ΓΕΝΙΚΗ ΑΚΡΟΑΣΗ Τετάρτης, 3 Αυγούστου 2022 

 

ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ

ΓΕΝΙΚΗ ΑΚΡΟΑΣΗ

 

Αίθουσα Παύλος Στ’

Τετάρτη, 3 Αυγούστου 2022 

 

Κατήχηση: Το Αποστολικό Ταξίδι στον Καναδά

 

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, καλημέρα!

Σήμερα θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μερικές σκέψεις για το αποστολικό ταξίδι που έκανα στον Καναδά τις τελευταίες ημέρες. Ήταν ένα διαφορετικό ταξίδι από τα άλλα. Πράγματι, το κύριο κίνητρο ήταν να συναντήσω τους αυτόχθονες πληθυσμούς για να τους εκφράσω την εγγύτητα και τον πόνο μου και να τους ζητήσω συγχώρεση για το κακό που υπέστησαν από εκείνους τους Χριστιανοί, συμπεριλαμβανομένων πολλών Καθολικών, οι οποίοι στο παρελθόν συνεργάστηκαν σε πολιτικές αναγκαστικής αφομοίωσης κατά τις υποδείξεις των κυβερνήσεων της εποχής. Υπό αυτή την έννοια, στον Καναδά έχει ξεκινήσει μια διαδικασία για να γραφτεί μια νέα σελίδα, μια σημαντική σελίδα, της πορείας που κάνει η Εκκλησία εδώ και αρκετό καιρό μαζί με τους αυτόχθονες πληθυσμούς. Και μάλιστα το λογότυπο του ταξιδιού ήταν «Περπατώντας μαζί». Μια πορεία συμφιλίωσης και θεραπείας, που προϋποθέτει ιστορική γνώση, ακρόαση των επιζώντων, επίγνωση και κυρίως μεταστροφή, αλλαγή νοοτροπίας. Από αυτή την εμβάθυνση προκύπτει ότι, αφενός, ορισμένοι άνδρες και γυναίκες της Εκκλησίας ήταν από τους πιο αποφασιστικούς και θαρραλέους υποστηρικτές της αξιοπρέπειας των αυτόχθονων πληθυσμών, αναλαμβάνοντας την υπεράσπισή τους και συνεισφέροντας στη γνώση των γλωσσών και των πολιτισμών τους. Αλλά, από την άλλη, δυστυχώς δεν έλειψαν όσοι συμμετείχαν σε προγράμματα που σήμερα αντιλαμβανόμαστε ότι είναι απαράδεκτα και αντίθετα με το Ευαγγέλιο.

Ήταν λοιπόν ένα προσκύνημα μετανοίας. Υπήρχαν πολλές χαρούμενες στιγμές, αλλά η αίσθηση και ο τόνος του συνόλου ήταν περίσκεψης, μετάνοιας και συμφιλίωσης. Πριν από τέσσερις μήνες δέχτηκα στο Βατικανό, σε ξεχωριστές ομάδες, τους εκπροσώπους των αυτόχθονων λαών του Καναδά. Αλλά η επιθυμία μου, όπως και η δική τους, ήταν να μπορέσω να συναντηθώ εκεί, στα εδάφη όπου ζούσαν οι πρόγονοί τους. Και ο Κύριος επέτρεψε να συμβεί αυτό: οι ευχαριστίες μας πάνε πρώτα σε Αυτόν.

Οι μεγάλοι σταθμοί του προσκυνήματος ήταν τρεις: ο πρώτος, στο Έντμοντον, στο δυτικό τμήμα της χώρας. Ο δεύτερος, στο Κεμπέκ, στο ανατολικό τμήμα. Και το τρίτο στα βόρεια, στο Ικάλουιτ. Η πρώτη συνάντηση πραγματοποιήθηκε στο Masqwacis – “The Bear Hill” – όπου συγκεντρώθηκαν αρχηγοί και μέλη των κύριων αυτόχθονων ομάδων από όλη τη χώρα: First Nations, Métis και Inuit. Μαζί αποτίσαμε φόρο μνήμης: την καλή μνήμη της χιλιετούς ιστορίας αυτών των λαών, σε αρμονία με τη γη τους, και την οδυνηρή μνήμη των καταχρήσεων που υπέστησαν, ακόμη και σταχριστιανικά σχολεία, λόγω των πολιτικών πολιτισμικής αφομοίωσης. Μετά τη μνήμη, το δεύτερο βήμα του ταξιδιού μας ήταν αυτό της συμφιλίωσης. Όχι ένας συμβιβασμός μεταξύ μας -θα ήταν μια ψευδαίσθηση, ένα θέατρο- αλλά να αφήσουμε τον εαυτό μας να συμφιλιωθεί από τον Χριστό, που είναι η ειρήνη μας (βλ. Εφ 2,14). Το κάναμε αυτό λαμβάνοντας ως αναφορά τη μορφή του δέντρου, κεντρικής σημασίας για τη ζωή και τον συμβολισμό των αυτόχθονων πληθυσμών.

Μνήμη, συμφιλίωση, και συνεπώς θεραπεία. Αυτό το τρίτο βήμα του ταξιδιού το κάναμε στις όχθες της λίμνης Sant’Anna, ανήμερα της εορτής των Αγίων Ιωακείμ και Άννας. Για τον Ιησού η λίμνη ήταν ένα οικείο περιβάλλον: στη λίμνη της Γαλιλαίας έζησε ένα μεγάλο μέρος της δημόσιας ζωής του, μαζί με τους πρώτους μαθητές του, όλοι ψαράδες. Εκεί κήρυξε και θεράπευσε πολλούς αρρώστους (βλ. Μκ 3,7-12).

Από αυτό το ταξίδι μνήμης, συμφιλίωσης και θεραπείας πηγάζει η ελπίδα για την Εκκλησία, στον Καναδά και παντού. Οι μαθητές της Εμμαούς, αφού βάδισαν με τον αναστημένο Ιησού, μαζί Του και χάρη σε Αυτόν πέρασαν από την αποτυχία στην ελπίδα (βλ. Λκ 24,13-35).

Όπως είπα στην αρχή, η πορεία μαζί με τους αυτόχθονες πληθυσμούς ήταν η ραχοκοκαλιά αυτού του αποστολικού ταξιδιού. Έγιναν δύο συναντήσεις με την τοπική Εκκλησία και με τις αρχές της χώρας, στις οποίες θα ήθελα να ανανεώσω την ειλικρινή μου ευγνωμοσύνη για τη μεγάλη προθυμία και την εγκάρδια υποδοχή που επιφύλαξαν σε εμένα και τους συνεργάτες μου. Ενώπιον των Κυβερνώντων, των Αρχηγών των αυτοχθόνων και του Διπλωματικού Σώματος, επιβεβαίωσα την ενεργό βούληση της Αγίας Έδρας και των τοπικών καθολικών κοινοτήτων να προωθήσουν αυτόχθονες κουλτούρες, με κατάλληλες πνευματικέςδιαδρομές και με προσοχή στα ήθη και τις γλώσσες των λαών. Ταυτόχρονα, σημείωσα ότι η αποικιστική νοοτροπία παρουσιάζεται σήμερα κάτω από διάφορες μορφές ιδεολογικού αποικισμού, που απειλούν τις παραδόσεις, την ιστορία και τους θρησκευτικούς δεσμούς των λαών, ισοπεδώνοντας τις διαφορές, εστιάζοντας μόνο στο παρόν και συχνά παραμελώντας τα καθήκοντα προς τους πιο αδύναμους και εύθραυστους. Είναι επομένως ζήτημα ανάκτησης μιας υγιούς ισορροπίας, μιας αρμονίας μεταξύ της νεωτερικότητας και των προγονικών πολιτισμών, μεταξύ της εκκοσμίκευσης και των πνευματικών αξιών. Και αυτό αφορά ευθέως την αποστολή της Εκκλησίας, η οποία στάλθηκε σε όλο τον κόσμο για να μαρτυρήσει και να «σπείρει» μια καθολική αδελφοσύνη που σέβεται και προωθεί την τοπική διάσταση με τα πολλά της πλούτη (βλ. Εγκ. Αδελφοί όλοι, 142-153).

Και υπό το σημείο της ελπίδας ήταν η τελευταία συνάντηση, στην περιοχή των Ινουίτ, με μικρούς και μεγάλους. Και στον Καναδά, επίσης, αυτός είναι ένας βασικός συνδυασμός, είναι ένα σημείο των καιρών: μικροί και μεγάλοι σε διάλογο, για να περπατήσουν μαζί στην ιστορία μεταξύ μνήμης και προφητείας. Είθε το σθένος και η ειρηνική δράση των αυτόχθονων πληθυσμών του Καναδά να αποτελέσει παράδειγμα για όλους τους αυτόχθονες πληθυσμούς να μην κλείνονται στον εαυτό τους, αλλά να προσφέρουν την απαραίτητη συνεισφορά τους για μια πιο αδελφική ανθρωπότητα, που ξέρει να αγαπά την πλάση και τον Πλάστη.

——————–

Μετάφραση: π.Λ

κοινοποίηση άρθρου:

Περισσότερα

Διαβάστε ακόμη

Mελέτη του Ευαγγελίου της Ημέρας

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ 4ης  ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ   ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ 7 Φεβρουαρίου 2025 ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ   Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο Άγιο Ευαγγέλιο (6, 14-29) Άκουσε και ο βασιλιάς Ηρώδης