ΣΕΒΑΣΜΙΟΤΑΤΟΣ Π. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΡΙΝΤΕΖΗΣ
Ο Σεβασμιότατος π. Νικόλαος Πρίντεζης προέρχεται από τον εφημεριακό κλήρο της Εκκλησιαστικής Επαρχίας της Σύρου. Γεννήθηκε στη Βάρη της Σύρου στις 21 Φεβρουαρίου του έτους 1941. Ολοκλήρωσε τη Δημοτική και Μέση εκπαίδευση στο Λεόντειο Λύκειο των Μαριανών Αδελφών στην Αθήνα. Από το 1960-1966 σπούδασε Φιλοσοφία και Θεολογία στο Ποντιφικό Γρηγοριανό Πανεπιστήμιο της Ρώμης ως μαθητής του εκεί Ελληνικού Κολεγίου. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του και απέκτησε το πτυχίο της Φιλοσοφίας και Θεολογίας. Χειροτονήθηκε Ιερέας στις 19 Δεκεμβρίου του έτους 1965 στη Βάρη της Σύρου από τον Επίσκοπο Γεώργιο Ξενόπουλο. Διετέλεσε εφημέριος: του Καθεδρικού Ναού του Αγίου Γεωργίου στην Άνω Σύρο και στη συνέχεια για 25 χρόνια εφημέριος της Ενορίας της Αμιάντου Συλλήψεως στη Βάρη με ταυτόχρονη εξυπηρέτηση για τρία χρόνια και της Ενορίας της Μεταστάσεως της Θεοτόκου στο Μάννα Σύρου. Διατέλεσε για τρία χρόνια Διευθυντής του Διεπαρχιακού Ιεροσπουδαστηρίου της Καθολικής Εκκλησίας της Ελλάδος με έδρα την Ποσειδωνία Σύρου, Γραμματέας του Δευτεροβάθμιου Διεκκλησιαστικού της Σύρου, Γραμματέας του Συνδέσμου Καθολικού Εφημεριακού Κλήρου Ελλάδος, μέλος άλλων επαρχιακών και διεπαρχιακών θεσμών και δίδαξε το μάθημα των Θρησκευτικών στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση της Σύρου και της Τήνου Στις 29 Απριλίου 1993 ο Πάπας Ιωάννης-Παύλος 2ος τον ονόμασε Αρχιεπίσκοπο-Νάξου-Τήνου-Άνδρου-Μυκόνου, Αποστολικό Τοποτηρητή της Επισκοπής Χίου και Μητροπολίτη παντός Αιγαίου. Χειροτονήθηκε Επίσκοπος στις 4 Ιουλίου του έτους 1993 στον Καθεδρικό Ναό της Παναγίας του Ροδαρίου στην Ξινάρα από τον Προκάτοχό του Αρχιεπίσκοπο Ιωάννη Περρή και όλους τους Αρχιερείς της καθολικής Εκκλησίας της Ελλάδος. Παραμένει Γενικός Γραμματέας της Ιεράς Συνόδου της Καθολικής Ιεραρχίας της Ελλάδος από το έτος 1978.
Οικόσημο Αρχιεπισκόπου
Οικόσημο του Σεβασμιότατού Πατέρα Νικολάου Πρίντεζη Καθολικού Αρχιεπισκόπου Νάξου -Τήνου – Άνδρου – Μυκόνου Αποστολικού Τοποτηρητού Καθ. Επισκοπής Χίου – Λέσβου – Σάμου Μητροπολίτου Παντός Αιγαίου. Περιγραφή, Το επίκεντρο του οικοσήμου είναι ο Τίμιος Σταυρός του Χριστού. Το σύμβολο της κάθετης και οριζόντιας αγάπης, που φθάνει μέχρι τη θυσία, διότι κανείς δεν αγαπά περισσότερο από αυτόν που θυσιάζεται γι’ αυτούς που αγαπά. γίνεται Το Μονόγραμμα του Σωτήρος Χριστού και της Θεοτόκου, η δέσμη σταχυών και η οδός η οδηγούσα εις στην σύγχρονων Εμμαούς, γι’ αυτό και συνοδεύεται από το: Ρητόν: ΜΕΙΝΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΚΥΡΙΕ (Λουκ. 24, 29) ΕΡΜΗΝΕΙΑ, Στην Καθολική Εκκλησία η χρήση του οικοσήμου από τον επίσκοπο, καθορίζεται σήμερα ως σύμβολο, αλληγορική μορφή, γραφική έκφραση, σύνθεση και μήνυμα της διακονίας του. Ο Οδηγός περί της αμφίεσης, των τίτλων και των οικοσήμων των καρδιναλίων, των επισκόπων και των κατωτέρων εκκλησιαστικών αξιωματούχων, που δημοσιεύτηκε από τη Γραμματεία της Αγίας Έδρας στις 31 Μαρτίου 1969, αναφέρει στο άρθρο 28 ότι το οικόσημο πρέπει να σχεδιάζεται σύμφωνα με τους κανόνες που διέπουν την Εραλδική τέχνη και επιστήμη (Οικοσημολογία), να είναι απλό και κατανοητό. Οι χρωματισμοί, Στο οικόσημο του Σεβασμιότατου Αρχιεπισκόπου Π. Νικολάου έχουμε δύο χρώματα το χρυσό και το πράσινο Το χρυσό είναι το σύμβολο της λαμπρότητας του Θεού. Επίσης, συμβολίζει την Πίστη, μεταξύ των αρετών. Το πράσινο συμβολίζει τη δημιουργία και τα πράσινα λιβάδια στα οποία ο Κύριος οδηγεί, μέσω των ποιμένων του, το νοητό ποίμνιό του. Η Εκκλησία προστατεύει τη δημιουργία και σ’ αυτήν ανακαλύπτει τον Δημιουργό και Ιδρυτή της. Τα εμβλήματα, Το Μονόγραμμα του Χριστού. Ο Ιησούς Χριστός είναι ο Αρχιποιμένας. Είναι ο Αυτός χθες, σήμερα και πάντοτε. Είναι Εκείνος, στον οποίο ανακεφαλαιώνονται τα πάντα. Είναι ο μόνος Μεσίτης μεταξύ ουρανού και γης. Το Μονόγραμμα της Θεοτόκου. Δεν είναι τυχαίο ότι, στην τοπική μας Εκκλησία, από τους τριάντα ενοριακούς ναούς μας οι δέκα είναι αφιερωμένοι στην Θεοτόκο. Στον Ιησού φθάνουμε μέσω της Παναγίας. Είναι εκείνη η που συχνά στρέφεται στον Υιό της και Θεό της και του επαναλαμβάνει: δεν έχουν , χαρά, δεν έχουν πίστη, δεν έχουν ελπίδα και σε όλους εμάς απευθύνεται και μας λέει: Κάνετε ότι σας πει. Η δέσμη των σταχυών. Είναι το σύμβολο της ενότητας της Εκκλησίας. Είναι εκείνα που ετοιμάζουν τον κοινό άρτο στον οποίο πορεύονται όλοι οι χριστιανοί της γης. Είναι ο σύμβολο του οικουμενισμού και της καθολικότητας της Εκκλησίας. Είναι το σύμβολο του Μυστηρίου της Ευχαριστίας με το οποίο δημιουργείται και τρέφεται η Εκκλησία. Η οδός. Είναι ένα άλλο σύμβολο της πορείας μας πάνω στη γη. Μια πορεία που δεν οδηγεί στο άγνωστο, αλλά στον ίδιο το Χριστό, που είναι η οδός, η αλήθεια και η ζωή. Είναι ο ίδιος το φως που φωτίζει κάθε άνθρωπο που έρχεται στον κόσμο. Είναι το σύμβολο της πορείας προς την ουράνια Βασιλεία, με οδηγό τον Αναστημένο Χριστό που μας ερμηνεύει τις Γραφές και μας καίει τις καρδιές πριν μας οδηγήσει στον τεμαχισμό του Άρτου στην γήινη και επουράνιο Εμμαούς.