ΔΕΚΑΤΗ ΕΒΔΟΜΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ
ΚΥΚΛΟΣ Β
Όλοι οι Ευαγγελιστές αναφέρονται στο θαύμα του πολλαπλασιασμού των άρτων. Πρόκειται για την τροφή που προσφέρεται σε ένα μεγάλο πλήθος που ακολουθεί τον Ιησού, και βρίσκονται μαζί του στις όχθες της λίμνης Τιβεριάδος. (Βλ. Ματθ.14,13-21; Μάρκ. 6,32-44; Λουκ9,10β-17).
Όπως αποδεικνύει η συμπεριφορά των παρόντων στο θαύμα, ερμηνεύουν αυτή την τροφή ως ένα Μεσσιανικό σημείο. Η Εβραϊκή παράδοση ήθελε, όταν θα έλθει ο Μεσσίας, να ανανεώσει τα θαύματα που έκανε ο Μωυσής, όταν οδήγησε τον εκλεκτό λαό του Θεού από τη σκλαβιά της Αιγύπτου στη γη της Επαγγελίας μέσω της ερήμου Σύμφωνα με το Βιβλίο του Δευτερονομίου, ο Θεός είχε υποσχεθεί στο Μωυσή ότι μετά τον θάνατό του: “Θα δώσω εις αυτούς ένα προφήτη ανάμεσα στους αδελφούς τους και θα θέσω στο στόμα του τον λόγο μου και εκείνος θα μεταφέρει στο λαό μου αυτό που εγώ θα τον διατάξω” (Δευτ.18,18).
Γι’ αυτό τα πρόσωπα που ήταν παρόντα στο θαύμα του πολλαπλασιασμού των άρτων προσπαθούν να ανακηρύξουν τον Ιησού Βασιλιά τους. Αλλά ο Ιησούς αυτό το αρνείται, διότι η αποστολική του δεν είναι πολιτική αλλά θρησκευτική.
Εάν η Εκκλησία επαναφέρει αυτό το επεισόδιο κατά τη σημερινή τέλεση της Θείας Λειτουργίας, είναι διότι είναι πεπεισμένη και ο Ιησούς Χριστός τρέφει με το ίδιο αυτό θαύμα του, κατά την τέλεση του Μυστηρίου της Ευχαριστίας, το νέο λαό του Θεού, που είναι η Εκκλησία. Είναι Εκείνος που δίνει τις δυνάμεις στο λαό του για να συνεχίσει την πορεία του μέσα στην ιστορία. Είναι εκείνος που πηγαίνει μπροστά από το λαό του, όπως ο Μωυσής στην παλαιά Διαθήκη για να του δείξει το δρόμο που οδηγεί στη νέα γη της Επαγγελίας που είναι η Ουράνια Βασιλεία. Να υποδείξει με το λόγο του σε όσους διατρέχουν την ιστορία μαζί με την Εκκλησία, τον τρόπο και το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν για να φθάσουν στον τελικό προορισμό τους που είναι η ουράνια Βασιλεία. (Βλ.Ιων.14,1-7).
Ο πολλαπλασιασμός των άρτων εξασφαλίζει την τροφή σε ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων και οπαδών του Ιησού που είχαν συγκεντρωθεί στην όχθη της λίμνης της Τιβεριάδας (Ματθ. 14,13-21; Μαρκ. 6,32-44; Λουκ. 9,10β-17).
Να γιατί σύμφωνα με αυτή την μεσσιανική προσμονή, ονομαζόταν “προφήτης” ο μελλοντικός Σωτήρας, δηλαδή ο «τελευταίος Μωυσής». Πράγματι σύμφωνα με το Βιβλίο του Δευτερονομίου, ο Θεός το είχε υποσχεθεί στο Μωυσή πριν το θάνατό του. “Εγώ θα εγείρω γι’ αυτούς ένα προφήτη ανάμεσα στ’ αδέλφια τους και θα βάλλω στο στόμα του τους λόγους μου και εκείνος θα πει αυτό που εγώ θα τον διατάξω” (Δευτερ. 18,18).
Η Εκκλησία μας μεταφέρει αυτό το περιστατικό κατά την τέλεση της Θείας Λειτουργίας διότι έχει την πεποίθηση ότι ο Αναστημένος Ιησούς Χριστός τρέφει με το θαύμα του , κατά τη Θεία Ευχαριστία το νέο λαό του Θεού. Δίνει τη δύναμη στο λαό του να συνεχίσει την πορεία μέσα στην ιστορία. Εκείνος προηγείται του λαού του για να του δείξει το δρόμο της χάρης χάρη στο λόγο του. Όσοι διαβαίνουν την ιστορία με συνοδοιπόρο την Εκκλησία θα φθάσουν στον προορισμό όλων των οδών που είναι η αιώνια κληρονομιά του Θεού.( Ιωάν.14,1-7).
