ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ
ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΥΡΙΟΥ
Πλατεία Αγίου Πέτρου
Κυριακή, 3 Μαρτίου 2024
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, καλημέρα!
Σήμερα το Ευαγγέλιο μας δείχνει μια σκληρή σκηνή: τον Ιησού να διώχνει τους εμπόρους από τον ναό (βλ. Ιω 2,13-25), τον Ιησού να απομακρύνει τους πωλητές, να αναποδογυρίζει τους πάγκους με τα νομίσματα των αργυραμοιβών και να προειδοποιεί τους πάντες λέγοντας: «Μην κάνετε εμπορικό κατάστημα τον οίκο του Πατέρα μου» (στ. 16). Ας εστιάσουμε λίγο στην αντίθεση μεταξύ οίκου και εμπορίου: είναι στην πραγματικότητα δύο διαφορετικοί τρόποι για να θέσουμε τον εαυτό μας ενώπιον του Κυρίου.
Στον ναό που νοείται ως εμπόριο, για να είναι κάποιος σωστός με τον Θεό αρκούσε να αγοράσει ένα αρνί, να το πληρώσει και να το καταναλώσει στη χόβολη του θυσιαστηρίου. Αγοράζω, πληρώνω, καταναλώνω, και μετά ο καθένας στο σπίτι του. Στον ναό που νοείται ως οίκος, όμως, συμβαίνει το αντίθετο: πηγαίνει κανείς εκεί για να συναντήσει τον Κύριο, να ενωθεί με Αυτόν, να ενωθεί με τους αδελφούς, να μοιραστεί χαρές και λύπες. Επίσης: στο εμπορικό κατάστημα διαπραγματεύεσαι την τιμή, στο σπίτι δεν υπολογίζεις· στην αγορά αναζητάς αυτό που σε συμφέρει, στο σπίτι δίνεις δωρεάν. Και ο Ιησούς σήμερα είναι σκληρός επειδή δεν δέχεται ο ναός-εμπορικό κατάστημα να αντικαθιστά τον ναό-οίκο, δεν δέχεται η σχέση με τον Θεό να είναι απόμακρη και εμπορική αντί να είναι κοντινή και έμπιστη, δεν δέχεται οι πάγκοι των αγοραπωλησιών να παίρνουν τη θέση του οικογενειακού τραπεζιού, οι τιμές να αντικαθιστούν τις αγκαλιές και τα κέρματα να αντικαθιστούν τα χάδια. Και γιατί ο Ιησούς δεν το δέχεται αυτό; Διότι έτσι δημιουργείται ένα φράγμα μεταξύ Θεού και ανθρώπου και μεταξύ αδελφού και αδελφού, ενώ ο Χριστός ήρθε να φέρει κοινωνία, να φέρει έλεος, δηλαδή συγχώρεση, να φέρει εγγύτητα.
Η πρόσκληση σήμερα, και για τη δική μας πορεία της Τεσσαρακοστής, είναι να χτίσουμε περισσότερο την έννοια του σπιτιού και λιγότερο την έννοια του εμπορίου σ’ εμάς και γύρω μας. Πρώτα απ’ όλα έναντι του Θεού: προσευχόμενοι πολύ, σαν παιδιά που χτυπούν ακούραστα και με σιγουριά την πόρτα του Πατέρα, όχι σαν άπληστοι και δύσπιστοι έμποροι. Συνεπώς, πρώτον, να προσευχόμαστε. Και στη συνέχεια μεταδίδοντας αδελφοσύνη: υπάρχει ανάγκη για πολλή αδελφοσύνη! Ας σκεφτούμε την αμήχανη, απομονωτική, ενίοτε και εχθρική σιωπή που συναντάμε σε πολλά μέρη.
Ας αναρωτηθούμε λοιπόν: πρώτα απ’ όλα, πώς είναι η προσευχή μου; Είναι ένα τίμημα που πρέπει να πληρώσω ή είναι η στιγμή που αφήνομαι γεμάτος εμπιστοσύνη, όπου δεν κοιτάζω το ρολόι; Και πώς είναι οι σχέσεις μου με τους άλλους; Ξέρω να δίνω χωρίς να περιμένω ανταπόδοση; Ξέρω να κάνω το πρώτο βήμα για να σπάσω τα τείχη της σιωπής και τα κενά των αποστάσεων; Αυτές τις ερωτήσεις πρέπει να τις κάνουμε στον εαυτό μας.
Είθε η Παναγία να μας βοηθήσει να «χτίσουμε σπίτι» με τον Θεό, μεταξύ μας και γύρω μας.
———————
Μετάφραση: π.Λ
