Στον Καθεδρικό ναό της Τήνου επέλεξε ο Αρχιεπίσκοπος μας π. Νικόλαος για να γιορτάσει τα πενήντα χρόνια, το χρυσό ιωβηλαίο της ιεροσύνης του.
Με την παρουσία πλήθους κόσμου από τα χωριά και την πόλη της Τήνου αλλά και από τη Σύρο, με την παρουσία, του ιερού κλήρου της Τήνου και των άλλων 7 νησιών της τοπικής μας Εκκλησίας και την παρουσία του Σεβασμιοτάτου Προέδρου της Ιεράς Συνόδου π. Φραγκίσκου Παπαμανώλη, του Αντιπροέδρου Σεβασμιοτάτου π. Νικολάου Φωσκόλου, του Σεβασμιοτάτου Αρχιεπισκόπου Κερκύρας και Αποστολικού Τοποτηρητή του Αποστολικού Βικαριάτου Θεσσαλονίκης π. Ιωάννη Σπιτέρη, του Σεβασμιοτάτου Αρχιεπισκόπου των Καθολικών της Αθήνας και Αποστολικού Τοποτηρητή της Αρχιεπισκοπής Ρόδου π. Σεβαστιανού Ροσσολάτου και του Σεβασμιοτάτου Επισκόπου Σύρου και Θήρας και Αποστολικού Τοποτηρητή της Καθολικής Επισκοπής Κρήτης π. Πέτρου Στεφάνου, τελέστηκε πολυαρχιερατικό συλλείτουργο στον Καθεδρικό Ναό της Παναγίας του Ροδαρίου στην Ξινάρα της Τήνου.
‘Έλαβαν μέρος στο Ιερό Συλλείτουργο όλοι οι ιερείς των Εκκλησιαστικών Επαρχιών Νάξου-Τήνου-Άνδρου-Μυκόνου και της Καθολικής Επισκοπής Χίου, πολλοί ιερείς από την Εκκλησιαστική Επαρχία της Σύρου και δύο ιερείς από την Αρχιεπισκοπή των Καθολικών της Αθήνας.
Στην αρχή της Θείας Λειτουργίας ο Αρχιεπίσκοπός μας υποδέχτηκε εκ μέρους της τοπικής Εκκλησίας όλους τους παρόντες λέγοντας:
Με πολύ χαρά η Εκκλησία μας υποδέχεται και καλωσορίζει τα μέλη της Ιεράς Συνόδου:
Τον εκ δεξιών μου Σεβασμιότατο Επίσκοπο π. Φραγκίσκο Παπαμανώλη, Πρόεδρο της Ιεράς Συνόδου.
Τον εξ αριστερών μου Σεβασμιότατο Αρχιεπίσκοπο π. Νικόλαο Φώσκολο, Αντιπρόεδρο της Ιεράς Συνόδου.
Τον Σεβασμιότατο Αρχιεπίσκοπο Κερκύρας, Ζακύνθου, Κεφαλληνίας και Αποστολικό Τοποτηρητή του Αποστολικού Βικαριάτου Θεσσαλονίκης π. Ιωάννη Σπιτέρη.
Τον Σεβασμιότατο Αρχιεπίσκοπο των Καθολικών της Αθήνας και Αποστολικό Τοποτηρητή της Καθολικής Αρχιεπισκοπής Ρόδου, π. Σεβαστιανό Ροσσολάτο.
Τον Σεβασμιότατο Επίσκοπο Σύρου και Θήρας και Αποστολικό Τοποτηρητή της Καθολικής Επισκοπής Κρήτης π. Πέτρο Στεφάνου.
Υποδεχόμαστε επίσης τους Σεβαστούς Ιερείς των άλλων Εκκλησιαστικών Επαρχιών, τις Μοναχές και τους Μοναχούς, που ήλθαν να συμπροσευχηθούν μαζί μας.
Ευχαριστώ τις πολιτικές, στρατιωτικές και άλλες αρχές του τόπου μας, αλλά και την κάθε μια και τον καθένα σας για την εδώ παρουσία σας.
Σας προσκαλώ να ζητήσουμε το έλεος και τη χάρη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού για να γίνουμε ολιγότερο ανάξιοι να τελέσουμε την Δοξολογία και Ευχαριστία μας προς τον Θεό Πατέρα με την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος.
Μετά την ανάγνωση του Ιερού Ευαγγελίου ο Αρχιεπίσκοπός μας απευθύνθηκε στη συναγμένη Εκκλησία και είπε:
Στην ιερατική μου ζωή δε μπορούσε να μου συμβεί τίποτε πιο όμορφο, τίποτε πιο συμβολικό, τίποτε πιο εντυπωσιακό από το να γιορτάσω το χρυσό Ιωβηλαίο έτος της ιερατικής μου χειροτονίας μέσα σ’ ένα Ιωβηλαίο έτος της Θείας ευσπλαχνίας. Όμορφη συγκυρία, εφόσον ο «ιερέας» δεν είναι τίποτε άλλο από κάποιον που ο Κύριος καλεί να κηρύττει και να τελεί τα Μυστήρια συνεχίζοντας μαζί Του την αποστολή που Εκείνος άρχισε πάνω στη γη προσφέροντας τη Θεϊκή ευσπλαχνία προς όλους τους ανθρώπους.
Κάθε φορά που ερωτώ τον Κύριο: «Γιατί θέλησες να με καλέσεις στην ιεροσύνη» η απάντησή Του είναι «μα επειδή σ’ αγαπώ και είμαι φιλεύσπλαχνος μαζί σου».
Μαζί με τον Κύριο για εικοσιπέντε χρόνια βρισκόμουν σε μια μικρή βάρκα που είχε το όνομα «ενορία Βάρης» και μαζί του συνεργαζόμουν για να γίνει η Βάρη και δική Του πατρίδα. Μεταφέραμε την αγάπη και το έλεος του Θεού Πατέρα σε όσους ενορίτες μου είχε εμπιστευθεί, μαζί μας ήταν και το Άγιο Πνεύμα που φώτιζε το δρόμο μου για να τους συναντήσω και να τους βεβαιώσω πως δεν κηρύττω τον εαυτό μου, αλλά μαζί με τον Ιησού και μαζί τους εργαζόμαστε για να γίνει το θέλημα του Πατέρα και σ’ αυτόν τον συγκεκριμένο τόπο.
Ήμουν «προφήτης στην πατρίδα μου» για εικοσιπέντε χρόνια, όταν σε μια απρόσμενη στιγμή στις 29 Απριλίου 1993, ο Κύριος μου ανάθεσε την ευθύνη σε μια μεγαλύτερη βάρκα, σε ένα πλοιάριο με δύο διαφορετικά ονόματα: Καθολική Αρχιεπισκοπή Νάξου-Τήνου-Άνδρου-Μυκόνου και Καθολική Επισκοπή Χίου. Δεν το έκανε για να με ανταμείψει για τα ψάρια που είχα πιάσει με τη μικρή εκείνη πρώτη βάρκα μου, αλλά επειδή ήθελε να δοκιμάσει την πίστη μου. Μου έδωσε δέκα άμεσους συνεργάτες για να κωπηλατούμε όλοι μαζί και μ’ Εκείνον στο τιμόνι, πήραμε εντολή ν’ ανοιχτούμε σε πιο βαθειά νερά.
Πέρασα τότε μαζί Του στην απέναντι όχθη. Στην αρχή δεν αισθανόμουν άνετα μόνος μου με τους δέκα συνεργάτες – ιερείς μου και με είκοσι ενορίες σε οκτώ διαφορετικά νησιά. Τότε σκέφτηκε να καλέσω και το πιο σημαντικό πρόσωπο να είναι μαζί μας γι’ αυτό διάλεξα ως πνευματικό σύνθημά μας το: «Μείνε μαζί μας Κύριε» των μαθητών της Εμμαούς
Και από τότε μέχρι σήμερα που άρχισε και για μένα σιγά-σιγά να βραδιάζει, ο Κύριος μένει μαζί μας, πότε με τη μορφή του πονεμένου, του αρρώστου, του φτωχού, του πληγωμένου, του εσταυρωμένου, αλλά και πολύ συχνά με το πρόσωπο του αναστημένου.
Κάποιες φορές ήταν δύσκολο να τον αναγνωρίσω σ’ αυτά τα πρόσωπα. Άλλες φορές Εκείνος μ’ άφηνε μόνο μου, έστω και για λίγο, για να ανακαλύψω τις ελλείψεις μου και την αναξιότητά μου, ήταν τότε που διαπίστωνα πως δεν μπορώ χωρίς Εκείνον.
Πολλές φορές στην ιερατική μου ζωή του είπα: «Κύριε σώσε με γιατί χάνομαι». Κι εκείνος πάντα έβρισκε τον τρόπο να μου πει πως δεν είμαι μόνος, αλλά είναι και Εκείνος μαζί μου.
Και ακολουθούσε το δικό του θαύμα: πρώτα διάταζε να ηρεμήσει η φουρτουνιασμένη θάλασσα των πειρασμών, των δυσκολιών, των πάσης φύσεως προβλημάτων και έπειτα με επέπληττε λέγοντάς μου: «Γιατί φοβάσαι ολιγόπιστε»;
Πολλές φορές, αυτά τα πενήντα χρόνια, στη Βάρη τότε ως μικρός ψαράς και έπειτα ως υπεύθυνος μιας ανεμότρατας επισκέπτομαι τα 8 γριγρί που έχουν ανοιχθεί σε διαφορετικά σημεία του Αιγαίου και ψαρεύουν ανθρώπους. Σ’ αυτές τις θαλάσσιες διαδρομές μου συχνά μου διδόταν η εντύπωση, ότι ο Κύριος «κοιμάται». Όμως σύντομα διαπίστωνα και διαπιστώνω ακόμα πως απλώς το προσποιείται.
Η αληθινή πίστη διώχνει το φόβο, γιατί πλημμυρίζει τον άνθρωπο από την παρουσία του Θεού. Και η παρουσία του Θεού μας εξασφαλίζει τη χαρά, την αισιοδοξία και ελπίδα και τότε η ψαριά μικρή ή μεγάλη ακόμη και η αναποτελεσματική αποδίδει δόξα στο Θεό.
Σ' αυτή τη διάρκεια των πενήντα χρόνων ιερατικής διακονίας όσα λάθη έγιναν στη διακυβέρνηση αυτού του πλοιαρίου είναι δική μου ευθύνη, και ό,τι και όσο καλό έγινε το έκανε ο Κύριος χρησιμοποιώντας τη δική μας καρδιά, τα δικά μας χέρια και τα δικά μας πόδια.
Είναι τόσο όμορφα όλα αυτά όταν Εκείνος είναι μαζί μας κι εμείς μαζί του. Όταν μας στέλνει ανθρώπους να μας βοηθήσουν, να μας παραδειγματίσουν και να μας ενισχύσουν στο έργο που μαζί του επιτελούμε.
Αυτή τη στιγμή έχω πολλά «ευχαριστώ» να πω σε πρόσωπα και θεσμούς που στάθηκαν κοντά μου από την πρώτη στιγμή που με βοήθησαν να πω το «ναι» στον Κύριο, μέχρι και σήμερα. Επειδή ο κατάλογος είναι μακροσκελής και περιέχει ονόματα της μικρής φυσικής μου οικογένειας, της μεγαλύτερης πνευματικής οικογένειας μου και της ακόμη μεγαλύτερης κοινωνικής που αποτελείται από όλους τους κατοίκους των οκτώ νησιών του Αιγαίου με τους άρχοντές τους και τους απλούς πολίτες τους, θα περιοριστώ να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Κύριο για όλα τα πρόσωπα που εκείνος μου έστειλε στην πορεία μου για να μου θυμίζουν την παρουσία του με αγάπη και ευσπλαχνία. Παρακαλώ τον Κύριο, όσοι από αυτούς έχουν φύγει από κοντά μας να τους εξασφαλίζει το φως του προσώπου του.
Αυτή τη σημαντική ώρα για μένα, του ζητώ να μου κάνει ένα δώρο όχι για μένα αλλά για την τοπική μας Εκκλησία: να καλέσει τουλάχιστο ένα νέο και μία νέα που να πουν το δικό τους «ναι» και να τον ακολουθήσουν. Θα είναι για μένα το μεγάλο και ανεκτίμητο δώρο του γι’ αυτό το διπλό Ιωβηλαίο έτος, για το δικό του της ευσπλαχνίας και το δικό μου της ιερατικής χειροτονίας.
Κύριε σε παρακαλώ, κάνε ώστε η πίστη μου να μη λιγοστεύει, όσο κι αν δοκιμάζεται.
Ξέρω, πως είσαι μαζί μας. Είσαι ο κυβερνήτης του πλοιαρίου της Εκκλησίας μας. Κράτα εσύ το τιμόνι και δώσε τη χάρη σου στο λαό που μου εμπιστεύθηκες, στους συνεργάτες που μου χάρισες και σ’ εμένα τον ανάξιο δούλο σου που με όρισε βοηθό σου, να κωπηλατούμε όλοι μαζί με όλες τις δυνάμεις μας, μέχρι να φθάσουμε μαζί σου «στην απέναντι όχθη». Κι’ όσο κι αν διαρκέσει αυτή η υπόλοιπη ιερατική διακονία μου και η εδώ παρουσία μου: «ΜΕΙΝΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΚΥΡΙΕ»!
Μετά την Μετακοινωνική δέηση χαιρέτησαν ευχήθηκαν και πρόσφεραν δώρα στον Αρχιεπίσκοπο μας:
Ο Πρόεδρος της Ιεραρχίας Σεβασμιότατος π. Φραγκίσκος.
Ο Πανοσιολογιότατος Αρχιμανδρίτης κ. Ιάκωβος μεταφέροντας γραπτό μήνυμα του Σεβασμιοτάτου Μητροπολιτου Σύρου κ. Δωροθέου.
Ο Γενικός Βικάριος της Αρχιεπισκοπής Νάξου-Τήνου Άνδρου-Μυκόνου π. Φραγκίσκος Βιδάλης εκ μέρους του κλήρου.
Ο Εφημέριος της Βάρης Σύρου π. Ιωσήφ Πρίντεζης
Τα παιδιά του κατηχητικού
Οι έφηβοι και οι νέοι της τοπικής Εκκλησίας.
Η Μαίρη Απέργη εκ μέρους της ομάδας προσευχής (lectio divina)
Η Δήμητρα Πρίντεζη εκ μέρους της οικογένειας του Αρχιεπισκόπου.
Ο Δήμαρχος Τήνου κ. Σίμος Ορφανός
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιότατος ευχαρίστησε την Εκκλησία λέγοντας:
Στο τέλος αυτής της Ευχαριστίας μας προς το Θεό, θέλω να ευχαριστήσω όσους και όσες προετοίμασαν με τόση αγάπη, φροντίδα και κόπο αυτή την ημέρα:
τον Γενικό Βικάριο της Αρχιεπισκοπής μας π. Φραγκίσκο Βιδάλη που βάσταξε το βάρος τη γενικής ευθύνης,
τον π. Ριχάρδο που με το άγρυπνο μάτι του κοιτάζει ακόμη και τη λεπτομέρεια,
τις γυναίκες που ξέρουν να υπηρετούν είτε σαν την Μάρθα είτε σαν την Μαρία ή και σαν τις δύο.
τις νέες και τους νέους που ξέρουν να αγαπούν όλες τις ηλικίες,
τα φυσικά παιδιά σας που είναι και πνευματικά παιδιά μου,
τους συνεργάτες μας της τοπικής αυτοδιοίκησης πρώτου και δευτέρου βαθμού των οκτώ νησιών μας,
τις μοναχές και τους μοναχούς που συνεχίζουν να αποτελούν πολύτιμη μερίδα της Εκκλησίας,
τον κλήρο της Σύρου από τον οποίο προέρχομαι και στον οποίο εν καιρώ θα επιστρέψω,
τους ιερείς της Αθήνας που είναι νοερά ή και σωματικά εδώ παρόντες,
τον κλήρο των δύο εκκλησιαστικών μου επαρχιών τον οποίο και ευγνωμονώ.
όσες και όσους θα ήθελαν να είναι σήμερα εδώ αλλά λόγοι προβλημάτων ηλικίας ή ασθένειας συμμετείχαν με το δικό τους διαφορετικό τρόπο, ιδιαίτερα τον συμπαθή και αγαπητό π. Αντώνιο Φόνσο.
την κάθε μια και τον καθένα σας που προσευχηθήκατε για μένα και
όσους υποδέχτηκα στην αρχή αυτής της Ευχαριστίας.
Ο Κύριος να σας ευλογεί όλες και όλους και με πολλή χαρά και αγάπη και σας δίνω και τη δική μου πατρική ευλογία.
Στο τέλος αυτής της Ευχαριστίας μας προς το Θεό, θέλω να ευχαριστήσω όσους και όσες προετοίμασαν με τόση αγάπη, φροντίδα και κόπο αυτή την ημέρα
Ακολούθησε προβολή διαφανειών από την παιδική ηλικία μέχρι σήμερα της ζωής του Αρχιεπισκόπου και ενώ όλη η Εκκλησία έψαλε το ΜΕΙΝΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΚΥΡΙΕ όλη η Εκκλησία πορεύτηκε στην αίθουσα υποδοχής του Αρχιεπισκοπικού οίκου και ευχήθηκε προσωπικά στον Αρχιεπίσκοπο για το χρυσό ιωβηλαίο έτος της ιεροσύνης του.
Φωτογραφιες Μάριος Φώσκολος
[module-533]
