Ατενίζοντας τον εσταυρωμένο
Κατάμεστος ήταν ο μητροπολιτικός ναός της Νάξου κατά την βραδινή ακολουθία της Μ. Παρασκευής.
Η ακολουθία των Αγίων Παθών η Σταυροπροσκύνηση, η περιφορά της εικόνας της Πονεμένης, ή εναποθέτηση του θείου Σώματος στον επιτάφιο τελέστηκαν με μεγάλη επισημότητα και κατάνυξη, όπως ακριβώς αρμόζει στην ημέρα αυτή.
Κατά την επίσημη είσοδο του σταυρού πάνω στον οποίο είναι καρφωμένο το σώμα του Χριστού, και έχοντας κατά νου το κήρυγμα του εφημέριου λίγο πριν και βλέποντας τον επιτάφιο κάποιοι προβληματισμοί πρέπει να έρχονται στην σκέψη μας.
Ο Χριστός φορτώνεται όχι μόνο το βάρος του ξύλινου σταυρού αλλά και το βάρος των αμαρτιών μας κάτι που τον κάνει ασήκωτο.
Όπως ακριβώς το πρόβατο που πηγαίνει για σφαγή, έτσι και εκείνος προσφέρει την ζωή του για την σωτηρία μας, ικανοποιώντας το θέλημα του πατέρα.
Μπορούμε άραγε να συνειδητοποιήσομε πόσο μεγάλη αξία έχει να προσφέρει κανείς τις αγωνίες και τις δοκιμασίες του για τους άλλους, χωρίς απαραίτητα να είναι πάντα δικοί του άνθρωποι.
Μόνο μέσα από αυτήν την προσφορά ο πόνος και τα βάσανα μετατρέπονται σε ευλογία, και νιώθουμε την ικανοποίηση ότι συνεργαζόμαστε μαζί του.
Ο μαρτυρικός θάνατος του Ιησού είναι το συνεχές και απέραντο ΝΑΙ στο θέλημα του πατέρα.
Εμείς είμαστε έτοιμοι να προφέρομαι αυτή τη λέξη ? να αποδεχτούμε με αξιοπρέπεια αυτό που θέλει ο θεός, να αντιμετωπίζομαι με θάρρος και δύναμη το δικό μας σταυρό? Χριστέ βοήθησε μας όταν έρθει εκείνη η ώρα να φωνάξω και εγώ αποφασιστικά και θαρραλέα ΝΑΙ.
Άλλωστε καθημερινό είναι το παράδειγμα που δίνουν κάποιοι μικροί << Χριστοί >> ακόμα και στις ημέρες , όταν δίνουν τρανή μαρτυρία πίστεως κάτω από το ψυχρό γεμάτο μίσος βλέμμα του φανατικού εκτελεστή υπό την όψη του αμείλικτου μαχαιριού ή τσεκουριού, η μέσα από τη σοβαρή και επίπονη ασθένεια την οποία αντιμετωπίζουν αξιοπρεπώς και προσευχόμενοι σ΄ εκείνον.
Ο Ιησούς κρεμασμένος στο σταυρό υποφέρει φρικτά. Βιώνει όχι μόνο τον αβάστακτο πόνο αλλά και την απέραντη μοναξιά. Είναι εγκαταλελειμμένος μόνος μαζί με τις αμαρτίες μας. Είναι το τίμημα που πληρώθηκε για τη σωτηρία των ανθρώπων, ποιος μπορεί όμως να καταλάβει το μεγάλο αυτό μυστήριο της απέραντου αγάπης.
Ποιος μπορεί να εξηγήσει τη συγκεκριμένη αυτοθυσία που ξεπερνά τα όρια κάθε ανθρώπινης λογικής ?
Μόνο ο ΣΤΑΥΡΟΣ
<< ο σπόρος μένει στείρος έως ότου χαθεί μέσα στη γη>>
Η ζωή γεννάται μέσα από το σπόρο που πέφτει και θνήσκει μέσα στη Γη.
Η θυσία αυτή είναι για εμάς πηγή ζωής και γεμίζει τις καρδιές μας με προσδοκία και ελπίδα.
Άλλωστε κάθε Μ. Παρασκευή ακολουθείται από το Πάσχα, το σκοτάδι από το φως, η απελπισία από την ελπίδα, ο θάνατος από τη Ζωή, αφού γίνεται σπόρος για μια νέα ζωή.
Αρκεί να έχομαι την καρδιά μας ανοιχτή , και το βλέμμα μας στραμμένο στον εσταυρωμένο και μόνο τότε: <<Τα πάντα θα κυβερνάς Σταυρέ Σωτήρια μου>>
Φανή Δάσκου
[module-429]
