Γενική Ακρόαση, Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2022

ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ

ΓΕΝΙΚΗ ΑΚΡΟΑΣΗ

                                                                         

Αίθουσα Παύλος Στ’

Τετάρτη, 14 Δεκεμβρίου 2022

 

Κατήχηση περί Διακρίσεως: 12. Η επαγρύπνηση

 

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, καλημέρα!

Εισερχόμαστε πλέον στην τελική φάση αυτής της πορείας κατηχήσεων που αφορούν τη διάκριση. Ξεκινήσαμε από το παράδειγμα του Αγίου Ιγνατίου Λογιόλα. Στη συνέχεια εξετάσαμε τα στοιχεία της διακρίσεως -δηλαδή την προσευχή, την αυτογνωσία, την επιθυμία και το “βιβλίο της ζωής”-. Επικεντρωθήκαμε στην πνευματική ερήμωση και την παρηγοριά, που αποτελούν την «ύλη» της, και καταλήξαμε στην επιβεβαίωση της επιλογής που κάναμε. Πιστεύω ότι είναι απαραίτητο να εισαχθεί σε αυτό το σημείο η αναφορά σε μια ουσιαστική στάση, ώστε να μην χαθεί όλη η εργασία που έγινε για να διακρίνουμε το καλύτερο και να πάρουμε τη σωστή απόφαση: πρόκειται για τη στάση της επαγρύπνησης. Διότι στην πραγματικότητα υπάρχει κίνδυνος, όπως ακούσαμε στην ευαγγελική περικοπή που διαβάστηκε, ο κίνδυνος υπάρχει, και ο Πονηρός μπορεί να τα χαλάσει όλα, κάνοντάς μας να επιστρέψουμε στην αφετηρία, ή μάλιστα σε μια ακόμη χειρότερη κατάσταση. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είναι απαραίτητο να είμαστε σε εγρήγορση. Γι’ αυτό σήμερα μου φάνηκε σκόπιμο να τονιστεί αυτή τη στάση, την οποία χρειαζόμαστε όλοι για να είναι επιτυχής η διαδικασία της διακρίσεως.

Πράγματι, στο κήρυγμά του ο Ιησούς επιμένει πολύ στο γεγονός ότι ο καλός μαθητής είναι σε επαγρύπνηση, δεν αποκοιμάται, δεν αφήνει τον εαυτό του να έχει υπερβολική αυτοπεποίθηση όταν τα πράγματα πάνε καλά, αλλά παραμένει προσεκτικός και έτοιμος να κάνει το καθήκον του. Για παράδειγμα, στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο, ο Ιησούς λέει: «Να είστε συνεχώς έτοιμοι με δεμένο το ζωνάρι στη μέση σας και αναμμένα τα λυχνάρια σας. Να συμπεριφέρεστε σαν αυτούς που περιμένουν τον κύριό τους πότε θα γυρίσει από τον γάμο, ώστε μόλις έρθει και χτυπήσει την πόρτα, να του ανοίξουν αμέσως. Μακάριοι οι δούλοι εκείνοι που ο κύριός τους θα τους βρει ξύπνιους όταν έρθει» (12,35-37).

Πρόκειραι για την ψυχική διάθεση των Χριστιανών που αναμένουν την τελική έλευση του Κυρίου, αλλά μπορεί επίσης να εκληφθεί ως η συνηθισμένη στάση που πρέπει να κρατάμε στη συμπεριφορά της ζωής, έτσι ώστε οι καλές μας επιλογές, που συχνά γίνονται μετά από απαιτητική διάκριση, να συνεχίσουν με επίμονο και συνεπή τρόπο και να μπορέσουν να καρποφορήσουν.

Αν λείπει η επαγρύπνηση, υπάρχει πολύ ισχυρός κίνδυνος, όπως είπαμε, να χαθούν τα πάντα. Δεν πρόκειται για κίνδυνο ψυχολογικής τάξεως, αλλά πνευματικής τάξεως, αληθινή παγίδα του κακού πνεύματος. Αυτός, μάλιστα, περιμένει τη στιγμή ακριβώς που είμαστε υπερβολικά σίγουροι για τον εαυτό μας, που όλα πάνε καλά, όταν, όπως λέγεται, έχουμε «τον αέρα στα πανιά μας». Πράγματι, στη σύντομη ευαγγελική παραβολή που ακούσαμε, λέγεται ότι το ακάθαρτο πνεύμα, όταν επιστρέφει στην κατοικία από την οποία είχε εξέλθει, «τη βρίσκει αδειανή, σκουπισμένη και στολισμένη» (Μτ 12,44). Όλα είναι στη θέση τους, όλα είναι εντάξει, αλλά πού είναι ο ιδιοκτήτης; Δεν είναι εκεί. Αυτό είναι το πρόβλημα. Ο ιδιοκτήτης δεν είναι εκεί, έχει βγει έξω, έχει αποσπαστεί η προσοχή του, ή είναι στο σπίτι αλλά κοιμάται, και επομένως είναι σαν να μην υπήρχε. Δεν είναι σε εγρήγορση, δεν είναι προσεκτικός, διότι έχει υπερβολική αυτοπεποίθηση και έχει χάσει την ταπείνωση να φυλάει την καρδιά του.

Τότε, το κακό πνεύμα μπορεί να εκμεταλλευτεί την κατάσταση και να επιστρέψει σε εκείνο το σπίτι. Το Ευαγγέλιο λέει, όμως, ότι δεν επιστρέφει μόνο του, αλλά «πηγαίνει και παίρνει μαζί του άλλα εφτά πνεύματα, πιο πονηρά κι από το ίδιο» (στ. 45). Μια παρέα κακοποιών, μια συμμορία εγκληματιών. Αλλά –αναρωτιόμαστε– πώς είναι δυνατόν να εισέρχονται ανενόχλητοι; Πώς και ο ιδιοκτήτης δεν το αντιλαμβάνεται; Δεν ήταν τόσο καλός στη διάκριση; Δεν είχε λάβει και κομπλιμέντα από τους φίλους και τους γείτονές του για εκείνο το σπίτι, το τόσο όμορφο και κομψό, τόσο τακτοποιημένο και καθαρό; Ναι, αλλά ίσως γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο είχε ερωτευτεί πάρα πολύ το σπίτι του, δηλαδή τον εαυτό του, και είχε σταματήσει να αναμένει τον Κύριο, να αναμένει να έρθει ο Νυμφίος. Ίσως από τον φόβο να μην χαλάσει αυτή την τάξη, δεν δεχόταν πια κανέναν, δεν προσκαλούσε τους φτωχούς, τους άστεγους, εκείνους που ενοχλούν… Ένα είναι βέβαιο: εδώ υπάρχει κακή υπερηφάνεια, η έπαρση να είσαι δίκαιος, να είσαι καλός να είσαι εντάξει. Όταν εμπιστευόμαστε πάρα πολύ στον εαυτό μας και όχι στη χάρη του Θεού, τότε ο Πονηρός βρίσκει την πόρτα ανοιχτή. Στη συνέχεια, οργανώνει την αποστολή και αποκτά την κατοχή αυτού του σπιτιού. Και ο Ιησούς καταλήγει: «Γίνεται η τελευταία κατάσταση του ανθρώπου εκείνου χειρότερη από την προηγούμενη» (στ. 45).

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, φαίνεται αδύνατο, αλλά είναι αλήθεια. Ο καθένας μπορεί να το επιβεβαιώσει ανατρέχοντας στη δική του προσωπική ιστορία. Δεν αρκεί να κάνεις καλή διάκριση και να κάνεις μια καλή επιλογή. Πρέπει να παραμείνεις σε επαγρύπνηση. Η επαγρύπνηση είναι σημάδι σοφίας, είναι πρωτίστως σημάδι ταπεινοφροσύνης, που είναι η κύρια οδός της χριστιανικής ζωής.

———————

Μετάφραση: π.Λ

κοινοποίηση άρθρου:

Περισσότερα

Διαβάστε ακόμη

Mελέτη του Ευαγγελίου της Ημέρας

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ 4ης  ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ   ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ 7 Φεβρουαρίου 2025 ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ   Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο Άγιο Ευαγγέλιο (6, 14-29) Άκουσε και ο βασιλιάς Ηρώδης