ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ
ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ
Πλατεία Αγίου Πέτρου
Κυριακή 7 Μαΐου 2023
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, καλημέρα!
Το Ευαγγέλιο της σημερινής E’ Κυριακής του Πάσχα (Ιω 14,1-12) είναι παρμένο από την τελευταία ομιλία του Ιησού πριν από τον θάνατό Του. Οι καρδιές των μαθητών είναι ταραγμένες, αλλά ο Κύριος τους λέει καθησυχαστικά λόγια, καλώντας τους να μην φοβούνται: Αυτός, πράγματι, δεν τους εγκαταλείπει, αλλά πηγαίνει να τους ετοιμάσει τόπο και να τους οδηγήσει σε αυτόν τον προορισμό. Έτσι σήμερα ο Κύριος υποδεικνύει σε όλους μας το υπέροχο μέρος όπου πρέπει να πάμε και, ταυτόχρονα, μας λέει πώς να πάμε εκεί, μας δείχνει την οδό που πρέπει να διατρέξουμε. Μας λέει πού να πάμε και πώς να πάμε.
Πρώτον: πού να πάμε. Ο Ιησούς βλέπει την αναστάτωση των μαθητών, βλέπει τον φόβο τους να εγκαταλειφθούν, όπως ακριβώς συμβαίνει σε εμάς όταν αναγκαζόμαστε να αποχωριστούμε από κάποιον που αγαπάμε. Και τότε λέει: «Πηγαίνω να σας ετοιμάσω τόπο […], ώστε όπου είμαι εγώ να είστε κι εσείς» (στ. 2-3). Ο Ιησούς χρησιμοποιεί τη γνώριμη εικόνα του σπιτιού, έναν χώρο σχέσεων και οικειότητας. Στο σπίτι του Πατέρα –λέει στους φίλους του και στον καθένα μας– υπάρχει χώρος για σένα, είσαι ευπρόσδεκτος, θα γίνεις δεκτός για πάντα με τη ζεστασιά μιας αγκαλιάς, κι εγώ είμαι στον Ουρανό για να σου ετοιμάσω έναν τόπο διαμονής! Αυτή η αγκαλιά με τον Πατέρα μας είναι ο τόπος μας για όλη την αιωνιότητα.
Αδελφοί και αδελφές, αυτός ο Θείος λόγος είναι πηγή παρηγοριάς, είναι πηγή ελπίδας για εμάς. Ο Ιησούς δεν αποχωρίστηκε από εμάς αλλά μας άνοιξε τον δρόμο, προκαταβάλοντας τον τελικό μας προορισμό: τη συνάντηση με τον Θεό Πατέρα, στην καρδιά του οποίου υπάρχει μια θέση για τον καθένα μας. Συνεπώς, όταν βιώνουμε κόπωση, σύγχυση, ακόμη και αποτυχία, ας θυμόμαστε πού κατευθύνεται η ζωή μας. Δεν πρέπει να χάνουμε τον στόχο, ακόμη κι αν σήμερα κινδυνεύουμε να τον ξεχάσουμε, να ξεχάσουμε τα τελικά ερωτήματα, τα σημαντικά: πού πάμε; Προς τα πού βαδίζουμε; Για ποιον λόγο αξίζει να ζούμε; Χωρίς αυτές τις ερωτήσεις, συνθλίβουμε τη ζωή μόνο στο παρόν, νομίζουμε ότι πρέπει να την απολαύσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο και καταλήγουμε να ζούμε τη μέρα πρόχειρα, χωρίς στόχο, χωρίς σκοπό. Η πατρίδα μας, αντιθέτως, είναι στον Ουρανό (πρβλ. Φιλ 3,20), ας μην ξεχνάμε το μεγαλείο και την ομορφιά του προορισμού!
Δεύτερον: μόλις ανακαλύψουμε τον προορισμό, αναρωτιόμαστε κι εμείς, όπως ο Απόστολος Θωμάς στο σημερινό Ευαγγέλιο: πώς να πάμε εκεί, ποιος είναι ο δρόμος; Μερικές φορές, ειδικά όταν υπάρχουν μεγάλα προβλήματα που πρέπει αντιμετωπιστούν και υπάρχει η αίσθηση ότι το κακό είναι πιο δυνατό, αναρωτιέται κανείς: τι να κάνω, ποια οδό να ακολουθήσω; Ας ακούσουμε την απάντηση του Ιησού: «Εγώ είμαι η οδός, η αλήθεια και η ζωή» (Ιω 14,6). «Εγώ είμαι η οδός». Ο ίδιος ο Ιησούς είναι η οδός που πρέπει να ακολουθήσουμε για να ζήσουμε αληθινά και να έχουμε ζωή σε αφθονία. Αυτός είναι η οδός, και επομένως η πίστη σε Αυτόν δεν είναι ένα «πακέτο ιδεών» να πιστέψουμε, αλλά ένας δρόμος για να ακολουθήσουμε, ένα ταξίδι που πρέπει να κάνουμε, ένα ταξίδι μαζί Του. Να ακολουθούμε τον Ιησού, διότι Αυτός είναι η οδός που οδηγεί στην ευτυχία που δεν στερεύει. Να ακολουθούμε τον Ιησού και να τον μιμούμαστε, ειδικά με πράξεις εγγύτητας και ελέους προς τους άλλους. Αυτή είναι η πυξίδα για να φτάσουμε στον Ουρανό: να αγαπάμε τον Ιησού, την οδό, γινόμενοι σημείο της αγάπης του στη γη.
Αδελφοί και αδελφές, ας ζήσουμε το παρόν, ας πάρουμε στα χέρια μας το παρόν, αλλά ας μην παρασυρθούμε: ας κοιτάξουμε ψηλά, ας κοιτάξουμε στον Ουρανό, ας θυμηθούμε τον στόχο, ας σκεφτούμε ότι καλούμαστε στην αιωνιότητα, στη συνάντηση με τον Θεό. Και, από τον Ουρανό στην καρδιά, ας ανανεώσουμε σήμερα την επιλογή του Ιησού, την επιλογή να τον αγαπάμε και να τον ακολουθούμε.
Είθε η Παναγία, η οποία ακολουθώντας τον Ιησού έχει ήδη φτάσει στον προορισμό, να στηρίζει την ελπίδα μας.
———————
Μετάφραση: π.Λ