Αρχιεπίσκοπος Heiner Koch και ο Ευαγγελικός Επίσκοπος Christian Stablein, συναντήθηκαν την 13-8-2021 στο χώρο του παλαιού ευαγγελικού ναού, όπου έχει πλέον ανεγερθεί το παρεκκλήσιο της Συμφιλίωσης και έχουν διατηρηθεί λίγα εναπομείναντα τμήματα του Τείχους, στην 60ετία από την ανέγερσή του.
Οι Ιεράρχες και οι πιστοί που προσήλθαν προσευχήθηκαν στη μνήμη των θυμάτων, ο δε Αρχιεπίσκοπος ανέφερε ότι το Τείχος ήταν “ η Μεγάλη Παρασκευή” για τη Γερμανία, χωρίς όμως αυτήν δε θα ερχόταν “ η Ανάσταση του Πάσχα”.
Στο παρεκκλήσιο της Συμφιλίωσης προσέρχονται κάθε μέρα άνθρωποι, για να προσευχηθούν για ανθρώπους που χάθηκαν άδικα. Γιατί “τα τείχη” κάποια στιγμή πέφτουν, δεν μπορούν να εμποδίζουν, για καιρό, τις πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων για μετανάστευση κι επικοινωνία. Οι ουσιαστικές “λύσεις” πρέπει να αναζητηθούν αλλού (στήριξη πληθυσμών στους τόπους τους, με δικαιώματα ελευθερίας, ασφάλειας, υγείας, ανάπτυξης… ).
Να σημειωθεί ότι η Καθολική Αρχιεπισκοπή του Βερολίνου παρέμεινε ΕΝΙΑΙΑ. Ακόμα μια απόδειξη ότι η Εκκλησία δεν δέχεται υποδείξεις αλλά ακολουθεί δική της εκκλησιαστική πολιτική!
Πληροφορίες και φωτογραφίες από Catholic News Agency
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΕΒΑΝΤΗΣ
Μέλος Συνοδικής Επιτροπής ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ