ΔΩΔΕΚΑΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ
ΚΥΚΛΟΣ Β
Η ευαγγελική περικοπή της Δωδέκατης Κυριακής της Κοινής Περιόδου του έτους του Β΄ Κύκλου περιγράφει την κατάσταση της ανθρωπότητας μέσα στη αργή ιστορία και όλα στοχεύουν στο θεϊκό σχέδιο που ο Υιός του Θεού δέχτηκε να πραγματοποιήσει εκτελώντας το θέλημα του Πατέρα με την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος.
Έφθασε το βράδυ: η νύκτα του φόβου και της αμφιβολίας. Το τέλος της ημέρας και των εφήμερων σιγουριών της. Ο Ιησούς καλεί την Εκκλησία του να «ανοιχτεί» στα βαθειά νερά και να περάσει στην απέναντι όχθη. Πρόκειται για ένα Πασχαλινό κάλεσμα που είναι ένα «πέρασμα». Πέρασμα της ερυθράς θάλασσας για τον εκλεκτό λαό, ελευθερωμένο από τη σκλαβιά και οδηγημένο στην ελευθερία. Πέρασμα από το θάνατο για τον Υιό του ανθρώπου ελευθερωμένο από την αμαρτία και οδηγημένο στη δόξα.
Η άλλη όχθη είναι η όχθη του Θεού, η όχθη που δεν φαίνεται και της οποίας ο Ιησούς αποκαλύπτει το δρόμο (Ιωάν. 14,4).
Η βάρκα που διασχίζει τη λίμνη με τους μαθητές του Ιησού είναι η Εκκλησία. Όπως η κιβωτός του Νώε και η Εκκλησία οικοδομήθηκε με σκοπό για το «πέρασμα». Αλλάξεσπάητρικυμία. Οιδυνάμειςτουκακούβάλλουνεναντίοντης. Η βάρκα γεμίζει νερά, που συμβολίζουν το θάνατο.: το νερό αφαιρεί την αναπνοή του ανθρώπου. ΤοκακόμάχεταιεναντίοντουΠνεύματος. ΚαιοΙησούςκοιμάται.
Η απουσία του Ιησού βαρύνει έντονα την καρδιά των πιστών: Μη βλέποντας τον Ιησού, φοβούνται και φθάνουν ακόμη και στο σημείο να σκεφθούν ότι τελικά δεν θα τα κατάφερναν να πραγματοποιήσουν το πέρασμα και ποτέ πια δεν θα έπρεπε ποτέ να ανοίγονται στα βαθιά με αυτή τη βάρκα. Όμως η επίμονη και συνεχής προσευχή των πιστών που τον επικαλούνται , ακούγεται από τον Ιησού. Ξυπνά. Είναιεκείπαρών. Όπως το έχει υποσχεθεί στους μαθητές του (Ματθ. 28, 20).
Ο Ιησούς σώζει την Εκκλησία του από όλες τις φουρτούνες που απειλούν να την βυθίσουν. Ο Ιησούς δεν τους μαλώνει γιατί δεν τον ξύπνησαν πιο γρήγορα, αλλά τους κατακρίνει για την έλλειψη πίστης. Πρέπεινατονικετεύουμε. Να τον ικετεύουμε με πίστη. Ο φόβος του θανάτου που είναι κάτι το αρνητικό, αντικαθίσταται τότε από το φόβο του Θεού, που είναι η υπακοή των πιστών στο Σωτήρα τους. Αυτή είναι η κατάστασή μας: η αδυναμία της επιβίβασης στην βάρκα παίρνει δύναμη από την παρουσία του Χριστού.
Είναι ο μόνος που μας περνά στην απέναντι όχθη
