Αγία Θεοκτίστη: η προστάτιδα της Αρχιεπισκοπής μας
Η ευλάβεια προς τους αγίους αποτελεί αναπόσπαστη πραγματικότητα της ζωής και της Παράδοσης της Εκκλησίας. Η Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας (αρ. 956) γράφει σχετικά: “Χάρη στη βαθύτερη ένωσή τους με το Χριστό, οι Άγιοι στερεώνουν όλη την Εκκλησία στην αγιοσύνη… Δεν παύουν να μεσιτεύουν για μας προς τον Πατέρα, προσφέροντας τις αξιομισθίες που απέκτησαν στη γη μέσω του Ιησού Χριστού, μοναδικού Μεσίτη μεταξύ Θεού και ανθρώπων… Επομένως η αδυναμία μας βοηθείται σε μεγάλο βαθμό από τη δική τους αδελφική φροντίδα.”
Κάθε τοπική Εκκλησία αισθάνεται να κατέχει μεγαλύτερο πνευματικό πλούτο όταν από τα σπλάχνα της γεννιούνται ή στα όριά της ζουν άνθρωποι που τώρα χαίρουν τη Δόξα του Θεού.
Στην τοπική μας εκκλησία και συγκεκριμένα στην Πάρο, έζησε η Αγία Θεοκτίστη της οποίας ο βίος φέρει αρκετά κοινά με εκείνον της Μαρίας της Αιγυπτίας.
Καταγόμενη από τη Λέσβο κατέφυγε στην Πάρο για να ξεφύγει από τους πειρατές. Εκεί έζησε ασκητικά 35 περίπου χρόνια μέχρι το τέλος της ζωής της.
Επι Αρχιερατείας Ραφαήλ Σκιαττίνι (1625-1648) η ευλάβεια προς την Αγία Θεοκτίστη πέρασε και στη Νάξο. Εκείνος αφιέρωσε το μέχρι τότε ιερό αλτάριο του Τιμίου Σταυρού, στο Μητροπολιτικό Ναό, στην Αγία Θεοκτίστη τοποθετώντας ένα μεγάλο εικόνισμα της Αγίας. Επίσης φρόντισε να προμηθευτεί τμήμα των Λειψάνων της Αγίας το οποίο τοποθέτησε σε ασημένια λειψανοθήκη. Προώθησε ακόμα περισσότερο την ευλάβεια ζητώντας από την Αγία Έδρα την αναγνώρισή της ως Αγίας Προστάτιδας της Εκκλησιαστικής Επαρχίας Νάξου-Πάρου κλπ., ενώ όπως μαρτυρεί σε αναφορά του με ημερομηνία 28 Απριλίου 1678 ο Αποστολικός Επισκέπτης Viener, ο Αρχιεπίσκοπος Σκιαττίνι θέσπισε το οκταήμερο προσευχής και δεήσεων προς την Αγία Θεοκτίστη. Η μνήμη της εορτάζεται στις 10 Νοεμβρίου.
Στο αρχείο της Αρχιεπισκοπής φυλάσσεται χειρόγραφο προσευχητάριο με την παρακάτω προσευχή προς την Αγία Θεοκτίστη:
Ω ισχυρά ημών Προστάτις αγία Θεοκτίστη, η οποία δια του ηρωικού σου παραδείγματος έδειξας εις τον κόσμον οπόσον δύναται ο χριστιανός, ο πράγματι εμφορούμενος υπό ζωηράς πίστεως και υπ΄αληθούς της αρετής αγάπης! Συ αληθώς γνωρίσασα την αχανή υπεροχήν των ουρανίων από των γήινων, ηθέλησας να προφυλάξης το κρίνον της ψυχής σου δια στερήσεων και θυσιών πολλών του σώματός σου, υποβάλουσα σεαυτήν, αν και αθώα, εις τον αφανή αποσυρμόν και εις την ηρωικήν μετάνοιαν πολυετούς εν τη ερήμω βίου.
Συ σήμερον, λοιπόν, αγγελική παρθένε, ευδόκησον από του ύψους της δόξης σου, και ίδε ευμενώς ημάς γονυπετείς προ της σεπτής εικόνος σου, και επικαλουμένους της εφ΄ημών πάντων ισχυράν προστασία σου.
Εκτεθειμένοι ημείς εν μέσω τοσαύτης ψυχρότητος και αδιαφορίας πέριξ τα αιώνια αγαθά, προστρέχομεν θαρρούντες εις σε, δεόμενοί σου, ίνα φωτίζουσα τας διανοίας ημών δια της λάμψεως του παραδείγματός σου, μεσιτεύσης, παρά τω Ελεήμονι Θεώ, και θαρμανθώσι και αι καρδιαί ημών δια του πυρός της Θείας αγάπης και δοκιμάσωμεν ούτην την επανάπαυσιν και την ειρήνην της ψυχής.
Ενώ δε υμνολογούμεν τον Κύριον όστις εις ημάς μεν άφηκε την λάμψιν των αρετών σου, εις σέ δε επεδαψίλευσε την αιώνιον αμοιβήν, αιτούμεθα ικέται και την ευλογίαν σου.
Ω ναι, αγία ημών Προστάτις, ευλόγησον Συ, ημάς, τους αναξίους ευλαβείς σου, προφύλαττε πάντας ημάς εναντίον των κινδύνων του βίου, και μεσίτευε αείποτε υπέρ ημών, ίνα βαδίζοντες την οδόν της σωτηρίας, αξιωθώμεν και φθάσωμεν μια των ημερών και χαίρωμεν μετά Σού, την αιώνιων μακαριότητα εν ουρανοίς. Αμήν.
[module-472]
