ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ

ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΥΡΙΟΥ

Πλατεία Αγίου Πέτρου
Κυριακή, 28 Νοεμβρίου 2021

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, καλημέρα!

Το Ευαγγέλιο της σημερινής Θείας Λειτουργίας, της Α’ Κυριακής της Παρουσίας, δηλαδή της πρώτης Κυριακής που μας προετοιμάζει για τα Χριστούγεννα, μας μιλάει για την έλευση του Κυρίου στο τέλος των αιώνων. Ο Ιησούς αναγγέλλει ζοφερά γεγονότα και θλίψεις, αλλά ακριβώς σε αυτό το σημείο μας καλεί να μην φοβόμαστε. Γιατί; Διότι όλα θα πάνε καλά; Όχι, αλλά διότι Αυτός θα έλθει. Ο Ιησούς θα επιστρέψει, ο Ιησούς θα έλθει, το υποσχέθηκε. Λέει το εξής: «Σηκώστε τα κεφάλια σας και αναθαρρήστε, διότι πλησιάζει η ώρα του λυτρωμού σας» (Λκ 21,28). Είναι ωραίο να ακούμε αυτόν τον ενθαρρυντικό λόγο: να ανορθωνόμαστε και να σηκώνουμε τη κεφαλή μας, διότι ακριβώς τις στιγμές που όλα φαίνονται να έχουν τελειώσει, ο Κύριος έρχεται να μας σώσει. Ας τον περιμένουμε με χαρά ακόμη και εν μέσω των θλίψεων, στις κρίσεις της ζωής και στα δράματα της ιστορίας. Να αναμένουμε τον Κύριο. Πώς όμως να σηκώσουμε το κεφάλι, να μην μας απορροφήσουν οι δυσκολίες, τα βάσανα, οι ήττες; Ο Ιησούς μας δείχνει τον δρόμο με μια ισχυρή υπενθύμιση: «Προσέξτε καλά τους εαυτούς σας. Μην παραδοθείτε στις βιοτικές ανάγκες, και σας αιφνιδιάσει η ημέρα εκείνη […]. Να μένετε άγρυπνοι και να προσεύχεστε αδιάκοπα» (στ. 34.36).

«Να μένετε άγρυπνοι», η επαγρύπνηση. Ας σταθούμε σε αυτή τη σημαντική πτυχή της χριστιανικής ζωής. Από τα λόγια του Χριστού βλέπουμε ότι η επαγρύπνηση συνδέεται με την προσοχή: να είστε προσεκτικοί, να είστε σε εγρήγορση, να μην αποσπάτε την προσοχή σας, δηλαδή να μείνετε ξύπνιοι! Το να είσαι σε επαγρύπνηση σημαίνει αυτό: να μην αφήνεις την καρδιά να τεμπελιάζει και την πνευματική ζωή να χαλαρώνει στη μετριότητα. Να προσέχεις, διότι μπορεί να είσαι «χριστιανός κοιμισμένος», και το ξέρουμε αυτό: υπάρχουν πολλοί Χριστιανοί κοιμισμένοι, Χριστιανοί αναισθητοποιημένοι από την πνευματική κοσμικότητα, Χριστιανοί χωρίς πνευματικό ενθουσιασμό, χωρίς θέρμη για προσευχή – προσεύχονται σαν παπαγάλοι – χωρίς ενθουσιασμό για την ιερααποστολή, χωρίς πάθος για το Ευαγγέλιο. Χριστιανοί που κοιτάζουν πάντα μέσα τους, ανίκανοι να κοιτάξουν τον ορίζοντα. Και αυτό οδηγεί σε «υπνηλία»:να είμαστε αδρανείς, να πέφτουμε στην απάθεια, να αδιαφορούμε για όλα εκτός από αυτό που μας βολεύει. Και αυτή είναι μια θλιβερή ζωή, να συνεχίζεις έτσι… δεν υπάρχει ευτυχία εκεί.

Χρειάζεται να είμαστε σε εγρήγορση για να μην παραδώσουμε τις μέρες μας στη συνήθεια, για να μην επιβαρυνθούμε -λέει ο Ιησούς- από τα δεινά της ζωής (βλ. στ. 34). Τα προβλήματα της ζωής μας βαραίνουν. Σήμερα, λοιπόν, είναι μια καλή ευκαιρία να αναρωτηθούμε: τι βαραίνει την καρδιά μου; Τι επιβαρύνει το πνεύμα μου; Τι με κάνει να κάθομαι αναπαυτικά στην πολυθρόνα της τεμπελιάς; Είναι λυπηρό να βλέπεις χριστιανούς «στην πολυθρόνα»! Ποιες είναι οι μετριότητες που με παραλύουν, οι κακίες, ποιες οι κακίες που με συνθλίβουν στο έδαφος και με εμποδίζουν να σηκώσω το κεφάλι; Και όσον αφορά τα βάρη στους ώμους των αδελφών, είμαι προσεκτικός ή αδιάφορος; Αυτές οι ερωτήσεις είναι καλές για εμάς, διότι βοηθούν να προφυλάξουμε την καρδιά από την ακηδία. Αλλά, πάτερ, πες μας: τι είναι η ακηδία; Είναι μεγάλος εχθρός της πνευματικής ζωής, ακόμη και της χριστιανικής ζωής. Η ακηδία είναι αυτή η τεμπελιά, η νωθρότητα, που μας ρίχνει στον γκρεμό, μας ρίχνει στη θλίψη, που αφαιρεί την απόλαυση να ζήσεις και την επιθυμία να πράξεις. Είναι ένα αρνητικό πνεύμα, είναι ένα κακό πνεύμα που καρφώνει την ψυχή στον λήθαργο, κλέβοντας τη χαρά της ζωής. Ξεκινά με εκείνη τη θλίψη, και πάει όλο και πιο χαμηλά, και δεν υπάρχει χαρά. Το βιβλίο των Παροιμιών λέει: «Πρόσεχε ακόμα πιο πολύ τις μύχιες σκέψεις της καρδιάς σου, γιατί απ’ αυτήν καθορίζεται η ζωή» (Παρ 4,23). Να προσέχεις την καρδιά σου: αυτό σημαίνει να είσαι σε επαγρύπνηση, να είσαι σε εγρήγορση! Να είσαι ξύπνιος, να προσέχεις την καρδιά σου.

Και ας προσθέσουμε ένα βασικό συστατικό: το μυστικό για να είσαι άγρυπνος είναι η προσευχή. Μάλιστα, ο Ιησούς λέει: «Να μένετε άγρυπνοι και να προσεύχεστε αδιάκοπα» (Λκ 21,36). Είναι η προσευχή που κρατά αναμμένο το λυχνάρι της καρδιάς. Ειδικά όταν νιώθουμε ότι ο ενθουσιασμός ψύχεται, η προσευχή τον αναζωπυρώνει, διότι μας επαναφέρει στον Θεό, στο κέντρο των πραγμάτων. Η προσευχή ξυπνά την ψυχή από τον ύπνο και την εστιάζει σε ό,τι έχει σημασία, στο τέλος της ύπαρξής μας. Ακόμη και στις πιο πολυάσχολες μέρες, ας μην αμελούμε την προσευχή. Τώρα έβλεπα, στο πρόγραμμα της Ιταλικής τηλεόρασης «Κατ’ εικόνα Του», έναν όμορφο στοχασμό για την προσευχή: θα μας βοηθήσει, θα μας κάνει καλό να την κάνουμε πράξη. Μπορεί να μας βοηθήσει η προσευχή της καρδιάς, επαναλαμβάνοντας συχνά σύντομες επικλήσεις. Την Περίοδο της Παρουσίας, να συνηθίσουμε να λέμε, για παράδειγμα: «Έλα, Κύριε Ιησού». Μόνο αυτό, αλλά να το πούμε ειλικρινά: «Έλα, Κύριε Ιησού». Αυτή η περίοδος προετοιμασίας για τα Χριστούγεννα είναι όμορφη: ας σκεφτούμε τη φάτνη, ας σκεφτούμε τα Χριστούγεννα και ας πούμε από καρδιάς: «Έλα, Κύριε Ιησού, έλα». Ας επαναλαμβάνουμε αυτή την προσευχή όλη την ημέρα, και η ψυχή θα παραμείνει σε εγρήγορση! «Έλα, Κύριε Ιησού»: είναι μια προσευχή που μπορούμε να πούμε τρεις φορές, όλες μαζί τώρα: «Έλα, Κύριε Ιησού», «Έλα, Κύριε Ιησού», «Έλα, Κύριε Ιησού».

Και τώρα ας προσευχηθούμε στην Παναγία: είθε αυτή, που ανέμενε τον Κύριο με άγρυπνη καρδιά, να μας συνοδεύσει στην πορεία της Παρουσίας.

—————————————

Μετάφραση: π. Λέων Κισκίνης