Δύο καρδιές για πάντα. Είναι ακόμη δυνατόν να πούμε: «θα σε αγαπώ για πάντα»; Σίγουρα ναι. Υπάρχουν πολλοί νέοι που καλλιεργούν το όνειρο για ένα ευτυχισμένο γάμο και για μια αγάπη χωρίς τέλος, παρά την πλύση εγκεφάλου που έχουν υποστεί τα τελευταία χρόνια.
Η κακή χρήση των μέσων ενημέρωσης συχνά έχει συμβάλλει στην διάδοση μιας συγκεκριμένης μη-καλλιέργειας, της μη-δέσμευσης, η οποία τείνει να σκοτώσει την ελπίδα και να μειώσει τις ανθρώπινες σχέσεις να τις κάνει κάτι το προσωρινό.
Συμβαίνει συχνά, να βλέπουμε ταινίες και τηλεοπτικές εκπομπές που προσφέρουν παραπλανητικά πρότυπα, με χαρακτήρες που βιώνουν μια άτακτη ζωή, παιδιάστικη, αρνούμενοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Είναι ιστορίες αιώνιων παιδιών που πηγαίνουν από τη μια σχέση στην άλλη, χωρίς να σκέφτονται το αύριο. Φαίνεται σχεδόν, ότι φοβούνται να ζήσουν μια πραγματική σχέση, έντονη και διαρκής.
Τι είδους μήνυμα προσφέρουν μερικά θεάματα; Ο κίνδυνος είναι να προσφέρουν το όραμα του άλλου απλά ως «σώμα» και όχι ως ένα πρόσωπο. Η αγάπη, ως εκ τούτου, γίνεται «μιας χρήσης» και δεν έχει το βλέμμα στραμμένο προς το μέλλον.
Υπάρχει ανάγκη να ξαναβρούμε μια αυθεντική κουλτούρα δέσμευσης. Αγαπάμε, πράγματι, σημαίνει συμμετέχουμε, είμαστε πιστοί, αντιμετωπίζουμε φανερά το μονοπάτι της ζωής. Μαζί, χωρίς φόβο.
Είναι φυσιολογικό να ψάχνετε κάποιον να αγαπήσετε. Είναι η φυσική επιθυμία κάθε ανθρώπινου όντος. Αλλά μερικοί περιορίζονται στο να ψάξουν ένα πρόσωπο «για να το χρησιμοποιήσουν», απλά για να καλύψει ένα κενό στην στη ζωή τους.
Η πραγματική αγάπη πρέπει να είναι σε θέση να προχωρήσει περαιτέρω. Δεν μπορεί να σταματήσει στην ικανοποίηση μιας στιγμής.
Η ζωή δεν είναι μια τηλεοπτική ταινία, που ξεκινά από την αρχή σε κάθε επεισόδιο. Δεν αρκεί να ανταλλάσουμε στοργικές χειρονομίες, να βγαίνουμε έξω μαζί και να μοιραζόμαστε στιγμές χαράς και απόλαυσης.
Η πραγματική δοκιμασία της αγάπης είναι στο να κάνουμε κάποια θυσία για το καλό του άλλου. Είναι να ξέρουμε να ακούμε, να συγχωρούμε, να έχουμε υπομονή, να θέτουμε τον εαυτό μας στη διάθεση του προσώπου που αγαπάμε.
Όλο και συχνότερα οι ταινίες και οι τηλεταινίες δείχνουν εμπειρίες οικογενειών σε κρίση, με χαρακτήρες που έχουν αποτύχει στις σχέσεις τους. Μερικές φορές κάποιοι άνθρωποι μιλούν άσχημα για τον γάμο ή προσφέρουν μια αρνητική εικόνα γι αυτόν, απαισιόδοξη, καταπιεστική.
Ωστόσο, στον κόσμο, υπάρχουν πολλές οικογένειες ευτυχισμένες, που κάνουν διάλογο και επιδιώκουν να προχωρήσουν με αρμονία. Δεν είναι τέλειοι, φυσικά. Αλλά αντιπροσωπεύουν μια αλήθεια που θα έπρεπε να αναδεικνύεται με τα μέσα επικοινωνίας, με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο περιγράφονται οι περιπτώσεις αποτυχίας.
Έχουμε ανάγκη από ελπίδα! Έχουμε ανάγκη να καταλάβουμε ότι είναι ακόμη δυνατόν να πούμε το «για πάντα» και να συνεχίσουμε με πίστη ένα έργο αγάπης, παρά τις αδυναμίες της ανθρώπινης φύσης μας και τα εμπόδια που συναντάμε στην πορεία μας.
ρφ (μετάφραση)
