Κερκυραίος με ιταλικές ρίζες γεννήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 1882. Ο πατέρας του Ιλαρίωνας ήταν από τη Molfetta της Ιταλίας. Σπούδασε στη σχολή των πατέρων Καπουκίνων της Κωνσταντινούπολης. Στις 7 Σεπτεμβρίου 1907 έλαβε την εις πρεσβύτερον χειροτονία στο νησί της Κέρκυρας και διετέλεσε Γραμματέας της Αρχιεπισκοπής. Στις 30 Απριλίου 1927 εκλέγετε Αποστολικός Βικάριος Θεσσαλονίκης. Χειροτονείται επίσκοπος στην Κέρκυρα στις 4 Σεπτεμβρίου 1927. Επειδή δεν κατέστη δυνατή η ανάληψη των καθηκόντων του στη Θεσσαλονίκη, η Αγία Έδρα τον ονομάζει Αρχιεπίσκοπο Νάξου-Τήνου-Μυκόνου-Άνδρου. Στις 16 Μαρτίου 1930 ενθρονίζεται στο Μητροπολιτικό Ναό Υπαπαντής του Κυρίου στη Νάξο.

Η ιταλική του προέλευση, σε μια ιστορικά ταραγμένη εποχή, προκάλεσαν στο Γουιδάτο αρκετά προβλήματα, μέχρι και φυλάκιση. Το ιστορικό των περιπετειών του αφηγείται γλαφυρότατα στο ημερολόγιό του το οποίο φυλάσσεται στο Αρχείο της Αρχιεπισκοπής Νάξου. Στις 22 Φεβρουαρίου 1947 ζήτησε παραίτηση για λόγους υγείας. Στις 14 Ιουλίου του ίδιου έτους αναχώρησε για τη Ρώμη όπου διετέλεσε Κανονικός της Βασιλικής της Παναγίας της Μείζονος.

Πέθανε στις 25 Ιουνίου 1952 και ενταφιάστηκε στην κρύπτη της Βασιλικής.