ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ

ΓΕΝΙΚΗ ΑΚΡΟΑΣΗ

Πλατεία Αγίου Πέτρου

Τετάρτη, 24 Mαΐου 2023

Κατήχηση. Το πάθος για τον ευαγγελισμό: ο αποστολικός ζήλος του πιστού. 14. Η μαρτυρία: ο Άγιος Ανδρέας Κιμ Τάε-Γκον

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, καλημέρα!

Σε αυτή τη σειρά κατηχήσεων αναφερόμαστε σε μερικούς Αγίους οι οποίοι, ως υποδειγματικοί μάρτυρες, μας διδάσκουν τον αποστολικό ζήλο. Ένα εξαιρετικό παράδειγμα του πάθους για τον ευαγγελισμό, σήμερα θα πάμε να το βρούμε σε μια χώρα πολύ μακριά από εδώ, στην Κορεατική Εκκλησία.

Ας δούμε τον μάρτυρα και πρώτο ιερέας Κορεάτη Άγιο Ανδρέα Κιμ Τάε-Γκον. Η ζωή του ήταν και παραμένει μια εύγλωττη μαρτυρία ζήλου για την κήρυξη του Ευαγγελίου. Πριν από περίπου 200 χρόνια, η γη της Κορέας υπήρξε θέατρο ενός πολύ σκληρού διωγμού της χριστιανικής πίστης, των ίδιων των Χριστιανών. Η πίστη στον Ιησού Χριστό, στην Κορέα εκείνη την εποχή, σήμαινε να είσαι έτοιμος να δώσεις μαρτυρία μέχρι θανάτου. Συγκεκριμένα, το παράδειγμα του Αγίου Ανδρέα Κιμ μπορούμε να το διαπιστώσουμε σε δύο συγκεκριμένα χαρακτηριστικά του βίου του.

Το πρώτο είναι ο τρόπος που αυτός έπρεπε να χρησιμοποιήσει για να συναντηθεί με τους πιστούς. Δεδομένου του άκρως εκφοβιστικού πλαισίου, ο Άγιος αναγκαζόταν να προσεγγίζει τους Χριστιανούς με μη εμφανή τρόπο και πάντα παρουσία άλλων ανθρώπων. Στη συνέχεια, για να προσδιορίσει τη χριστιανική ταυτότητα του συνομιλητή του, ο Άγιος Ανδρέας έβαζε σε πράξη την εξής μέθοδο: πρώτα απ’ όλα, υπήρχε ένα προηγουμένως συμφωνημένο σημάδι αναγνώρισης. Μετά από αυτό, έκανε κρυφά την ερώτηση: «Είσαι μαθητής του Ιησού;». Καθώς άλλοι άνθρωποι παρακολουθούσαν τη συνομιλία, ο Άγιος έπρεπε να μιλάει χαμηλόφωνα, προφέροντας μόνο λίγες λέξεις, τις πιο ουσιαστικές. Επομένως, για τον Ανδρέα Κιμ, η έκφραση που συνόψιζε όλη την ταυτότητα του χριστιανού ήταν η εξής: «μαθητής του Ιησού».

Πράγματι, το να είσαι μαθητής του Κυρίου σημαίνει να τον ακολουθείς, να ακολουθείς τον δρόμο Του, και αυτό σημαίνει να δίνεις τη ζωή σου για το Ευαγγέλιο. Συνεπώς, ο Χριστιανός είναι από τη φύση του ιεραπόστολος και μάρτυρας, όπως ο Ιησούς ήταν ιεραπόστολος και μάρτυρας του Πατέρα. Κάθε χριστιανική κοινότητα λαμβάνει από το Άγιο Πνεύμα αυτή την ταυτότητα, όπως και ολόκληρη η Εκκλησία, από την ημέρα της Πεντηκοστής (πρβλ. Β’ Σύνοδος Βατικανού, Διάταγμα για την ιεραποστολική δραστηριότητα της Εκκλησία: Αd gentes [Προς τα έθνη], 2). Όταν το Ευαγγέλιο βιώνεται πλήρως, το πρόσωπο δεν αναδιπλώνεταιστον εαυτό του, αλλά μαρτυρεί την πίστη, καθιστώντας την έτσι μεταδοτική πίστη. Ακριβώς εκεί γεννιέται το πάθος για τον ευαγγελισμό. Και ακόμη κι αν το περιβάλλον πλαίσιο δεν είναι ευνοϊκό, αυτό το πάθος δεν αλλάζει, αντιθέτως αποκτά ακόμη μεγαλύτερη αξία. Ο Άγιος Ανδρέας Κιμ και οι άλλοι Κορεάτες πιστοί απέδειξαν ότι η μαρτυρία του Ευαγγελίου που δίνεται σε περιόδους διωγμού μπορεί να αποφέρει πολλούς καρπούς για την πίστη. Ας δούμε τώρα ένα δεύτερο συγκεκριμένο παράδειγμα. Όταν ήταν ακόμηιεροσπουδαστής, ο Άγιος Ανδρέας έπρεπε να βρει έναν τρόπο να υποδέχεται κρυφά τους ιεραποστόλους που έρχονταν από το εξωτερικό.

Αυτό δεν ήταν εύκολο, καθώς το καθεστώς της εποχής απαγόρευε αυστηρά την είσοδο στην επικράτεια σε όλους τους ξένους. Μια φορά περπάτησε κάτω από χιονόπτωση, χωρίς να φάει, για τόση ώρα που έπεσε στο έδαφος εξαντλημένος, κινδυνεύοντας να χάσει τις αισθήσεις του και να παραμείνει εκεί παγωμένος. Σε εκείνο το σημείο άκουσε ξαφνικά μια φωνή: «Σήκω, περπάτα!». Ακούγοντας αυτή τη φωνή, ο Ανδρέας ξαναβρήκε το κουράγιο και συνέχισε να προχωρά, σαν να διέκρινε τη σκιά κάποιου που τον καθοδηγούσε.

Αυτή η εμπειρία του μεγάλου Κορεάτη μάρτυρα μας κάνει να κατανοήσουμε μια πολύ σημαντική πτυχή του αποστολικού ζήλου. Δηλαδή το θάρρος να σηκώνεσαι όταν πέφτεις. Όσο δύσκολη κι αν είναι η κατάσταση, τόσο που μερικές φορές να φαίνεται πως δεν αφήνει περιθώρια για το ευαγγελικό μήνυμα, δεν πρέπει να εγκαταλείψουμε και δεν πρέπει να αρνηθούμε να συνεχίσουμε αυτό που είναι ουσιαστικό στη χριστιανική μας ζωή, δηλαδή τον ευαγγελισμό. Η Ανάστασή του Χριστού είναι ακριβώς το μυστήριο στο οποίο βασίζεται η δυνατότητα να σηκωνόμαστε ξανά από κάθε πτώση: είναι η πηγή της δύναμης που μας επιτρέπει να προσωρήσουμε.

Αδελφοί και αδελφές, ας μην αποθαρρυνόμαστε, ας μην αφήσουμε να μας κλέψουν τη γλυκιά χαρά του ευαγγελισμού (πρβλ. Παύλος Στ΄), και με τη δύναμη που μας δίνει ο Ιησούς Χριστός, ας πάμε μπροστά.

——————–

Μετάφραση: π.Λ