Εξέταση της συνείδησης

Παρατηρούσε ένα παιδί που βάδιζε με την μητέρα του και ο πατέρας του το κρατούσε από το χέρι. Περπατούσε, αλλά πότε στεκόταν όρθιο, πότε έπεφτε και ξανασηκωνόταν πριν ακόμη βρεθεί στο έδαφος. Τελικά ,σιγουρεύτηκε στην αγκαλιά του πατέρα.

Η τελειότητα με έκανε ματαιόδοξο, το φταίξιμο με έκανε ταπεινό. Αυτές οι εκφράσεις  του Αγίου Αμβροσίου δικαιώνουν την έκφραση του Αγίου Αυγουστίνου «felixculpa» (μακάριο πταίσμα). Από την αναγνωρισμένη αθλιότητα, σηκώθηκες στο μεγαλείο   εκείνου που σε πήρε στους ώμους, κοίταξε την ταπείνωση της δούλης του….. και από τις ακαθαρσίες σηκώνει τον φτωχό.

Μια νέα εξέταση συνείδησης: μπορείς να εξετάσεις  τα πταίσματά σου από ψιλά, από τους ώμους του μπαμπά, αξιολογώντας  τα  με τα μάτια της ευσπλαχνίας . Περνώντας  από την προσωπική σου ματιά που βλέπει και σε κάνει να τα βλέπεις όλα αρνητικά , στην εξέταση  της προσωπικής σου ζωής με τη ματιά της ευσπλαχνίας  που βλέπει και μεταδίδει μόνο τη χαρά της συγνώμης.

«Όταν το βρει το φέρνει χαρούμενος πάνω στους ώμου τους και με χαρά το οδηγεί στο σπίτι και τότε  λέει στους φίλους: ας γιορτάσουμε …..νίκησε η ευσπλαχνία , ιδού το βραβείο: το χαμένο πρόβατο βρέθηκε. Ο άσωτος γιος επέστρεψε στο σπίτι  του πατέρα του. Αυτή είναι η αιτία της πιο μεγάλης χαράς: ο υιός επιστρέφει στη ζωή.”

Η δύναμη να ξανασηκωθείς δεν ζητείται από σένα, η επιμονή  στη ζωή δεν εξαρτάται από τη δική σου τελειότητα, αλλά από την εμπιστοσύνη που έχεις  σ’ Εκείνον στον οποίο αφήνεσαι να σε σηκώσει  όρθιο. Ήδη το ξέρεις, ότι εξ αιτίας των αμαρτιών σου, μπόρεσες να έχεις την εμπειρία  της τύχης σου: «τίποτα δεν μπορώ χωρίς Εκείνον».

Παραμένοντας όμως με ευγνωμοσύνη  στην αγκαλιά του, μπορείς να νιώσεις και να αναφωνήσεις: “όλα τα μπορώ χάρη σ’ Εκείνον που μου δίνει τη δύναμη».