Ένας άλλος Φραγκίσκος

Ο Φραγκίσκος Van Thuan, αληθινός και πολύτιμος φίλος, ήταν μια απόλαυση να τον ακούει κανείς, να διηγείται επεισόδια που έζησε στη φυλακή, όπου είχε εγκλειστεί για δεκατρία χρόνια εξαιτίας της πίστης του.

Αλλά αυτό που ιδιαίτερα με συγκλόνισε ήταν η αναφορά του σε μια  συγκεκριμένη νύχτα, μια νύχτα απελπισίας και ανάστασης, άγχους και απελευθέρωσης.

Επίσκοπος για αρκετά χρόνια, ξαφνικά βλέπει τον εαυτό του να τον ρίχνουν στη φυλακή και δε φτάνει μόνο αυτό αλλά τον έβαλαν στην απομόνωση.

Πέρασε από την ελευθερία δράσης, στον εξαναγκασμό και στον περιορισμό. Από τις μεγάλες θρησκευτικές τελετές στον Καθεδρικό Ναό,  στο να πρέπει να τελεί τη Θεία Λειτουργία τη νύχτα και στα κρυφά. Για δισκάριο, το ειδικό χαρτί από ένα πακέτο τσιγάρα. Για δισκοπότηρο, την παλάμη του χεριού του, όπου έριχνε και καθαγίαζε τρεις σταγόνες οίνου και μια νερού. Και όλα αυτά μέσα στο σκοτάδι.

Είχε χάσει τα πάντα και ήταν εγκαταλελειμμένος από όλους. Μόνη  συντροφιά του οι δύο φρουροί που είχαν εντολή να του φέρονται σκληρά, ως προδότη. Θλίψη, άγχος… ένα βήμα πριν την απελπισία.

Αλλά – όπως μου εκμυστηρεύτηκε – μια σκέψη, ένα φως διαπέρασε το σκοτάδι της ψυχής: «Φραγκίσκο , είσαι πλούσιος. Έχεις μέσα σου την απέραντη αγάπη του Θεού. Αυτοί οι δεσμοφύλακές σου είναι για σένα ο πλησίον σου,  που πρέπει να αγαπάς. Περιμένουν από εσένα το φως: αγάπα τους. Είσαι ελεύθερος επειδή έχεις την ελευθερία να αγαπάς. Αγάπα τους και αυτή η ελευθερία θα φτάσει και σε αυτούς. Αγάπα τους και … θα περάσεις από το θάνατο στη ζωή».

«Φραγκίσκο γιατί μας αγαπάς, ενώ σε κακομεταχειριζόμαστε;» – «Επειδή ζω το ευαγγέλιο».