ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ
ΓΕΝΙΚΗ ΑΚΡΟΑΣΗ
Αίθουσα Παύλος Στ’
Τετάρτη, 7 Δεκεμβρίου 2022
Κατήχηση περί Διακρίσεως: 11. Η επιβεβαίωση της καλής επιλογής
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, καλημέρα!
Στη διαδικασία της διάκρισης, είναι επίσης σημαντικό να παραμείνουμε προσεκτικοί στη φάση που ακολουθεί αμέσως τη ληφθείσα απόφαση, ώστε να συλλάβουμε τα σημεία που την επιβεβαιώνουν ή εκείνα που την διαψεύδουν. Πράγματι, είδαμε πώς ο χρόνος είναι ένα θεμελιώδες κριτήριο για την αναγνώριση της φωνής του Θεού ανάμεσα σε πολλές άλλες φωνές. Αυτός μόνο είναι Κύριος του χρόνου: είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα της πρωτοτυπίας Του, που Τον διαφοροποιεί από μιμήσεις που μιλούν στο όνομά Του χωρίς να το κάνουν στην πραγματικότητα. Ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του καλού πνεύματος είναι ότι μεταδίδει μια ειρήνη που διαρκεί στον χρόνο. Μια ειρήνη που φέρνει αρμονία, ενότητα, θέρμη, ζήλο.
Για παράδειγμα, αν αποφασίσω να αφιερώσω μισή ώρα περισσότερο στην προσευχή, και μετά συνειδητοποιήσω ότι βιώνω καλύτερα τις υπόλοιπες στιγμές της ημέρας, είμαι πιο γαλήνιος, λιγότερο αγχωμένος, κάνω τη δουλειά μου με περισσότερη φροντίδα και απόλαυση, ακόμη και οι σχέσεις μου με κάποιους δύσκολους ανθρώπους γίνονται πιο εύκολες…: όλα αυτά είναι σημαντικά σημεία που ευνοούν το καλό της απόφασης που πάρθηκε. Η πνευματική ζωή είναι κυκλική: η θετικότητα μιας επιλογής είναι ευεργετική για όλους τους τομείς της ζωής μας. Διότι είναι συμμετοχή στη δημιουργικότητα του Θεού.
Μπορούμε να αναγνωρίσουμε ορισμένες σημαντικές πτυχές που βοηθούν στην ανάγνωση του χρόνου μετά την απόφαση ως πιθανή επιβεβαίωση της θετικότητάς της. Τις έχουμε ήδη γνωρίσει με κάποιο τρόπο κατά τη διάρκεια αυτών των κατηχήσεων, αλλά τώρα βρίσκουν μια περαιτέρω εφαρμογή τους.
Μια πρώτη πτυχή είναι αν η απόφαση θεωρείται πιθανή ένδειξη απάντησης στην αγάπη και τη γενναιοδωρία που έχει ο Κύριος προς εμένα. Δεν γεννιέται από φόβο, από έναν συναισθηματικό εκβιασμό ή από κάποιον περιορισμό, αλλά από την ευγνωμοσύνη για το ληφθέντα καλό, που κινεί την καρδιά να ζήσει τη σχέση με τον Κύριο γενναιόδωρα.
Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο είναι η επίγνωση να αισθανόμαστε στη σωστή μας θέση στη ζωή, και μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου, στο οποίο επιθυμούμε να συνεισφέρουμε. Στην πλατεία του Αγίου Πέτρου υπάρχουν δύο συγκεκριμένα σημεία, από τα οποία διακρίνονται απόλυτα ευθυγραμμισμένοι οι κίονες του Μπερνίνι. Ομοίως, ο άνθρωπος μπορεί να αναγνωρίσει ότι βρήκε αυτό που ψάχνει όταν η μέρα του γίνεται πιο τακτοποιημένη, αισθάνεται μια αυξανόμενη ενοποίηση μεταξύ των πολλαπλών ενδιαφερόντων του, καθορίζει μια σωστή ιεραρχία προτεραιοτήτων και καταφέρνει να τα βιώνει όλα αυτά με ευκολία, αντιμετωπίζοντας με ανανεωμένη ενέργεια και ψυχικό σθένος τις δυσκολίες που παρουσιάζονται.
Ένα άλλο καλό σημείο επιβεβαίωσης είναι το γεγονός να παραμένουμε ελεύθεροι σε σχέση με αυτό που έχουμε αποφασίσει, πρόθυμοι να το αμφισβητήσουμε, ακόμη και να το εγκαταλείψουμε μπροστά σε πιθανές αρνήσεις, προσπαθώντας να βρούμε σε αυτό μια πιθανή διδασκαλία του Κυρίου. Αυτό δεν συμβαίνει επειδή Αυτός θέλει να μας στερήσει ό,τι μας είναι αγαπητό, αλλά να το ζήσουμε ελεύθερα, χωρίς προσκόλληση. Μόνο ο Θεός ξέρει τι είναι πραγματικά καλό για εμάς. Η κτητικότητα είναι εχθρός του καλού και σκοτώνει την αγάπη: οι πολλές περιπτώσεις βίας στην οικιακή σφαίρα, για τις οποίες δυστυχώς έχουμε συχνές ειδήσεις, προκύπτουν σχεδόν πάντα από την αξίωση να κατέχουμε την αγάπη του άλλου, από την αναζήτηση μιας απόλυτης βεβαιότητας που σκοτώνει την ελευθερία και πνίγει τη ζωή, κάνοντας την κόλαση.
Μπορούμε να αγαπάμε μόνο με ελευθερία, γι’ αυτό ο Κύριος μας δημιούργησε ελεύθερους, ελεύθερους ακόμη και να Του πούμε όχι. Το να του προσφέρουμε αυτό που αγαπάμε περισσότερο είναι προς το συμφέρον μας, μας επιτρέπει να το βιώσουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και αληθινά, ως δώρο που Αυτός μας έδωσε, ως ένδειξη της δωρεάν καλοσύνης Του, ξέροντας ότι η ζωή μας, όπως και όλη η ιστορία, βρίσκεται στα καλοκάγαθα χέρια Του. Είναι αυτό που η Βίβλος αποκαλεί φόβο Θεού, δηλαδή σεβασμό προς τον Θεό, απαραίτητη προϋπόθεση για να αποδεχτούμε το δώρο της Σοφίας (βλ. Σειρ 1,1-18). Είναι ο φόβος που διώχνει όλους τους άλλους φόβους, διότι προσανατολίζεται προς Αυτόν που είναι Κύριος των πάντων. Μπροστά Του τίποτα δεν μπορεί να μας ταράξει. Είναι η εκπληκτική εμπειρία του Αποστόλου Παύλου: «Μπορώ να ζήσω και με στερήσεις και με αφθονία· έχω μάθει να αντιμετωπίζω κάθε φορά οποιαδήποτε κατάσταση: και να είμαι χορτάτος και να πεινώ· και να έχω περίσσευμα και να στερούμαι. Όλα τα μπορώ χάρη στον Χριστό που με δυναμώνει» (Φιλ 4,12-13). Αυτός είναι ο ελεύθερος άνθρωπος, που ευλογεί τον Κύριο και όταν έρχονται τα καλά και όταν έρχονται τα όχι και τόσο καλά: ευλογημένος να είναι και ας συνεχίσουμε!
Η αναγνώριση αυτού είναι απαραίτητη για μια καλή απόφαση, και μας καθησυχάζει για όσα δεν μπορούμε να ελέγξουμε ή να προβλέψουμε: την υγεία, το μέλλον, τα αγαπημένα μας πρόσωπα, τα σχέδιά μας. Αυτό που έχει σημασία είναι η εμπιστοσύνη μας να βρίσκεται στον Κύριο του σύμπαντος, ο οποίος μας αγαπά απέραντα και ξέρει ότι μαζί Του μπορούμε να χτίσουμε κάτι εκπληκτικό, αιώνιο. Οι βίοι των αγίων μας το δείχνουν αυτό με τον πιο όμορφο τρόπο. Ας προχωράμε πάντα προσπαθώντας να παίρνουμε τέτοιες αποφάσεις, προσευχόμενοι και νιώθοντας αυτό που συμβαίνει μέσα στην καρδιά μας, και ας προχωράμε αργά. Θάρρος!
———————
Μετάφραση: π.Λ