«Δεν είναι ποτέ πολύ αργά για να μετανοήσουμε, αλλά είναι επείγον να το κάνουμε τώρα!»

Στην Κυριακάτικη προσευχή στην πλατεία του Αγίου Πέτρου, ο Πάπας Φραγκίσκος εμμένει στην «υπομονή του Θεού», η οποία δεν πληρούται από «καλούς ανθρώπους», αλλά θέλει ανθρώπους έτοιμους να αναλάβουν τον «δρόμο του Ευαγγελίου» και να εγκαταλείψουν τους «συμβιβασμούς» και την «υποκρισία».

Αντιμέτωποι με τα χρονικά, που καθημερινά αναφέρουν τρομερές ειδήσεις για «δολοφονίες», «ατυχήματα» και «καταστροφές», δεν πρέπει να ενδίδουμε σε νοοτροπίες προλήψεων, βλέποντας σε αυτές τις ειδήσεις μια «θεία τιμωρία» και να κατηγορούμε τους ανθρώπους ή ακόμη και το Θεό.

Εν όψει τέτοιων γεγονότων, με την ευκαιρία του σημερινού Angelus, υπογράμμισε ο Πάπας Φραγκίσκος, θα πρέπει να συμπεριφερόμαστε όπως μας συνέστησε ο Ιησούς.

Στο σημερινό Ευαγγέλιο (πρβλ Λουκ 13,1 – 5), ο Κύριος αναφέρει «δύο τραγικά γεγονότα που εκείνη την εποχή είχαν προκαλέσει μεγάλη αναταραχή: Μια αιματηρή καταστολή από τους Ρωμαίους στρατιώτες στο εσωτερικό του ναού και η κατάρρευση του πύργου του Σιλωάμ στην Ιερουσαλήμ, η οποία είχε προκαλέσει δεκαοκτώ θύματα»,  υπενθύμισε ο Άγιος Πατέρας.

ο Ιησούς έχει επίγνωση της «προληπτικής νοοτροπίας» των συνομιλητών του και του «λάθος τρόπου» με τον οποίο ερμηνεύουν αυτά τα γεγονότα: Νομίζουν πως «αν αυτοί οι άνθρωποι πέθαναν τόσο σκληρά, είναι ένα σημάδι ότι ο Θεός τους έχει τιμωρήσει για κάποιο σοβαρό αδίκημα που είχαν διαπράξει» και ότι, κατά μία έννοια, «θα το άξιζαν», ενώ όποιος είχε γλιτώσει αυτό θα οφειλόταν επειδή είναι «εντάξει» με την συνείδηση.

Στην πραγματικότητα, εξηγεί ο Ιησούς, «ο Θεός δεν επιτρέπει τις τραγωδίες για να τιμωρήσει τις αμαρτίες», ούτε επειδή «αυτά τα φτωχά θύματα ήταν χειρότεροι από τους άλλους». Η πρόσκληση του είναι να «αντλήσει από αυτά τα οδυνηρά γεγονότα μια προειδοποίηση που αφορά όλους, γιατί είμαστε όλοι αμαρτωλοί», σε τέτοιο βαθμό ώστε, σε εκείνους που το είχε ζητήσει, είχε πει: «Αν δεν μετανοήσετε, θα χαθείτε όλοι με τον ίδιο τρόπο» ( v. 3).

Ancheanoicontemporanei, può venirelatentazionedi“scaricare” laΑκόμα και εμείς οι σύγχρονοι, μπορεί να μπούμε στον πειρασμό να «φορτώσουμε» την ευθύνη των τραγικών ή καταστροφικών γεγονότων «στα θύματα, ή ακόμα και  στον ίδιο το Θεό». Ωστόσο, το Ευαγγέλιο μας θέτει το ερωτήματα: «Ποια είναι η ιδέα που έχουμε για τον Θεό; Απλά πιστεύουμε ότι ο Θεός είναι έτσι, ή ότι μάλλον όλο αυτό είναι μια δική μας προβολή, ένας θεός φτιαγμένος «κατ 'εικόνα και καθ' ομοίωση ημών;»

Ο Ιησούς μας καλεί να «αλλάξουμε την καρδιά, να κάνουμε μια ριζική μεταβολή στην πορεία της ζωής μας, εγκαταλείποντας τους συμβιβασμούς με το κακό» και την «υποκρισία» για να «πάρουμε αποφασιστικά το δρόμο του Ευαγγελίου». Δεν ικανοποιείται καθόλου, ο Θεός από τους «καλούς ανθρώπους» ή από τους απλούς «πιστούς, που εξασκούν την πίστη τους αρκετά», και που, για το λόγο αυτό, «θεωρούνται δικαιολογημένοι».

Πολλοί από εμάς είναι σαν «ένα δέντρο που, εδώ και χρόνια, έχει δώσει πολλές αποδείξεις της στειρότητας του», όπως η «άγονη συκιά» για την οποία μιλάει το Ευαγγέλιο (πρβλ . V.9). Ωστόσο, γι αυτό, ο Ιησούς δείχνει μια «απεριόριστη υπομονή», προσφέροντάς μας εποχές χάριτος και  μετάνοιας όπως η Σαρακοστή ή το τρέχον Ιωβηλαίο έτος της Ευσπλαχνίας.

 «Έχετε σκεφτεί, την υπομονή του Θεού; – Ρώτησε ο Πάπας τους πιστούς -. Έχετε επίσης σκεφτεί πως το ανυποχώρητο ενδιαφέρον του για τους αμαρτωλούς, θα έπρεπε να μας οδηγήσει με ανυπομονησία κατά του ίδιου μας του εαυτού! Δεν είναι ποτέ πολύ αργά για να μεταστραφούμε, ποτέ! Μέχρι την τελευταία στιγμή: Η υπομονή του Θεού, μας περιμένει».

Ο Άγιος Πατέρας ανέφερε, στη συνέχεια, την ιστορία της Αγίας Θηρεσίας του Βρέφους  Ιησού, όταν άρχισε να προσεύχεται για έναν καταδικασμένο σε θάνατο, ο οποίος μέχρι την τελευταία στιγμή απέρριπτε τον ιερέα για την τελική εξομολόγηση. Ενώ η Αγία Τερέζα εξακολουθούσε να προσεύχεται στο μοναστήρι της αυτός ο άνθρωπος, «ακριβώς τη στιγμή που θα θανατωνόταν, γυρίζει στον ιερέα, παίρνει το σταυρό και τον ασπάζεται».

Ένα επεισόδιο που αποκαλύπτει την «υπομονή του Θεού», που εκδηλώνεται σε οποιοδήποτε από μας, που είμαστε πάντα στα πρόθυρα της πτώσης στην αμαρτίας και Εκείνος  «μας σώζει» με την «ευσπλαχνία του».

 «Ποτέ δεν είναι αργά για να μεταστραφούμε, αλλά είναι επείγον, τώρα! Ξεκινάμε σήμερα», συνέστησε ο Πάπας, επικαλούμενος την Παρθένο Μαρία, επειδή μας βοηθά να «ανοίξουμε τις καρδιές  μας στη χάρη του Θεού, στην ευσπλαχνία του» και «να μην κρίνουμε τους άλλους, αλλά να αφεθούμε να μας προκαλέσουν οι καθημερινές ατυχίες, για να αποτελούμε ένα σοβαρό παράδειγμα συνείδησης και να μετανοήσουμε».

ρφ (μετάφραση)