Αλάτι και Φως

Φως για τον κόσμο και αλάτι για την καρδιά του κόσμου είναι τα δύο γνωρίσματα, οι δύο τρόποι παρουσίας του Χριστού στους μαθητές του. Δεν ταυτίζονται ούτε αντιτίθενται όπως θα φαινόταν εκ πρώτης όψεως. Το φως για να το δω πρέπει να είναι ορατό, και σε αυτό ο Χριστός επιμένει, και είναι αδύνατο να κρυφτεί.
Σε αντίθεση, το αλάτι για να πετύχει το σκοπό του, να νοστιμίσει τη τροφή, πρέπει να διαλυθεί, να μην αφήσει ίχνη, να γίνει αόρατο.

Παρόλα αυτά το φως και το αλάτι έχουν κάτι κοινό: κανένα από τα δύο δεν ιδιοποιείται το ρόλο του άλλου. Το αλάτι εισέρχεται στην τροφή από κάποιον άλλο, όπως και η λάμπα από κάποιον άλλο τοποθετείται πάνω στο λυχνοστάτη για να φωτίζει όσους εισέρχονται. Δεν πρόκειται για μια διαφορά χωρίς σημασία. Αντίθετα σε ένα άλλο σημείο της επί του όρους ομιλίας ο Χριστός καθαρά εφιστά την προσοχή των μαθητών στο να μην εφαρμόζουν τη δικαιοσύνη όπως οι Φαρισαίοι, ώστε να τους δουν οι άνθρωποι, αλλά αντίθετα στα κρυφά – είτε αυτό είναι ελεημοσύνη, νηστεία, προσευχή – εκεί που η ανθρώπινη περιέργεια δεν φτάνει, εκεί που βλέπει μόνο ο Πατέρας ο Ουράνιος καταλήγοντας, «Ο Πατέρας που βλέπει στα κρυφά» (όπως το αλάτι νοστιμίζει στα κρυφά, δίχως να φαίνεται) «θα σας ανταμείψει» (φανερά, όπως το φως).

π.Μ.Β.

κοινοποίηση άρθρου:

Περισσότερα

Διαβάστε ακόμη