ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΤΗΣ ΝΑΖΑΡΕΤ
ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ
ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΥΡΙΟΥ
Πλατεία Αγίου Πέτρου
Κυριακή, 26 Δεκεμβρίου 2021
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, καλημέρα!
Σήμερα εορτάζουμε την Αγία Οικογένεια της Ναζαρέτ. Ο Θεός διάλεξε μια ταπεινή και απλή οικογένεια για να έρθει ανάμεσά μας. Ας αναλογιστούμε την ομορφιά αυτού του μυστηρίου, υπογραμμίζοντας δύο συγκεκριμένες πτυχές για τις οικογένειές μας.
Η πρώτη πτυχή: η οικογένεια είναι η ιστορία από την οποία προερχόμαστε. Ο καθένας μας έχει τη δική του ιστορία, κανείς δεν γεννήθηκε μαγικά, με ένα μαγικό ραβδί, ο καθένας μας έχει μια ιστορία, και η οικογένεια είναι η ιστορία από την οποία προερχόμαστε. Το Ευαγγέλιο της σημερινής Θείας Λειτουργίας μας υπενθυμίζει ότι και ο Ιησούς είναι γιος μιας οικογενειακής ιστορίας. Τον βλέπουμε να ταξιδεύει στην Ιερουσαλήμ με τη Μαρία και τον Ιωσήφ για το Πάσχα. Μετά κάνει τη μαμά και τον μπαμπά να ανησυχήσουν, που δεν μπορούν να τον βρουν. Όταν τον βρίσκουν, επιστρέφει στο σπίτι μαζί τους (βλ. Λκ 2,41-52). Είναι ωραίο να βλέπεις τον Ιησού να είναι ενταγμένος στον ιστό της οικογενειακής στοργής, να γεννιέται και να μεγαλώνει στην αγκαλιά και με το ενδιαφέρον των γονιών του. Τούτο είναι σημαντικό και για εμάς: προερχόμαστε από μια ιστορία συνυφασμένη με δεσμούς αγάπης και το πρόσωπο που είμαστε σήμερα δεν γεννιέται τόσο από τα υλικά αγαθά που απολαύσαμε, αλλά από την αγάπη που λάβαμε, από την αγάπη στους κόλπους της οικογένειας. Ίσως να μην γεννηθήκαμε σε μια εξαιρετική και χωρίς προβλήματα οικογένεια, αλλά αυτή είναι η ιστορία μας – ο καθένας πρέπει να σκεφτεί: αυτή είναι η δική μου ιστορία -, είναι οι ρίζες μας: αν τις κόψουμε, η ζωή στερεύει! Ο Θεός δεν μας δημιούργησε για να είμαστε μοναχικοί πολεμιστές, αλλά για να βαδίζουμε μαζί. Ας τον ευχαριστήσουμε και ας τον παρακαλέσουμε για τις οικογένειές μας. Ο Θεός μας σκέφτεται και μας θέλει μαζί: ευγνώμονες, ενωμένους, ικανούς να διατηρήσουμε τις ρίζες μας. Και πρέπει να σκεφτόμαστε αυτό, τη δική μας ιστορία.
Η δεύτερη πτυχή: το να είμαστε οικογένεια το μαθαίνουμε κάθε μέρα. Στο Ευαγγέλιο βλέπουμε ότι ακόμη και στην Αγία Οικογένεια δεν είναι τα πάντα ρόδινα: υπάρχουν απροσδόκητα προβλήματα, αγωνίες, βάσανα. Δεν υπάρχει η Αγία Οικογένεια που βλέπουμε στις εικονίτσες. Η Μαρία και ο Ιωσήφ χάνουν τον Ιησού και με αγωνία τον αναζητούν, για να τον βρουν μετά από τρεις μέρες. Και όταν, καθισμένος ανάμεσα στους διδασκάλους του Ναού, τους απαντά ότι πρέπει να ασχολείται με τα πράγματα του Πατέρα του, αυτοί δεν καταλαβαίνουν. Χρειάζονται χρόνο για να μάθουν και να γνωρίσουν το παιδί τους. Το ίδιο ισχύει και για εμάς: κάθε μέρα, στην οικογένεια, πρέπει να μάθουμε να ακούμε και να καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλον, να πορευόμαστε μαζί, να αντιμετωπίζουμε συγκρούσεις και δυσκολίες. Είναι μια καθημερινή πρόκληση, και κερδίζεται με τη σωστή στάση, με μικρές φροντίδες, με απλές χειρονομίες, προσέχοντας τις λεπτομέρειες των σχέσεών μας. Κι επίσης το εξής: μας βοηθάει πάρα πολύ να μιλάμε στην οικογένεια, να μιλάμε στο τραπέζι, ο διάλογος μεταξύ γονέων και παιδιών, ο διάλογος ανάμεσα στα αδέλφια, μας βοηθάει να βιώσουμε αυτή την οικογενειακή ρίζα που προέρχεται από τους παππούδες και τις γιαγιάδες. Ο διάλογος με τον παππού και τη γιαγιά!
Και πώς γίνεται αυτό; Ας κοιτάξουμε τη Μαρία, η οποία στο σημερινό Ευαγγέλιο λέει στον Ιησού: «Ο πατέρας σου κι εγώ σε αναζητούσαμε» (στ. 48). Ο πατέρας σου κι εγώ, δεν λέει εγώ κι ο πατέρας σου: πριν από το “εγώ” υπάρχει το “εσύ”! Ας το μάθουμε αυτό: πριν από το “εγώ” υπάρχει το “εσύ”. Στη γλώσσα μου υπάρχει ένα ρητό για τους ανθρώπους που λένε πρώτα το “εγώ” και μετά το “εσύ”: «Εγώ, ο εαυτός μου και πάλι εγώ, για μένα και για το κέρδος μου». Άνθρωποι που είναι έτσι, πρώτα το “εγώ” μετά το “εσύ”. Όχι, στην Αγία Οικογένεια το “εσύ” υπάρχει πριν το “εγώ”. Για να διατηρηθεί η αρμονία στην οικογένεια, πρέπει κανείς να πολεμήσει τη δικτατορία του “εγώ”, όταν το “εγώ” διογκώνεται. Είναι επικίνδυνο όταν, αντί να ακούμε ο ένας τον άλλον, του πετάμε κατάμουτρα τα λάθη. Όταν, αντί να κάνουμε χειρονομίες φροντίδας για τους άλλους, είμαστε κολλημένοι στις ανάγκες μας. Όταν, αντί να μιλάμε, απομονωνόμαστε με το κινητό τηλέφωνο – είναι λυπηρό να βλέπεις μια οικογένεια στο μεσημεριανό γεύμα, ο καθένας με το δικό του κινητό τηλέφωνο χωρίς να μιλάει ο ένας στον άλλον, ο καθένας να μιλάει με το κινητό. Όταν αλληλοκατηγορούμαστε, επαναλαμβάνοντας πάντα τις ίδιες φράσεις, σκηνοθετώντας μια παλιά κωμωδία, στην οποία ο καθένας θέλει να έχει δίκιο και στο τέλος πέφτει μια ψυχρή σιωπή. Αυτή η κοφτερή, ψυχρή σιωπή, μετά από έναν οικογενειακό διαπληκτισμό, είναι τόσο φρικτή, πάρα πολύ φρικτή!
Επαναλαμβάνω μια συμβουλή: το βράδυ, μετά απ’ όλα, να κάνετε ειρήνη, πάντα. Ποτέ μην πάρε να κοιμηθείτε χωρίς να έχετε κάνει ειρήνη, αλλιώς την επόμενη μέρα θα γίνει «ψυχρός πόλεμος»! Κι αυτός είναι επικίνδυνος διότι θα ξεκινήσει μια ιστορία επιπλήξεων, μια ιστορία εκδίκησης. Πόσες φορές, δυστυχώς, οι συγκρούσεις προκύπτουν και γιγαντώνονται μέσα στους τοίχους του σπιτιού από πολύ μεγάλες σιωπές και από ανεξέλεγκτο εγωισμό! Μερικές φορές καταλήγουν ακόμη και στη σωματική και ψυχολογική βία. Αυτό διαλύει την αρμονία και σκοτώνει την οικογένεια. Ας μεταστραφούμε από το “εγώ” στο “εσύ”. Αυτό που πρέπει να είναι πιο σημαντικό στην οικογένεια είναι το “εσύ”. Και κάθε μέρα, σας παρακαλώ, προσευχηθείτε λίγο μαζί, αν μπορείτε να κάνετε τον κόπο, για να ζητήσετε από τον Θεό το δώρο της ειρήνης στην οικογένεια. Και ας εργαστούμε όλοι – γονείς, παιδιά, Εκκλησία, κοινωνία των πολιτών – για να στηρίξουμε, να υπερασπιστούμε και να φροντίσουμε την οικογένεια που είναι ο θησαυρός μας!
Είθε η Παρθένος Μαρία, η σύζυγος του Ιωσήφ και μαμά του Ιησού, να προστατεύει τις οικογένειές μας.
———————————–
Μετάφραση: π. Λέων Κισκίνης
