ΜΕΛΕΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΝΑΤΗ ΜΕΡΑ
Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΚΑΙ Η ΤΕΛΙΚΗ ΠΡΟΣΚΑΡΤΕΡΙΑ
- Δεν μπορεί κανείς να μιλήσει για την Καρδία του Ιησού χωρίς να αναφερθεί στην Καρδιά της Μητέρας Του, της Παναγίας. Η ένωση που υπάρχει μεταξύ των δύο είναι τέτοια που ούτε στο μυαλό δεν μπορούν να χωριστούν. Η αληθινή ευλάβεια στην Καρδιά της Παναγίας αποτελεί ένα από τα κύρια μέσα για την επίτευξη της τελικής Προσκαρτερίας, δηλαδή της σωτηρίας.
α) Επειδή ο Θεός έχει κανονίσει ώστε όλες οι χάρες που πρόκειται να δοθούν στους ανθρώπους να περνούν από τη Παναγία.
β) Επειδή η ευλάβεια στη Παναγία είναι απαραίτητη για τη σωτηρία όλων όσοι γνωρίζουν την ύπαρξη της και γνωρίζουν ότι η ευλάβεια σε αυτήν είναι υποχρεωτική. Τώρα, ο αληθινός ευλαβεής της Παναγίας εκπληρώνει αυτή την υποχρέωση και δείχνει, για τον ίδιο λόγο, ότι βρίσκεται στον δρόμο προς τη σωτηρία, στην οποία θα φτάσει αλάνθαστα αν δεν εγκαταλείψει αυτή τη σωτήρια ευλάβεια. Αντίθετα, «ο οποίος ταραγμένος από τις θύελλες αυτού του κόσμου αρνείται να κρατηθεί από το χέρι της Μαρίας, θέτει σε κίνδυνο τη σωτηρία του», όπως λέει ο Άγιος Πάπας Ιωάννης XXIII.
- Πολλοί άγιοι μαρτυρούν αυτήν την αλήθεια. Ο Άγιος Πέτρος Δαμιανός: «Δεν μπορεί να χαθεί ενώπιον του αιώνιου Κριτή, αυτός που έχει εξασφαλίσει τη βοήθεια της Μητέρας Του». Ο Άγιος Άνσελμος: «Είναι αδύνατο να χαθεί κάποιος που στρέφεται στη Μαρία με εμπιστοσύνη». Αγ. Αλοΐσιος de Montfort: «Είναι ένα αλάνθαστο σημάδι απώλειας το να μην έχεις εκτίμηση και αγάπη για την Παναγία. Όπως, αντίθετα, είναι αλάνθαστο σημάδι σωτηρίας να της δίνεις τον εαυτό σου και να της αφοσιωθείς ολοκληρωτικά και αληθινά».
Το επιβεβαιώνει και η Διδασκαλία της Εκκλησίας. Ο Βενέδικτος XV: «Είναι πολύ σταθερή μεταξύ των πιστών η γνώμη ότι όσοι έχουν την Παναγία ως προστάτισσα τους δεν θα χαθούν για πάντα». Ο Πίος ΧΙ: «Αυτός που τον βοηθά η Υπεραγία Θεοτόκος δεν μπορεί να χαθεί για πάντα, ιδιαίτερα την κρίσιμη στιγμή του θανάτου». Πίος XII: «Η λατρεία της Παναγίας, όπως λένε οι θεολόγοι, είναι σημάδι σωτηρίας».
- Ο θεολογικός λόγος είναι ότι μπορούμε αλάνθαστα να αποκτήσουμε από την Θεία Ευσπλαχνία το δώρο της τελικής Προσκαρτερίας, που βασίζεται στην προσευχή ικεσίας που ενισχύεται από τη μεσιτεία της Παναγίας. Όπως είπαμε, δεν μπορούμε να αξίζουμε η τελική προσκαρτερία, αλλά πρέπει ακούραστα να τη ζητάμε στην προσευχή. Και όταν η προσευχή μας ενισχύεται με τη μεσιτεία της Υπεραγίας Θεοτόκου, αναμφίβολα πετυχαίνουμε όλα τα αγαθά που μας οδηγούν στη σωτηρία, το πρώτο από τα οποία είναι η τελική Προσκαρτερία.
Η απαγγελία του Αγίου Ροδαρίου εκτελεί απόλυτα όλες τις προϋποθέσεις για την αλάνθαστη αποτελεσματικότητα της προσευχής. Σε κάθε Χαίρε Μαρία ζητάμε από την Παναγία να μας βοηθήσει την ώρα του θανάτου μας, να μας δώσει δηλαδή την χάρη της τελικής Προσκαρτερίας.
Ο Πάπας Πίος ΧΙ το εκφράζει πολύ καλά σε μια προσευχή προς την Παναγία του Ροδαρίου: «Ω στεφάνι του ροδαρίου της Μητέρας μου! Σε κρατώ κοντά στο στήθος μου και σε φιλώ με σεβασμό. Είσαι ο δρόμος για να πετύχω κάθε αρετή, ο θησαυρός των αξιών για τον παράδεισο, η υπόσχεση της σωτηρίας μου, η ισχυρή αλυσίδα που κρατά τον εχθρό μακριά, μια πηγή ειρήνης για όσους σε τιμούν στη ζωή, αιγίδα νίκης για όσους σε φιλούν στο θάνατο. Σε εκείνη την ακραία ώρα, σε περιμένω, ω Μητέρα! η εμφάνισή σου θα είναι το σημάδι της σωτηρίας μου, το Ροδάριο σου θα μου ανοίξει τις πόρτες του ουρανού».
