ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ

ΓΕΝΙΚΗ ΑΚΡΟΑΣΗ

Πλατεία Αγίου Πέτρου

Τετάρτη, 12 Απριλίου 2023

Κατήχηση. Το πάθος για τον ευαγγελισμό: ο αποστολικός ζήλος του πιστού. 10. Οι μάρτυρες: ο Άγιος Παύλος. 2

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, καλημέρα!

Πριν από δύο εβδομάδες είδαμε τον προσωπικό ζήλο του Αγίου Παύλου για το Ευαγγέλιο. Σήμερα μπορούμε να εμβαθύνουμε στον ευαγγελικό ζήλο όπως ο ίδιος μιλάει γι’ αυτόν και τον περιγράφει σε μερικές από τις επιστολές του.

Δυνάμει της δικής του εμπειρίας, ο Παύλος δεν αγνοεί τον κίνδυνο ενός παραμορφωμένου ζήλου, προσανατολισμένου σε μια λάθος κατεύθυνση. Σε αυτόν τον κίνδυνο είχε πέσει ο ίδιος πριν από την πτώση στον δρόμο για τη Δαμασκό. Μερικές φορές έχουμε να αντιμετωπίσουμε έναν κακώς προσανατολισμένο ζήλο, αμείλικτο στην τήρηση καθαρά ανθρώπινων και παρωχημένων κανόνων για τη χριστιανική κοινότητα. «Αυτοί–γράφει ο Απόστολος– δείχνουν ζήλο για σας, όχι όμως με καλό σκοπό» (Γαλ 4,17).

Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τη σχολαστικότητα με την οποία κάποιοι αφοσιώνονται σε λάθος ασχολίες ακόμη και στην ίδια τη χριστιανική κοινότητα. Μπορεί κανείς να καυχιέται για μια ψεύτικη ευαγγελική παρόρμηση, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για ματαιοδοξία ή για προώθηση των δικών του πεποιθήσεων ή για φιλαυτία.

Για τον λόγο αυτό ας αναρωτηθούμε: ποια είναι τα χαρακτηριστικά του αληθινού ευαγγελικού ζήλου κατά τον Παύλο; Μου φαίνεται χρήσιμο το κείμενο που ακούσαμε στην αρχή (βλ. Εφ 6,13-15), μια λίστα με «όπλα» που υποδεικνύει ο Απόστολος για την πνευματική μάχη. Μεταξύ αυτών είναι η ετοιμότητα να διαδώσουμε το Ευαγγέλιο, που μεταφράζεται από κάποιους ως «ζήλος» και υποδεικνύεται ως «υπόδημα». Γιατί; Πώς γίνεται η ορμή για το Ευαγγέλιο να συνδέεται με αυτό που βάζουμε στα πόδια; Αυτή η μεταφορά βρίσκεται σε ένα κείμενο του προφήτη Ησαΐα, που λέει το εξής: «Πόσο είναι ωραίο όταν βλέπεις να προβάλλουν από τα βουνά / τα πόδια του αγγελιοφόρου που αναγγέλλει την ειρήνη, / του αγγελιοφόρου που φέρνει τις καλές ειδήσεις, / που διακηρύττει τη σωτηρία / και λέει στη Σιών: “Ο Θεός σου βασιλεύει”» (52,7).

Και εδώ βρίσκουμε την αναφορά στα πόδια ενός αγγελιοφόρου καλών ειδήσεων. Γιατί; Διότι όποιος πάει να αναγγείλει πρέπει να κινηθεί, πρέπει να περπατήσει! Αλλά παρατηρούμε επίσης ότι ο Παύλος, σε αυτό το κείμενο, μιλά για τα υποδήματα ως μέρος μιας πανοπλίας, σύμφωνα με την αναλογία του εξοπλισμού ενός στρατιώτη που πηγαίνει στη μάχη: στις μάχες ήταν απαραίτητο να υπάρχει σταθερότητα στήριξης, για να αποφευχθούν οι κίνδυνοι του εδάφους, διότι ο αντίπαλος συχνά γέμιζε το πεδίο της μάχης με παγίδες, και για να έχει την απαραίτητη δύναμη να τρέξει και να κινηθεί προς τη σωστή κατεύθυνση. Για αυτό, τα υποδήματα είναι για να τρέχουν και να αποφεύγουν όλα τα τεχνάσματα του αντιπάλου.

Ο ευαγγελικός ζήλος είναι το στήριγμα στο οποίο βασίζεται η διακήρυξη, και οι κήρυκες μοιάζουν λίγο με τα πόδια του σώματος του Χριστού που είναι η Εκκλησία. Δεν υπάρχει αναγγελία χωρίς κίνηση, χωρίς «έξοδο», χωρίς πρωτοβουλία. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει Χριστιανός παρά μόνο εν πορεία, δεν είναι κάποιος Χριστιανός αν δεν εξέλθει από τον εαυτό του για να μπει σε μια πορεία και να φέρει την αναγγελία. Δεν υπάρχει αναγγελία χωρίς κίνηση, χωρίς πορεία. Δεν αναγγέλλεται το Ευαγγέλιο όταν είμαστε σταματημένοι, κλεισμένοι σε ένα δωμάτιο, πάνω σε ένα γραφείο ή σε έναν υπολογιστή μαλώνοντας σαν «λέοντες του πληκτρολογίου» και αντικαθιστώντας τη δημιουργικότητα της αναγγελίας με το copy-paste ιδεών που παίρνονται από εδώ κι από εκεί. Το Ευαγγέλιο αναγγέλλεται όταν κινούμαστε, περπατάμε, πηγαίνουμε.

Ο όρος που χρησιμοποίησε ο Παύλος, για να δηλώσει τα υποδήματα όσων φέρουν το Ευαγγέλιο, είναι ηελληνική λέξη «ετοιμασία», η οποία δηλώνει ετοιμότητα, προπαρασκευή, εγρήγορση. Είναι το αντίθετο της προχειρότητας, ασυμβίβαστο με την αγάπη. Μάλιστα, σε άλλο σημείο ο Παύλος λέει: «Μην είστε οκνηροί σ’ ό,τι πρέπει να δείχνετε ζήλο, να έχετε πνευματικό ενθουσιασμό, να υπηρετείτε τον Κύριο» (Ρωμ 12,11). Αυτή η στάση ήταν εκείνη που απαιτούνταν στο Βιβλίο της Εξόδου για να τελεστεί η θυσία της πασχαλινής απελευθέρωσης: «Να τώρα με ποιον τρόπο θα το φάτε [το αρνί]: Θα είστε ζωσμένοι τη ζώνη σας, με τα σανδάλια στα πόδια και με το ραβδί στο χέρι. Θα το φάτε γρήγορα. Αυτή θα είναι η γιορτή του Πάσχα, για να τιμήσετε εμένα, τον Κύριο. Κι εγώ τη νύχτα εκείνη θα περάσω» (12,11-12α).

Ένας κήρυκας είναι έτοιμος να φύγει και ξέρει ότι ο Κύριος περνά με εκπληκτικό τρόπο. Πρέπει επομένως να είναι απαλλαγμένος από μεθοδεύσεις και προδιατεθειμένος για μια απροσδόκητη και νέα δράση: να είναι προετοιμασμένος για εκπλήξεις. Όποιος αναγγέλλει το Ευαγγέλιο δεν μπορεί να απολιθωθεί σε κλουβιά αληθοφάνειας ή στο «πάντα έτσι γινόταν», αλλά είναι έτοιμος να ακολουθήσει μια σοφία που δεν είναι αυτού του κόσμου, όπως λέει ο Παύλος μιλώντας για τον εαυτό του: «Τα λόγια μου και το κήρυγμά μου δενστηρίζονταν σε ανθρώπινη σοφία, που πείθει, αλλά στην πεποίθηση που γεννούν τα χαρίσματα του Πνεύματος και οι θαυματουργικές δυνάμεις. Ώστε η πίστη σας να βασίζεται όχι σε ανθρώπινη σοφία, αλλά στη δύναμη του Θεού» (Α’Κορ 2,4-5).

Ιδού, αδελφοί και αδελφές: είναι σημαντικό να έχουμε αυτή την ετοιμότητα στην καινοφανή αναγγελία του Ευαγγελίου, αυτή τη στάση που είναι μια ορμή, μια ανάληψη πρωτοβουλίας, μια αρχή. Δεν αφήνουμε τις ευκαιρίες να χαθούν για να διαδώσουμε το μύνημα του Ευαγγελίου της ειρήνης, αυτή την ειρήνη που ο Χριστός ξέρει να δίνει περισσότερο και καλύτερα από όσο τη δίνει ο κόσμος. Και για αυτό σας προτρέπω να είστε ευαγγελιστές που κινούνται, χωρίς φόβο, που πηγαίνουν μπροστά, για να φέρουν την ομορφιά του Ιησού, για να φέρουν το καινοφανές μύνημα του Ιησού που αλλάζει τα πάντα. «Ναι, πάτερ, αλλάζει το ημερολόγιο, γιατί τώρα μετράμε τα χρόνια πριν τον Ιησού…» –«Μα αλλάζει και την καρδιά σου: και εσύ είσαι πρόθυμος να αφήσεις τον Ιησού να αλλάξει την καρδιά σου; Ή είσαι χλιαρός Χριστιανός, που δεν κουνιέται; Σκέψου  λίγο: είσαι ενθουσιασμένος με τον Ιησού, πηγαίνεις μπροστά; Σκέψου το λίγο…».

———————–

Μετάφραση: π.Λ