Παραθέτουμε την ομιλία του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Νικολάου κατά την υποδοχή και ενθρόνιση του Αποστολικού Τοποτηρητή της Καθολικής Επισκοπής Χίου – Λέσβου – Σάμου, Σεβασμιωτάτου π. Ιωσήφ Πρίντεζη.
«Αδελφοί μου και αδελφές μου,
Πέρασε πολύς καιρός που δεν είδα τα πρόσωπά σας και αυτό δεν μου ήταν καθόλου ευχάριστο.
Σας σκεπτόμουν, προσευχόμουν για σας και περίμενα να έρθει η στιγμή που θα βρεθώ και πάλι κοντά σας. Αυτό γίνεται σήμερα και αισθάνομαι μεγάλη χαρά όπως τότε που ερχόμουν ως Επίσκοπός σας.
Στη σημερινή ανθρώπινη χαρμολύπη μου, υπερτερεί η χαρά, διότι δεν έρχομαι με άδεια χέρια. Το Πανάγιο Πνεύμα του Θεού μου έδωσε να σας φέρω ένα πολύτιμο δώρο, που Εκείνο επέλεξε, ευλόγησε, έχρισε, καθαγίασε και κατέστησε νέο Πατέρα σας, αδελφό σας, Ποιμένα σας και φίλο σας. Είναι ο Σεβασμιότατος π. Ιωσήφ, που έρχεται στο όνομα του Κυρίου να συνεχίσει, να ανανεώσει και να επαυξήσει το έργο που μαζί σας επιτελέσαμε για 28 χρόνια.
Παρακαλώ να αναγνωστεί η επίσημη εντολή του Αγίου Πατέρα, Πάπα Φραγκίσκου, οποίος εκτός από Αρχιεπίσκοπο Νάξου – Τήνου – Άνδρου και Μυκόνου, όρισε το Σεβασμιότατο π. Ιωσήφ και Αποστολικό Τοποτηρητή της ιστορικής αυτής Επισκοπής Χίου – Λέσβου – Σάμου.
(διαβάζεται η Παπική Βούλλα)
Αγαπητέ μου Αδελφέ, Σεβασμιότατε π. Ιωσήφ, ενώπιον σου βρίσκεται η Εκκλησία μας, η οποία παροικεί εδώ στο ακριτικό αυτό νησί, τη Χίο, με την παρουσία αγαπητών φίλων αλλά και μιας εκλεκτής αντιπροσωπείας από το νησί της Λέσβου.
Η εδώ ενοριακή κοινότητα μας, όπως εκείνες της Λέσβου και της Σάμου υστερούν σε ποσότητα αλλά υπερτερούν σε ποιότητα.
Είναι τρεις ενοριακές κοινότητες που επέζησαν χάρη στην πίστη και την αγάπη των λαϊκών μελών της και τις πολλές θυσίες Ιερέων, Μοναχών και Μοναζουσών της Αρχιεπισκοπής Νάξου – Τήνου, που με την παράκλησή μας δέχτηκαν να τις στηρίξουν και να καλύψουν το κενό της έλλειψης μόνιμου Εφημερίου. Ο Κύριος όμως είδε τις πολλές θυσίες μας, άκουσε τις παρακλήσεις μας, και συμπλήρωσε αυτό το κενό αυτής της Επισκοπής μας, με ένα αξιωματούχο του Καθεδρικού μας Ναού, τον πρώην εφημέριο και αξιωματούχο αυτού του Καθεδρικού Ναού Πανοσιολογιότατο εκ Χίου καταγώμενο π. Δομήνικο, ένα Γενικό Βικάριο τον Πανοσιολογιότατο π. Ριχάρδο, ένα μόνιμο Εφημέριο, τον Πανοσιολογιότατο π. Λέοντα, ένα Διάκονο, τον Ιερολογιότατο π. Μάριο και ένα Υποδιάκονο, τον Οσιολογιότατο Λεονάρδο, που σήμερα ως Ιερός Κλήρος αυτής της Επισκοπής μαζί μας σε υποδέχονται.
Ο Πανοσιολογιότατος π. Λέων, Εφημέριος αυτού του Καθεδρικού Ναού και της Λέσβου, από το έτος 2014, ενώ είχε εξασφαλισμένη την ανοδική πορεία μέσα στο Μοναχικό Τάγμα των Βενεδικτίνων Μοναχών, επέλεξε να έρθει εδώ στην Επισκοπή Χίου και να καλύψει την κενή θέση του Εφημερίου Λέσβου πρώτα και έπειτα Χίου, το έτος 2014 που ήταν και οι δύο κενές για πενήντα περίπου χρόνια.
Σήμερα είναι η ψυχή και η καρδιά της πνευματικής ζωής των δύο αυτών Ενοριών μας. Ο αποστολικός του ζήλος και η αγάπη του για την Εκκλησία τον μετέτρεψαν σε ακοίμητο φρουρό και εγγυητή της πίστης των δύο αυτών μικρών ακριτικών ενοριακών κοινοτήτων μας. Το ίδιο συμβαίνει και με την αποστολική δράση του εδώ παρόντα Γενικού Βικαρίου της Επισκοπής Χίου και Εφημερίου Σάμου και Μυκόνου του αεικίνητου Πανοσιολογιοτάτου π. Ριχάρδου.
Έρχεσαι αγαπητέ Αδελφέ μου να υπηρετήσεις, να κατηχήσεις και να διακυβερνήσεις την εδώ Εκκλησία μας, που δεν επιθυμεί τίποτε άλλο από το να είναι «ένας άμβωνας αγάπης της Καθολικής Εκκλησίας, ανάμεσα στους πολλούς άμβωνες αγάπης της αδελφής Ορθόδοξης Εκκλησίας».
Εδώ συχνά ο Κύριος μας συναντά και συνοδοιπορεί μαζί μας όπως τότε με τους μαθητές της Εμμαούς. Χρειάζεται όμως πίστη και ανθρώπινη ευαισθησία για να τον αναγνωρίσουμε. Διότι πότε παρουσιάζεται ως φτωχός και ανήμπορος, πότε ως πεινασμένος και διψασμένος, άλλοτε άρρωστος ή φυλακισμένος και τον τελευταίο καιρό ως πρόσφυγας και μετανάστης. Πρόσεχε, σε παρακαλώ, Αδελφέ μου αγαπητέ, μη προσπεράσεις αυτό το νέο πρόσωπο του Αναστημένου Χριστού, που συχνά επισκέπτεται αυτό τον φιλόξενο τον τόπο.
Σύμβολο αυτών των υπηρεσιών σου προς τους αδελφούς διαφορετικού δόγματος, διαφορετικού χρώματος και διαφορετικού κόμματος, είναι η ποιμαντορική ράβδος, την οποία με την πατρική σου αγάπη να χρησιμοποιείς, όχι για να ραβδίζεις, αλλά για να βαδίζεις μπροστά από το νοητό ποίμνιό σου και να το οδηγείς στα πράσινα λιβάδια της χαράς και της ελπίδας του Ευαγγελίου και στις αστείρευτες πηγές της χάρης του Θεού.
Σου παραδίδω την ποιμαντορική μου ράβδο που χρησιμοποίησα και εγώ για 28 χρόνια όχι για να κτυπώ, αλλά για να αγαπώ και σε λίγο θα σε οδηγήσω στον απαραίτητο και φτωχό θρόνο της ιστορικής μας Επισκοπής Χίου – Λέσβου και Σάμου, όχι για να ξεκουραστείς, αλλά για να ατενίσεις τα εδώ συναγμένα πνευματικά παιδιά σου που οφείλεις με πατρική αγάπη να υπηρετήσεις.
Και συ αγαπητή μου Εκκλησία της Χίου, που σήμερα αποκτάς ένα νέο πνευματικό Πατέρα, ένα καλό Ποιμένα, μη ξεχνάς ότι ήσουν για μένα για 28 χρόνια το χαϊδευμένο παιδί μου. Με αυτόν τον χαρακτηρισμό σε παραδίδω σε ακόμη καλύτερα χέρια από τα δικά μου, σε πιο ευαίσθητη καρδιά από τη δική μου, διότι ο νέος πνευματικός σου Πατέρας ονομάζεται Ιωσήφ και μας υπενθυμίζει τον Άγιο Ιωσήφ, τον Μνήστορα της Αειπαρθένου Μαρίας, που αγάπησε, στήριξε και προστάτευσε την Αγία Οικογένεια με «την καρδιά ενός πατέρα» και συνεχίζει να αγαπά, να στηρίζει και να προστατεύει με την ίδια καρδιά, κάθε φυσική οικογένεια, αλλά και την πνευματική οικογένεια που είναι η Εκκλησία.
Αμήν».