Την Κυριακή 15-5-22 ο Πάπας Φραγκίσκος τέλεσε στον Άγιο Πέτρο την τελετή αγιοκατάταξης δέκα νέων αγίων της Εκκλησίας μας. Κάποια ονόματα μας είναι ήδη γνωστά, κάποια άλλα θα τα ακούσουμε για πρώτη φορά.
Ας μάθουμε κάποιες πληροφορίες για τους νέους αγίους / ες:

1.Lazaro Devasahayam Pillai (1712 – 1752, Ινδία)
Στρατιωτικός και αργότερα σε κυβερνητικά αξιώματα, που ασπάσθηκε το χριστιανισμό το 1745. Η μεταστροφή του θεωρήθηκε από τη βασισμένη στον ινδουισμό πολιτική εξουσία σαν προδοσία. Συνελήφθη το 1749, υπέστη φρικτά βασανιστήρια και τελικά θανατώθηκε, τρία χρόνια αργότερα.

2. Cesar de Bas (1544-1607, Γαλλία)
Ξεκίνησε στρατιωτική καριέρα. Αργότερα αισθάνθηκε την ιερατική κλήση, σπούδασε και χειροτονήθηκε το 1582. Προσπάθησε να διαδώσει τα μηνύματα της Συνόδου του Τρέντο. Ιδρυσε τους «Πατέρες του Χριστιανικού Δόγματος».

3. Luigi Maria Pallazolo (1827-1886, Ιταλία)
Χειροτονήθηκε το 1850 και αφιέρωσε τη ζωή του στην πνευματική φροντίδα παιδιών και νέων γυναικών. Ίδρυσε τις «Αδελφές των Φτωχών» (Suore delle Poverelle) που απαριθμούν σήμερα περίπου 800 μοναχές σε 100 κοινότητες ανά τον κόσμο.

4. Giustino Maria Russolillo (1891 – 1955, Ιταλία, Νάπολι)
Χειροτονήθηκε το 1913 και ίδρυσε τις «Suore delle Divine Vocazioni», που πλέον δραστηριοποιούνται σε 18 κράτη.

5. Charles de Foucauld (1858 Γαλλία – 1916 Αλγερία)
Ίσως ο πιο γνωστός, εμπνευστής πολλών θρησκευτικών κοινοτήτων, όπως οι «Μικρές Αδελφές του Ιησού», που παλαιότερα είχαν παρουσία και στη Χώρα μας. Ξεκίνησε κι αυτός από το στρατό, αλλά το 1886 στράφηκε στο μοναχισμό. Έγινε Τραπιστής μοναχός στη Συρία (1889-1896), αργότερα αχθοφόρος (!) σε μοναστήρι Κλαρισσών στη Ναζαρέτ (1897-1900), αναζητούσε όμως πιο απομονωμένο περιβάλλον. Τελικά χειροτονήθηκε, στη Γαλλία το 1901 κι αναχώρησε για την Αλγερία, για να ζήσει ως ερημίτης. Σύντομα πήγε να ζήσει ανάμεσα στη φυλή των Τουαρέγκ, έμαθε τη γλώσσα τους και μελέτησε τον πολιτισμό τους, αφήνοντας σημαντικά γραπτά. Το 1916 δολοφονήθηκε, κατά τη διάρκεια απόπειρας απαγωγής του.

6. Maria Domenica Mantovani (1862 – 1934 Iταλία)
Μαζί με τον εφημέριο της π. Giuseppe Nascimbeni υπήρξε συνιδρύτρια των «Μικρών Αδελφών της Αγίας Οικογένειας», το 1892. Υπολογίζονται σε 1200 οι μοναχές στην εποχή μας, διαβιούσες σε 130 Μονές.

7. Μαρία – Φραγκίσκα του Ιησού (κατά κόσμο Anna Maria Rubaldo) (1844 Ιταλία – 1904 Ουρουγουάη)

Ιδρύτρια των «Suore Terziarie Cappuccine di Loreno» πέρασε πολλά χρόνια στη Νότια Αμερική (Αργεντινή, Βραζιλία, Ουρουγουάη, όπου και απεβίωσε ), επιβλέποντας την επέκταση της δράσης τους.

8. Maria Rivier (1768 – 1938, Γαλλία)
Είχε ατύχημα ως βρέφος και δεν μπορούσε να περπατήσει. Προσευχήθηκε να υπηρετήσει το Θεό, αν γινόταν καλά. Μετά τα 9 της χρόνια γιατρεύτηκε, σπούδασε, διαμένοντας σε μοναστήρι και όταν μεγάλωσε ζήτησε να γίνει μοναχή. Της το αρνήθηκαν λόγω κακής υγείας και αδύνατης δομής σώματος. Άνοιξε σχολείο, το έκλεισε λόγω Επανάστασης. Το 1796 ίδρυσε τις «Αδελφές της Παρουσίας της Μαρίας» στην Επισκοπή Viviers, οι οποίες ασχολήθηκαν με μεγάλη επιτυχία με εργασία στις ενορίες, κατήχηση και εκπαίδευση.

9. Titus Brandsma (1881 – 1942, Oλλανδία)
Σπούδασε θεολογία και φιλοσοφία στη Ρώμη και έγινε Καρμηλίτης μοναχός. Επιστρέφοντας στη Χώρα του δίδαξε σε δοκίμια του Τάγματός του και στο Καθολικό Πανεπιστήμιο της Nimega, όπου αναδείχθηκε Πρύτανης. Υπήρξε πρωτοπόρος καθολικός δημοσιογράφος και θερμός υποστηρικτής του Οικουμενικού Διαλόγου των Εκκλησιών. Μετά την κατάληψη της Χώρας από τη Γερμανία, ήρθε σε σύγκρουση με τους κατακτητές, ως ακαδημαϊκός και δημοσιογράφος, υπερασπιζόμενος την ελευθερία της Εκκλησίας απέναντι στις ναζιστικές ιδέες. Συνελήφθη, φυλακίσθηκε και στάλθηκε στο Νταχάου, όπου βρήκε τραγικό θάνατο σε ηλικία 61 ετών. Πέθανε προσευχόμενος για τη σωτηρία ψυχής των δημίων του! Πολλοί καθολικοί δημοσιογράφοι έχουν ζητήσει από τον Πάπα Φραγκίσκο να ονομασθεί συμ-προστάτης (ο άλλος είναι ο Άγιος Φραγκίσκος Ξαβέριος) των δημοσιογράφων.

10. Μαρία του Ιησού (κατά κόσμο Carolina) Santacanale (1853 -1923, Ιταλία)
Αντιμετώπισε προβλήματα υγείας και δεν μπόρεσε να ενδυθεί το μοναχικό σχήμα. Το 1887 έγινε δεκτή ως μέλος του Τρίτου Τάγματος του Αγίου Φραγκίσκου και το 1910, μαζί με άλλες γυναίκες, αναγνωρίσθηκαν ως ανεξάρτητο τάγμα με το όνομα «Suore Cappuccine dell` Immacolata di Lourdes» υπό την καθοδήγηση των Καππουκίνων. Από το 1891 στο Cinisi, οργάνωσε βοήθεια για φτωχούς και αναγκεμένους και περιέθαλψε πολλά ορφανά, σε σημείο να ανοίξει Ορφανοτροφείο και αργότερα σχολείο.

Πληροφορίες από την ιστοσελίδα της Συνόδου για τις Αγιοκατατάξεις
Φωτογραφίες από L`Avvenire

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΕΒΑΝΤΗΣ
Μέλος Συνοδικής Επιτροπής ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ