Γενική Ακρόαση Τετάρτης 10 Αυγούστου 2022

 

ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ

ΓΕΝΙΚΗ ΑΚΡΟΑΣΗ

 

Αίθουσα Παύλος Στ’

Τετάρτη, 10 Αυγούστου 2022 

 

 

Κατήχηση περί Γήρατος – 16. «Πηγαίνω να σας ετοιμάσω τόπο» (Ιω 14,2). Τα γηρατειά ως χρόνος που οδηγεί στην ολοκλήρωση.

 

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, καλημέρα!

Είμαστε πλέον στις τελευταίες κατηχήσεις αφιερωμένες στα γηρατειά. Σήμερα μπαίνουμε στη συγκινητική οικειότητα του αποχαιρετισμού του Ιησού από τους δικούς του, που αναφέρεται ευρέως στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη. Ο αποχαιρετιστήριος λόγος ξεκινά με λόγια παρηγοριάς και υπόσχεσης: «Ας μην ταράζεται η καρδιά σας» (14,1). «Όταν πάω και σας ετοιμάσω τόπο, πάλι θα ’ρθώ και θα σας πάρω κοντά μου, ώστε όπου είμαι εγώ να είστε κι εσείς» (14,3).

Λίγο πριν, ο Ιησούς είχε πει στον Πέτρο: εσύ «θα με ακολουθήσεις αργότερα» (13,36), υπενθυμίζοντάς του το πέρασμα από την ευθραυστότητα της πίστης του. Ο χρόνος της ζωής που απομένει για τους μαθητές θα είναι αναπόφευκτα ένα πέρασμα μέσα από την ευθραυστότητα της μαρτυρίας και μέσα από τις προκλήσεις της αδελφοσύνης. Αλλά θα είναι επίσης ένα πέρασμα μέσα από τις συναρπαστικές ευλογίες της πίστης: «Αυτός που πιστεύει σ’ εμένα, θα κάνει κι εκείνος τα ίδια έργα που κάνω εγώ και μάλιστα ακόμη μεγαλύτερα από αυτά» (14,12). Σκεφτείτε τι υπόσχεση είναι αυτή! Δεν ξέρω αν τη σκεφτόμαστε πλήρως, αν την πιστεύουμε πλήρως!

Τα γηρατειά είναι η κατάλληλη στιγμή για τη συγκινητική και χαρούμενη μαρτυρία αυτής της προσδοκίας. Στα γηρατειά τα έργα της πίστης, που φέρνουν εμάς και τους άλλους πιο κοντά στη βασιλεία του Θεού, είναι πλέον πέρα από τη δύναμη των ενεργειών, των λόγων, των παρορμήσεων της νεότητας και της ωριμότητας. Αλλά ακριβώς με αυτόν τον τρόπο κάνουν την υπόσχεση του αληθινού προορισμού της ζωής ακόμη πιο διαφανή: μια θέση στο τραπέζι με τον Θεό, στον κόσμο του Θεού. Θα ήταν ενδιαφέρον να δούμε αν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη αναφορά στις τοπικές Εκκλησίες που να προορίζεται στην αναζωπύρωση αυτής της ειδικής διακονίας της αναμονής του Κυρίου, ενθαρρύνοντας τα ατομικά χαρίσματα και τις κοινοτικές ιδιότητες του ηλικιωμένου προσώπου.

Ένα γήρας που αναλώνεται στην υποβάθμιση των χαμένων ευκαιριών, φέρνει υποβάθμιση για το ίδιο το άτομο και για όλους. Αντιθέτως, τα γηρατειά που βιώνονται με ευγένεια και σεβασμό για την πραγματική ζωή διαλύουν οριστικά την παρεξήγηση μιας δύναμης που πρέπει να είναι επαρκής για τον εαυτό της και για τη δική της επιτυχία. Διαλύει ακόμη και την παρεξήγηση μιας Εκκλησίας που προσαρμόζεται στην κοσμική κατάσταση, νομίζοντας πως με αυτόν τον τρόπο μπορεί να φτάσει στην τελειότητα και την ολοκλήρωσή της. Όταν απελευθερωθούμε από αυτή την αλαζονεία, ο χρόνος της γήρανσης που μας χαρίζει ο Θεός είναι ήδη από μόνος του ένα από εκείνα τα «μεγαλύτερα» έργα για τα οποία μιλάει ο Ιησούς. Πράγματι, είναι ένα έργο που δεν δόθηκε στον Ιησού να κάνει: ο θάνατός του, η ανάσταση και η ανάληψή του στον Ουρανό το έκανε δυνατό σ’ εμάς! Ας θυμηθούμε ότι «ο χρόνος είναι ανώτερος του χώρου». Είναι ο νόμος της μύησης. Η ζωή μας δεν είναι φτιαγμένη για να κλείνεται στον εαυτό της, σε μια φανταστική γήινη τελειότητα: είναι προορισμένη να πάει πιο πέρα, μέσα από το πέρασμα του θανάτου. Στην πραγματικότητα, ο σταθερός μας τόπος, το σημείο άφιξης μας δεν είναι εδώ, είναι δίπλα στον Κύριο, όπου Αυτός κατοικεί για πάντα.

Εδώ, στη γη, ξεκινά η διαδικασία του «δοκιμίου» μας: είμαστε μαθητευόμενοι της ζωής, οι οποίοι -ανάμεσα σε πολλές δυσκολίες- μαθαίνουμε να εκτιμούμε το δώρο του Θεού, τιμώντας την ευθύνη να το μοιραστούμε και να το κάνουμε να καρποφορήσει για όλους. Ο χρόνος της ζωής στη γη είναι η χάρη αυτού του περάσματος. Η αλαζονεία να σταματήσουμε τον χρόνο -θέλοντας αιώνια νιότη, απεριόριστη ευημερία, απόλυτη εξουσία- δεν είναι μόνο αδύνατη, είναι παραληρηματική.

Η ύπαρξή μας πάνω στη γη είναι η ώρα της μύησης στη ζωή, η οποία βρίσκει την ολοκλήρωσή της μόνο στον Θεό. Είμαστε ατελείς από την αρχή και παραμένουμε ατελείς μέχρι το τέλος. Στην εκπλήρωση της υπόσχεσης του Θεού, η σχέση αντιστρέφεται: ο χώρος του Θεού, τον οποίο ο Ιησούς προετοιμάζει για εμάς με κάθε φροντίδα, είναι μεγαλύτερος από τον χρόνο της θνητής μας ζωής. Ιδού: τα γηρατειά φέρνουν την ελπίδα αυτής της ολοκλήρωσης πιο κοντά. Τα γηρατειά γνωρίζουν οριστικά πλέον την αίσθηση του χρόνου και τους περιορισμούς του τόπου όπου βιώνουμε τη μύησή μας. Γι’ αυτό είναι αξιόπιστα τα γηρατειά όταν μας καλούν να χαρούμε  για το πέρασμα του χρόνου: δεν είναι απειλή, είναι υπόσχεση. Το γήρας που βρίσκει το βάθος του βλέμματος της πίστης, δεν είναι συντηρητικό από τη φύση του, όπως λένε κάποιοι! Ο κόσμος του Θεού είναι ένας άπειρος χώρος, στον οποίο το πέρασμα του χρόνου δεν έχει πια βάρος. Και ακριβώς στον Μυστικό Δείπνο, ο Ιησούς αναφέρθηκε σε αυτόν τον στόχο, όταν είπε στους μαθητές του: «Δεν θα ξαναπιώ από τούτο τον καρπό του αμπελιού ως την ημέρα που θα το πίνω καινούριο μαζί σας στη βασιλεία του Πατέρα μου» (Μτ. 26,29). Στο κήρυγμά μας, ο Παράδεισος είναι συχνά δικαίως γεμάτος με μακαριότητα, φως, αγάπη. Ίσως του λείπει λίγο η ζωή. Ο Ιησούς, στις παραβολές, μιλούσε για τη βασιλεία του Θεού βάζοντας εκεί περισσότερη ζωή. Εμείς δεν είμαστε πλέον ικανοί να το κάνουμε;

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές,

τα γηρατειά, τα οποία βιώνονται με την προσδοκία του Κυρίου, μπορούν να γίνουν η πλήρης «απολογία» της πίστης, που δίνει λόγο, σε όλους, για την ελπίδα μας (βλ. Α’ Πε 3,15). Τα γηρατειά κάνουν την υπόσχεση του Ιησού διαφανή, προσανατολίζοντας μας προς την Αγία Πόλη για την οποία μιλάει το βιβλίο της Αποκάλυψης (κεφάλαια 21-22). Τα γηρατειά είναι το καταλληλότερο στάδιο της ζωής για να διαδοθούν τα καλά νέα ότι η ζωή είναι μύηση για μια οριστική ολοκλήρωση. Και τα καλύτερα έρχονται.

Ο Θεός να μας δώσει ένα γήρας ικανό για αυτό! Ευχαριστώ.

———————-

Μετάφραση: π.Λ

κοινοποίηση άρθρου:

Περισσότερα

Διαβάστε ακόμη

10 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ μνήμη της Αγίας Σχολαστικής

Το όνομα της Σχολαστικής, αδελφής του Αγίου Βενεδίκτου, είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την αρχή του κοινοβιακού δυτικού μοναχισμού. Ο Βενέδικτος προέτρεπε η διακονία προς το

Mελέτη του Ευαγγελίου της ημέρας

ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΗΣ 5ης ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ 10 Φεβρουαρίου 2025                                   Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν Επικαλούμαι το Πνεύμα

Ιταλία: π. Mauricio Patriciello “Συκοφαντημένοι για χρόνια – τώρα κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί . Εδώ πεθαίνουμε”

ΙΤΑΛΙΑ: π. MAURIZIO PATRICIELLO  «ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΧΡΟΝΙΑ – ΤΩΡΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΑΡΝΗΘΕΙ. ΕΔΩ ΠΕΘΑΙΝΟΥΜΕ!» Είχαμε παρουσιάσει τον εφημέριο του «Αγίου Αποστόλου Παύλου»