ΑΓΙΑ ΔΩΡΕΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ
ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΥΡΙΟΥ
Πλατεία Αγίου Πέτρου
Κυριακή, 2 Ιουνίου 2024
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, καλή Κυριακή!
Στην Ιταλία και σε άλλες χώρες σήμερα εορτάζεται η Πανήγυρη της Αγίας Δωρεάς. Το Ευαγγέλιο της Θεία Λειτουργίας αφηγήται τον Μυστικό Δείπνο (Μκ 14,12-26), κατά τον οποίο ο Κύριος κάνει μια πράξη παράδοσης: πράγματι, στον τεμαχισμένο άρτο και στο ποτήρι που προσφέρεται στους μαθητές, είναι Αυτός ο ίδιος ο οποίος δωρίζεται για όλη την ανθρωπότητα και προσφέρει τον εαυτό του για τη ζωή του κόσμου.
Σε εκείνη την πράξη του Ιησού ο οποίος κόβει το ψωμί, υπάρχει μια σημαντική πτυχή που το Ευαγγέλιο υπογραμμίζει με τις λέξεις «τους το έδωσε» (στ. 22). Ας βάλουμε αυτά τα λόγια στην καρδιά μας: τους το έδωσε. Η Θεία Ευχαριστία, μάλιστα, ανακαλεί πρωτίστως τη διάσταση της δωρεάς. Ο Ιησούς παίρνει το ψωμί όχι για να το καταναλώσει ο ίδιος, αλλά για να το κόψει κομμάτια και να το δωρίσει στους μαθητές, αποκαλύπτοντας έτσι την ταυτότητά του και την αποστολή του. Αυτός δεν κράτησε τη ζωή για τον εαυτό του, αλλά τη δώρισε σ’ εμάς· δεν θεώρησε έναν ζηλότυπο θησαυρό το να είναι ίσος με τον Θεό, αλλά απογυμνώθηκε από τη δόξα του για να μοιραστεί την ανθρώπινη φύση μας και να μας εισάγει στην αιώνια ζωή (βλ. Φιλ 2,1-11). Όλη του τη ζωή ο Ιησούς την έκανε ένα δώρο. Ας το θυμόμαστε αυτό: Όλη του τη ζωή ο Ιησούς την έκανε ένα δώρο.
Τότε καταλαβαίνουμε ότι το να τελούμε τη Θεία Ευχαριστία και να τρεφόμαστε με αυτόν τον Άρτο, όπως κάνουμε ιδιαίτερως την Κυριακή, δεν είναι μια πράξη λατρείας αποκομμένη από τη ζωή ή μια απλή στιγμή προσωπικής παρηγοριάς· πρέπει πάντα να θυμόμαστε ότι ο Ιησούς, παίρνοντας τον άρτο, τον έκοψε κομμάτια και τους τον έδωσε, γι’ αυτό, η κοινωνία μαζί Του μας καθιστά ικανούς να γίνουμε κι εμείς άρτος τεμαχιζόμενος για τους άλλους, ικανούς να μοιραστούμε αυτό που είμαστε και αυτό που έχουμε. Ο Άγιος Λέων ο Μέγας έλεγε: «Η συμμετοχή μας στο σώμα και στο αίμα του Χριστού δεν τείνει σε κάτι άλλο παρά στο να μας κάνει να γίνουμε αυτό που τρώμε» (Λόγος XII για τα Άγια Πάθη, 7).
Ιδού, αδελφοί και αδελφές, τι καλούμαστε να κάνουμε: να γίνουμε αυτό που τρώμε, να γίνουμε «ευχαριστιακοί», δηλαδή πρόσωπα που δεν ζουν πια για τον εαυτό τους (βλ. Ρωμ 14,7), στη λογική της απόκτησης και της κατανάλωσης, αλλά που ξέρουν να κάνουν τη ζωή τους δώρο για τους άλλους. Έτσι, χάρη στη Θεία Ευχαριστία, γινόμαστε προφήτες και οικοδόμοι ενός νέου κόσμου: όταν υπερβαίνουμε τον εγωισμό και ανοίγουμε τον εαυτό μας στην αγάπη, όταν καλλιεργούμε δεσμούς αδελφοσύνης, όταν συμμετέχουμε στα βάσανα των αδελφών μας και μοιραζόμαστε το ψωμί και τους πόρους με αυτόν που έχει ανάγκη, όταν βάζουμε τα ταλέντα μας στη διάθεση όλων, τότε κόβουμε το ψωμί της ζωής μας όπως ο Ιησούς.
Αδελφοί και αδελφές, ας αναρωτηθούμε λοιπόν: εγώ κρατώ τη ζωή μου μόνο για τον εαυτό μου ή τη δωρίζω όπως ο Ιησούς; Αναλώνομαι για τους άλλους ή είμαι κλεισμένος στο μικρό μου «εγώ»; Και, στις καθημερινές καταστάσεις, ξέρω να μοιράζομαι ή αναζητώ πάντα το δικό μου συμφέρον;
Είθε η Παρθένος Μαρία, η οποία δέχτηκε τον Ιησού, τον Άρτο τον κατελθόντα εκ του Ουρανού, και δώρισε τον εαυτό της ολοκληρωτικά σε Αυτόν, να βοηθήσει κι εμάς να γίνουμε δώρο αγάπης, ενωμένοι με τον Ιησού στη Θεία Ευχαριστία.
———————-
Μετάφραση: π.Λ
