ΕΙΚΟΣΙ ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΝΤΟΣ ΑΙΓΑΙΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΣ ΚΑΙΡΟΥ
Ο Αρχιεπίσκοπός μας γιόρτασε την 23η επέτειο της αρχιερατικής του χειροτονίας με την τέλεση της Θείας Λειτουργία στον Μοναστηριακό ναό του Αγίου Αντωνίου στην Παλλάδα της Τήνου αργά το απόγευμα της 4ης Ιουλίου 2016.
Μαζί του συλλειτούργησαν οι ιερείς της Εκκλησιαστικής που εργάζονται στην Τήνο και συμμετείχαν αρκετά μέλη της τοπικής Εκκλησίας.
Ο Σεβασμιότατος Αρχιεπίσκοπος θέλησε να αφιερώσει αυτή την προσωπική του ημέρα στην προσευχή για τις ιερατικές και μοναχικές κλήσεις. Αυτό έγινε με την τέλεση της Θείας Λειτουργίας η οποία ολοκληρώθηκε με την προσκύνηση και ευλογία του Παναχράντου Μυστηρίου.
Τα κείμενα που χρησιμοποιήθηκαν κατά την τέλεση της Θείας Λειτουργίας ήταν της Τρίτης της δέκατης τέταρτης εβδομάδας του έτους.
Α΄ Ανάγνωσμα από το Βιβλίο του προφήτη Ωσηέ (8,4-7. 11-13)
«…..έγραφα γι’ αυτούς πολλούς νόμους, όμως λογαριάστηκαν σαν ξένο πράγμα. Αγαπούν τις θυσίες, θυσιάζουν κρέας και τρώνε, αλλά ο Κύριος δεν τις δέχεται».
Ευαγγέλιο κατά Ματθαίον άγιο Ευαγγέλιο (Ματθ. 9, 32-38)
«Βλέποντας τα πλήθη ο Ιησούς, τα ευσπλαχνίστηκε, διότι ήταν ταλαιπωρημένα και εγκαταλειμμένοι σαν πρόβατα που δεν είχαν βοσκό.
Τότε τους λέει στους μαθητές του: Ο θερισμός είναι πολύς, οι εργάτες όμως είναι λίγοι. Παρακαλέστε λοιπόν τον κύριο του θερισμού, για να στείλει και άλλους εργάτες στο θερισμό του» (Ματθ. 9, 32,38)
Μετά την ανάγνωση του Ιερού Ευαγγελίου ο Αρχιεπίσκοπος απευθύνθηκε στην συναγμένη Εκκλησία και είπε:
Ο Ιησούς αισθάνεται το βάρος της ανθρωπότητας να βαραίνει τους ώμους του. Παρόλο που είναι τέλειος, εφόσον είναι Θεός, όμως είναι και τέλειος και αληθινός άνθρωπος. Θέλοντας να εξαγοράσει, να σώσει, να ενδυναμώσει, να παρηγορήσει, να αποκαταστήσει την αξιοπρέπεια του ανθρώπου, διαπιστώνει την αδυναμία του ως άνθρωπος να ανταποκριθεί σε ένα τόσο μεγάλο, βαρύ και σοβαρό καθήκον.
Ακόμη και ο πιο τέλειος, ο πιο άγιος και πλήρης από Πνεύμα Άγιο θα μπορούσε να τα καταφέρει ένα τόσο μεγάλο έργο. Πόσο δύσκολο πράγματι είναι ο ένας να κρατήσει στους ώμους όλο αυτό το πλήθος των χαμένων προβάτων!. Είναι περιορισμένες οι δυνάμεις του ενός και το βάρος του πλήθους φαίνεται αβάστακτο.
Πώς να κάνει ώστε εκείνος, που είναι σταλμένος για τη σωτηρία του πλήθους, να διεκπεραιώσει με απόλυτη επιτυχία αυτή τη διακονία της αγάπης και της ευσπλαχνίας; Ο τρόπος είναι ένας και μοναδικός : Να ζητήσει από τον Κύριο να στείλει και άλλους εργάτες στο θερισμό, ώστε μαζί του, όχι χωρίς εκείνον ή εναντίον εκείνου, να διεκπεραιώσουν αυτή τη σωτήρια διακονία του. Αυτό μας ζήτησε ο Κύριος να κάνουμε.
Από καιρό μιλάμε για την έλλειψη ιερατικών και μοναχικών κλήσεων. Μιλάμε τόσο πολύ που ορισμένοι σταμάτησαν να μιλούν, διότι το θεωρούν ενοχλητικό για τον εαυτό τους και τους άλλους. Όμως αν σταματήσουμε να μιλούμε και να προσευχόμαστε ως άτομα και ως Εκκλησία για τις κλήσεις, είναι το χειρότερο που μπορούμε να κάνουμε. Ο λόγος του Κυρίου είναι σαφής: «Παρακαλέσετε τον κύριο του θερισμού να στείλει και άλλους εργάτες».
Ποιος αμφισβητεί ότι υπάρχει κρίση στις ιερατικές και μοναχικές κλήσεις;
Μήπως αυτή την κρίση έχει δημιουργηθεί επειδή δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ως Εκκλησία ότι πρέπει να προσευχόμαστε για να ξεπεραστεί αυτή η κρίση; Μήπως υπάρχει κρίση και στην προσευχή για τις κλήσεις. Αν δεν υπάρχει κρίση, τότε γιατί κάθε τελευταία Πέμπτη που συναζόμαστε στο Θεομητορικό μας Προσκύνημα της Παναγίας της Βρυσιώτισσας για να προσευχηθούμε για τις μοναχικές και ιερατικές κλήσεις δεν διαπιστώνουμε μεγάλη συμμετοχή;
Αν όμως υπάρχει κρίση και στην προσευχή για τις κλήσεις, τότε υπάρχει και κρίση συνείδησης στην αποστολή της Εκκλησίας. Και αν υπάρχει μια τέτοια κρίση τότε αυτό είναι σημάδι ότι ο κάθε εργάτης του Ευαγγελίου, λαϊκός ή κληρικός δεν γνωρίζει ποια είναι η ευθύνη του μέσα στην Εκκλησία, δεν γνωρίζει το βάρος που σηκώνει στους ώμους του. Αγνοεί ότι η σωτηρία του κόσμου έχει από τον Κύριο τεθεί και στους δικούς του ώμους.
Σ’ αυτήν όμως την κρίση προστίθεται και μια άλλη πολλή επικίνδυνη, ζημιογόνα και καταστρεπτική. Συχνά διαπιστώνουμε ότι μέσα στην Εκκλησία του Χριστού εργαζόμαστε, αλλά δεν συνεργαζόμαστε. Μερικές φορές μάλιστα εργαζόμαστε αγνοώντας τους άλλους, χωρίς τους άλλους και καμιά φορά εναντίον των άλλων ή υποβαθμίζοντας την εργασία του άλλου.
Έως ότου δεν αποφασίσουμε να ζήσουμε μαζί με τους άλλους, ως ένα σώμα, ως σώμα της Εκκλησίας, η αποστολή μας δεν θα είναι καρποφόρα, ούτε αποτελεσματική διότι αυτή προϋποθέτει την ενότητα.
Ο Ιησούς συγκεντρώνει γύρω του τους Δώδεκα. Σ’ αυτούς προσθέτει άλλους 72 μαθητές. Τους συγκεντρώνει γύρω του, τους δίνει συγκεκριμένες οδηγίες για την αποστολή τους και τους αποστέλλει δύο δύο. Το σκάνδαλο του χριστιανισμού και της ίδιας της Εκκλησίας είναι ακριβώς αυτό: ο χωρισμός. Ο χωρισμός αποδυναμώνει ενώ η ενότητα δυναμώνει. «Όποιος δεν συνεργάζεται με τον Χριστό, αυτός σκορπίζει».
Το χειρότερο είναι όταν μέσα στην Εκκλησία δημιουργούνται ανεξάρτητες ομάδες, διασπαστικές κοινότητες που προκαλούν διαιρέσεις, χωρισμούς, αντιθέσεις και αντιδράσεις. Και βέβαια δεν αναφέρομαι σε εκείνες που εμπνέει το Άγιο Πνεύμα, αποδέχεται η Εκκλησία και τις θέτει υπό την προστασία και την ευλογία του τοπικού επισκόπου. Η κοινωνία, η ενότητα, η απάρνηση της προσωπικής μας αλήθειας, της δικής γνώμης μας, ακόμη και του νου και της καρδιάς μας δημιουργεί την κοινότητα, την ενότητα του ενός σώματος Χριστού, με τα διάφορα όργανά του και τις διαφορετικές συντονισμένες ενέργειές τους που το διατηρούν υγιές και δημιουργικό.
Αδελφοί μου και αδελφές μου όλα αυτά είναι μια προσωπική διαπίστωση και εμπειρία των 23 ετών που είμαι μαζί σας. Μαζί με τον άγιο Αυγουστίνο επαναλαμβάνω, μαζί σας είμαι χριστιανός, για σας είμαι ο επίσκοπος. Αγωνίστηκα, προσπάθησα, μα δεν τα κατάφερα, διότι ο Κύριος μου έδωσε τη δύναμη να υποχωρώ κάθε φορά που οι άμεσοι ή έμμεσοι συνεργάτες μου δεν συμφωνούσαν μαζί μου.
Στάλθηκα στα 8 νησιά του Αιγαίου για να είμαι ο ποιμένας, οι συνθήκες όμως που βίωσα και βιώνω με ανάγκασαν συχνά να υποχωρώ και μόνο ο Κύριος γνωρίζει αν ήταν αυτό το σωστό. Είναι γνωστό και αποδεδειγμένο ότι είναι πιο δύσκολο να διατάζει κανείς παρά να υπακούει.
Ο Προφήτης Ωσηέ, λίγο πριν, μεταφέροντας τα λόγια του Κυρίου μας είπε: «…..έγραφα γι’ αυτούς πολλούς νόμους, όμως λογαριάστηκαν σαν ξένο πράγμα. Αγαπούν τις θυσίες, θυσιάζουν κρέας και τρώνε, αλλά ο Κύριος δεν τις δέχεται».
Προσωπικά έχω γράψει τουλάχιστο 100 χιλιάδες σελίδες και έχω πει πολλά αρκετά.
Θα συνεχίσω να μιλώ και να γράφω ανεξάρτητα από την τύχη που θα έχουν τα λόγια μου ή τα γραπτά μου. Και θα το κάνω, για όσο καιρό ο Κύριος θέλει να συνεχίσω εδώ την αποστολή αυτή που ο ίδιος μου ανάθεσε με ημερομηνία λήξης. Σας ευχαριστώ για την υπομονή σας και την αγάπη σας και σας ζητώ να επαναλάβουμε στον Κύριο τη δική μας σύντομη προσευχή και να του πούμε όλοι μαζί: «Μείνε μαζί μας Κύριε».
Στη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας έφθασε στο ναό ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Σύρου-Τήνου κλπ. κ. Δωρόθεος Β, ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Κορίνθου κ. Διονύσιος με τρεις ιερείς του, ο οποίος βρισκόταν με 700 ευλαβείς της Παναγίας σε Προσκύνημα στο νησί της Τήνου και ο Αρχιερατικός Επίτροπος της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Τήνου, κ. Γεώργιος Φανερός.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιότατος Αρχιεπίσκοπός παρουσίασε τους Σεβασμιότατους Αδελφούς του στην Αρχιεροσύνη και την εκλεκτή συνοδεία τους. Στη συνέχεια ο Σεβασμιότατος κ. Δωρόθεος απεύθυνε θερμό χαιρετισμό και αδελφικές ευχές στο Σεβασμιότατο Αρχιεπίσκοπό μας π. Νικόλαο για την εικοστή Τρίτη επέτειο της αρχιερατικής του χειροτονίας και του πρόσφερε μία εικόνα της Παναγίας.
Μετά την ολοκλήρωση της όλης ιεροτελεστίας ο Γενικός Βικάριος της Αρχιεπισκοπής μας, π. Φραγκίσκος Βιδάλης, απεύθυνε στον Αρχιεπίσκοπο θερμές ευχές εκ μέρους του Ιερού Κλήρου της Αρχιεπισκοπής μας.
Η όλη ιεροτελεστία ολοκληρώθηκε με τον ύμνο «Μείνε μαζί μας Κύριε» και στη συνέχεια στην αίθουσα του Αγίου Αντωνίου, τα παιδιά του κατηχητικού βρήκαν ένα απλό δικό τους τρόπο για να ευχηθούν στο Σεβασμιότατο. Ακολούθησε κέρασμα το οποίο είχαν ετοιμάσει γυναίκες με πολλή φροντίδα και αγάπη για την επέτειο.
