13 ΜΟΝΑΧΕΣ ΠΡΟΣΕΥΧΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΣΤΗ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ στην ΕΛΛΑΔΑ
Με αυτόν τον τίτλο το Διεθνές Πρακτορείο Ειδήσεων ASSOCIATED PRESS (AP) φιλοξενεί εκτενές άρθρο, με εντυπωσιακές φωτογραφίες, για την Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης των Δομηνικανίδων, στα Φηρά της Σαντορίνης.
Η Μονή είναι «αφιερωμένης ζωής», οι Μοναχές δηλαδή που διαβιούν σε αυτή περνούν τη ζωή τους με προσευχή και περισυλλογή.
Είναι συνολικά δεκατρείς μοναχές, ηλικίας 40-80 ετών, κυρίως ισπανόφωνες, από το Πουέρτο Ρίκο, τον Άγιο Δομίνικο, την Αργεντινή, την Ισπανία, την Αγκόλα, την Κορέα και την Ελλάδα. Κάθε μέρα προσεύχονται και ψέλνουν μαζί για εννέα τουλάχιστον ώρες, στα Λατινικά, στα Ισπανικά και φυσικά στα Ελληνικά.
Η Ηγουμένη, αδελφή Maria Lucia de Fatima, εύστοχα παρατηρεί ότι «σε ένα τόσο τουριστικό νησί, το τελευταίο πράγμα που σκέφτεται κάποιος είναι να προσευχηθεί. Εμείς είμαστε αυτές που το κάνουμε». Εξάλλου πολλοί / ές επικοινωνούν με τη Μονή, ζητώντας την προσευχή τους για κάποιο σκοπό.
Η Μονή, αναφέρει το ρεπορτάζ, υπάρχει από το 1596, όταν και θεμελιώθηκε στο βραχώδες ακρωτήρι του Σκάρου, φημισμένης περιοχής, σήμερα, για το ηλιοβασίλεμα. Αργότερα, λόγω των σεισμών, μεταφέρθηκε στην πόλη της Θήρας. Επέζησε του καταστροφικού σεισμού του 1956, όταν το νησί θρήνησε δεκάδες νεκρούς και υπέστη εκτεταμένες καταστροφές. Πλέον, ύστερα από δύο χρόνια απομόνωσης, λόγω της πανδημίας, οι Αδελφές θα καλωσορίσουν τους επισκέπτες, πίσω από το δημόσιο τμήμα της Εκκλησίας τους, ξεκινώντας από τη θεία λειτουργία στις αρχές Αυγούστου, για την 425η επέτειο ίδρυσης της Μονής. Στο υπόλοιπο μοναστήρι, που είναι άβατων, οι Μοναχές ζουν ασχολούμενες, όταν δεν προσεύχονται, με οικιακές εργασίες, γεωργικές καλλιέργειες (σταφύλια, ντομάτες ) και παρασκευάζοντας τις «όστιες» (τον άρτο που χρησιμοποιείται στη Θεία Λειτουργία) για τις Ενορίες της Ελλάδας. Βγαίνουν από τη Μονή μόνο για λόγους υγείας ή κρατικής απαίτησης (π.χ. ανανέωσης της άδειας παραμονής).
Ρεπορτάζ της Giovanna Dell`Orto
Φωτογραφίες Πέτρος Γιαννακούρης
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΕΒΑΝΤΗΣ
Μέλος Συνοδικής Επιτροπής ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ