Είναι ένα μαργαριτάρι

Ήταν ένα πρωινό που νοσηλευόμουν στο νοσοκομείο. Μου έδωσαν ένα κρεβάτι σε ένα δωμάτιο,  όπου βρισκόταν ένα κύριος που εκείνη τη στιγμή   έβγαζε στις πιτζάμες του  και φορούσε  τα καλά του ρούχα,  φτιάχνοντας μάλιστα με πολλή φροντίδα τη γραβάτα του. Σε όλη αυτή την συγκινητική τελετή  τον βοηθούσε η  σύζυγός του, που μόλις είχε φθάσει,  για να τον συνοδέψει  στο σπίτι.

Η τελευταία πράξη  ήταν το κλείσιμο της βαλίτζας. Να όμως που μπαίνει στο δωμάτιο μία νοσοκόμα  με το εξιτήριο στο χέρι για να το  παραδώσει στην σύζυγο  συγχαίροντάς την: «εάν τον πας  σπίτι, κυρία και τον φροντίζεις  καλά, ο σύζυγός σου είναι ένα μαργαριτάρι,  τόσο ως άνθρωπος όσο και ως ασθενής ”.

Μόλις βγήκε από το δωμάτιο η νοσοκόμα, άκουσα να λέει με σιγανή φωνή:  “ένα μαργαριτάρι, εσύ ένα μαργαριτάρι;!……. και τι είδος μαργαριτάρι! Και εσύ την αφήνεις να σε κολακεύει, χωρίς να σε γνωρίζει”.

Ταπεινωμένος  και σιωπηρός  ο σύζυγος  μου κάνει νεύμα χαιρετισμού και βγαίνουν και οι δυο από το δωμάτιο.

Θα ήθελα να πηδήξω κάτω από το κρεβάτι,  να ακολουθήσω εκείνη την κυρία και να της πω:  «Εσύ νομίζεις, ότι η νοσοκόμα  τιμά  και επαινεί  το σύζυγό σου  μόνο για το γεγονός,  ότι δεν τον γνωρίζει. Αλλά κατά τη γνώμη μου,  είναι πιο εμπνευσμένος ο έπαινος  όταν προέρχεται από κάποιον που δεν τον γνωρίζει  από την προσβολή  και την υποτίμηση εκείνου , όπως εσύ, που προϋποτίθεται   ότι γνωρίζει καλά το σύζυγό σου.

Δοκίμασε, κυρία, να ακούσεις αυτό που ο Θεός λέει για το σύζυγό σου.  ΑνακάλυψετηνάπειρηεκτίμησηπουΕκείνοςέχειγι’ αυτόν.  Τότε θα καταλάβεις,  ότι κανένας  δεν γνωρίζει τόσο καλά τον πλησίον, άνδρα ή γυναίκα, παρά  μόνο αν τον δει με τα μάτια του Θεού, που είναι ερωτευμένος  και τρελός για σένα , για το σύζυγό σου, για μένα, για τον καθένα και την κάθε μια . Τα ελαττώματα  που εσύ  βλέπεις  στον πλησίον σου προδίδουν  τη μυωπία των δικών σου ματιών.

Είμαστε πολύτιμα μαργαριτάρια στα μάτια του Θεού …… Διότι  Εκείνος  ήρθε να αναζητήσει και να βρει  το χαμένο, προσφέροντας τον εαυτό του, ανακατεύτηκε με τη λάσπη για να ξελασπώσει εμάς  που είμαστε μέσα σ’  αυτήν βουτηγμένοι και  βυθισμένοι.