ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ

ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΥΡΙΟΥ

Πλατεία Αγίου Πέτρου
Κυριακή, 14 Νοεμβρίου 2021

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, καλημέρα!

H ευαγγελική περικοπή της σημερινής Θεάς Λειτουργίας ξεκινά με μια φράση του Ιησού που μας αφήνει έκπληκτους: « Ο ήλιος θα σκοτεινιάσει και το φεγγάρι δεν θα δίνει πια το φως του· τα άστρα θα πέφτουν από τον ουρανό» (Μκ 13,24-25). Αλλά πώς, ακόμη και ο Κύριος αρχίζει να κάνει καταστροφολογίες; Όχι, ασφαλώς δεν είναι αυτή η πρόθεσή του. Θέλει να καταλάβουμε ότι τα πάντα σε αυτόν τον κόσμο, αργά ή γρήγορα, παρέρχονται. Ακόμη και ο ήλιος, το φεγγάρι και τα αστέρια που σχηματίζουν το «στερέωμα» – μια λέξη που δηλώνει «στερεότητα», «σταθερότητα» –  προορίζονται να παρέλθουν.

Στο τέλος, όμως, ο Ιησούς λέει τι δεν καταρρέει: «Ο ουρανός και η γη θα παρέλθουν –λέει– αλλά τα λόγια μου δεν θα παρέλθουν» (στ. 31). Τα λόγια του Κυρίου δεν παρέρχονται. Αυτός κάνει μια διάκριση ανάμεσα στα προτελευταία, που περνούν, και στα τελευταία, που παραμένουν. Είναι ένα μήνυμα για εμάς, για να μας καθοδηγήσει στις σημαντικές επιλογές της ζωής μας, να μας καθοδηγήσει σε αυτό που αξίζει να επενδύσουμε στη ζωή. Μήπως σε αυτό που είναι παροδικό ή στα λόγια του Κυρίου, που μένουν για πάντα; Προφανώς σε αυτά. Δεν είναι όμως εύκολο. Μας ελκύουν μάλιστα τα πράγματα που πέφτουν στην αντίληψη των αισθήσεών μας και μας δίνουν αμέσως ικανοποίηση, ενώ τα λόγια του Κυρίου, παρότι είναι όμορφα, πηγαίνουν πέρα από τα άμεσα και απαιτούν υπομονή. Μπαίνουμε στον πειρασμό να προσκολληθούμε σε αυτό που βλέπουμε και αγγίζουμε και μας φαίνεται πιο ασφαλές. Είναι ανθρώπινο, αυτός είναι ο πειρασμός. Είναι όμως απάτη, διότι «ο ουρανός και η γη θα παρέλθουν, αλλά τα λόγια μου δεν θα παρέλθουν». Ιδού λοιπόν η πρόσκληση: μην χτίζετε τη ζωή πάνω στην άμμο. Όταν χτίζεις ένα σπίτι, σκάβεις βαθιά και βάζεις γερά θεμέλια. Μόνο ένας ανόητος θα έλεγε ότι είναι πεταμένα χρήματα για κάτι που δεν φαίνεται. Ο πιστός μαθητής, για τον Ιησού, είναι αυτός που θεμελιώνει τη ζωή πάνω στον βράχο,  ο οποίος είναι ο Λόγος του που δεν παρέρχεται (βλ. Μτ 7,24-27), στη σταθερότητα του λόγου του Ιησού: αυτό είναι το θεμέλιο της ζωής που θέλει ο Ιησούς από εμάς, και αυτό δεν θα περάσει.

Και τώρα το ερώτημα – πάντοτε, όταν διαβάζουμε τον Λόγο του Θεού, ας θέττουμε ερωτήματα – . Ας αναρωτηθούμε, λοιπόν: ποιο είναι το κέντρο, ποια είναι η πάλλουσα καρδιά του Λόγου του Θεού; Τι, με λίγα λόγια, δίνει στιβαρότητα στη ζωή και δεν θα έχει ποτέ τέλος; Μας το λέει ο Άγιος Παύλος. Το κέντρο αυτό, η καρδιά που πάλλει, εκείνο που δίνει στιβαρότητα, είναι η αγάπη: «Ποτέ η αγάπη δεν θα πάψει να υπάρχει» (Α’Κορ 13,8), λέει ο Άγιος Παύλος. Όποιος κάνει το καλό επενδύει για την αιωνιότητα. Όταν βλέπουμε έναν γενναιόδωρο και εξυπηρετικό άνθρωπο, μεγαλόθυμο, υπομονετικό, που δεν ζηλοφθονεί, δεν κουτσομπολεύει, δεν κομπάζει, δεν φουσκώνει από υπερηφάνεια, δείχνει σεβασμό (βλ. Α’Κορ 13,4-7), αυτός είναι ένα πρόσωπο που χτίζει τον Ουρανό στη γη. Ίσως δεν θα έχει θεαματικότητα, δεν θα κάνει καριέρα, δεν θα γίνει πρωτοσέλιδο στις εφημερίδες, ωστόσο αυτό που κάνει δεν θα χαθεί. Διότι το καλό δεν χάνεται ποτέ, το καλό παραμένει για πάντα.

Κι εμείς, αδελφοί, ας αναρωτηθούμε: σε τι επενδύουμε τη ζωή μας; Σε πράγματα που περνούν, όπως τα χρήματα, η επιτυχία, η εμφάνιση, η σωματική ευεξία; Από αυτά, εμείς δεν θα πάρουμε τίποτα μαζί μας. Μήπως είμαστε προσκολλημένοι στα γήινα πράγματα, σαν να πρέπει να ζήσουμε εδώ για πάντα; Όσο είμαστε νέοι και υγιείς, όλα είναι καλά, αλλά όταν έλθει η ώρα του αποχαιρετισμού πρέπει να τα αφήσουμε όλα. Ο Λόγος του Θεού μας προειδοποιεί σήμερα: περνά η σημερινή μορφή αυτού του κόσμου. Και θα μείνει μόνο η αγάπη. Το να βασίζει κανείς τη ζωή στον Λόγο του Θεού, λοιπόν, δεν είναι απόδραση από την ιστορία, είναι να βυθιστεί στη γήινη πραγματικότητα για να την κάνει στέρεη, να τη μεταμορφώσει με αγάπη, εντυπώνοντάς της το σημάδι της αιωνιότητας, το σημάδι του Θεού. Ορίστε λοιπόν μια συμβουλή για να κάνεις τις σημαντικές επιλογές. Όταν δεν ξέρω τι να κάνω, πώς να κάνω μια οριστική επιλογή, μια σημαντική επιλογή, μια επιλογή που περιλαμβάνει την αγάπη του Ιησού; Τι πρέπει να κάνω; Πριν αποφασίσουμε, ας φανταστούμε ότι στεκόμαστε μπροστά στον Ιησού, όπως στο τέλος της ζωής, μπροστά σε Αυτόν που είναι αγάπη. Και σκεπτόμενοι εκεί, μπροστά του, στο κατώφλι της αιωνιότητας, ας πάρουμε την απόφαση για το σήμερα. Έτσι πρέπει να αποφασίζουμε: κοιτάζοντας πάντα την αιωνιότητα, κοιτάζοντας τον Ιησού. Μπορεί να μην είναι η πιο εύκολη απόφαση, μπορεί να μην είναι η πιο άμεση, αλλά θα είναι η καλή, αυτό είναι βέβαιο (βλ. Αγ. Ιγνάτιος Λογιόλα, Πνευματικές Ασκήσεις, 187).

Είθε η Παναγία να μας βοηθήσει να κάνουμε τις σημαντικές επιλογές στη ζωή, όπως έκανε εκείνη: σύμφωνα με την αγάπη, σύμφωνα με τον Θεό.

———————

Μετάφραση: π.Λ