ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ
ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΥΡΙΟΥ
Πλατεία Αγίου Πέτρου
Κυριακή, 18 Αυγούστου 2024
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, καλή Κυριακή!
Σήμερα το Ευαγγέλιο μας μιλάει για τον Ιησού, ο οποίος δηλώνει με απλότητα: «Εγώ είμαι ο άρτος που κατέβηκε από τον ουρανό και χαρίζει τη ζωή» (Ιω 6,51). Μπροστά στο πλήθος, ο Υιός του Θεού ταυτίζεται με την πιο συνηθισμένη και καθημερινή τροφή, το ψωμί: «Εγώ είμαι ο άρτος». Μεταξύ αυτών που ακούν, μερικοί αρχίζουν να φιλονικούν (βλ. στ. 52): πώς μπορεί ο Ιησούς να μας δώσει τη του σάρκα του για να φάμε; Σήμερα θέτουμε κι εμείς αυτή την ερώτηση, αλλά με θαυμασμό και ευγνωμοσύνη. Ιδού δύο στάσεις που πρέπει να αναλογιστούμε: θαυμασμός και ευγνωμοσύνη, μπροστά στο θαύμα της Θείας Ευχαριστίας.
Πρώτον: ο θαυμασμός, διότι τα λόγια του Ιησού μας εκπλήσσουν. Αλλά ο Ιησούς πάντα μας εκπλήσσει, πάντα. Ακόμη και σήμερα, στη ζωή του καθενός, ο Ιησούς πάντα μας εκπλήσσει. Ο άρτος από τον ουρανό είναι ένα δώρο που ξεπερνά κάθε προσδοκία. Όσοι δεν καταλαβαίνουν το ύφος του Ιησού παραμένουν καχύποπτοι: φαίνεται αδύνατο, και μάλιστα απάνθρωπο να τρώει κανείς τη σάρκα ενός άλλου (βλ. στ. 54). Σάρκα και αίμα, όμως, είναι η ανθρώπινη φύση του Σωτήρα, η ίδια η ζωή του που προσφέρεται ως τροφή για τη δική μας.
Και αυτό μας οδηγεί στη δεύτερη στάση: την ευγνωμοσύνη ‒πρώτα, ο θαυμασμός, τώρα, η ευγνωμοσύνη‒, διότι αναγνωρίζουμε τον Ιησού εκεί όπου γίνεται παρόν για εμάς και με εμάς. Γίνεται ψωμί για εμάς. «Εκείνος που τρώει τη σάρκα μου είναι ενωμένος μαζί μου, κι εγώ με αυτόν» (βλ. στ. 56). Ο Χριστός, αληθινός άνθρωπος, ξέρει καλά ότι πρέπει να φάμε για να ζήσουμε. Ξέρει όμως επίσης ότι αυτό δεν αρκεί. Αφού πολλαπλασίασε το επίγειο ψωμί (βλ. Ιω 6,1-14), προετοιμάζει ένα ακόμη μεγαλύτερο δώρο: Αυτός ο ίδιος γίνεται αληθινή τροφή και αληθινό ποτό (βλ. στ. 55). Ευχαριστούμε, Κύριε Ιησού! Με την καρδιά μας μπορούμε να πούμε: ευχαριστώ, ευχαριστώ.
Ο ουράνιος άρτος, που έρχεται από τον Πατέρα, είναι ακριβώς ο Υιός που έγινε σάρκα για εμάς. Αυτή η τροφή μάς είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητη, διότι χορταίνει την πείνα για ελπίδα, την πείνα για την αλήθεια, την πείνα για σωτηρία που όλοι νιώθουμε όχι στο στομάχι, αλλά στην καρδιά μας. Η Θεία Ευχαριστία είναι απαραίτητη για όλους μας.
Ο Ιησούς φροντίζει για τη μεγαλύτερη ανάγκη: μας σώζει, τρέφοντας τη ζωή μας με τη δική του, και αυτό για πάντα. Και χάρη σε Αυτόν μπορούμε να ζούμε σε κοινωνία με τον Θεό και μεταξύ μας. Ο ζωντανός και αληθινός άρτος δεν είναι λοιπόν κάτι μαγικό, όχι, δεν είναι κάτι που λύνει ξαφνικά όλα τα προβλήματα, αλλά είναι το ίδιο το Σώμα του Χριστού, που δίνει ελπίδα στους φτωχούς και νικά την αλαζονεία όσων κομπάζουν εις βάρος τους.
Ας αναρωτηθούμε λοιπόν, αδελφοί και αδελφές: πεινάω και διψάω για τη σωτηρία, όχι μόνο για τη δική μου, αλλά και για αυτή όλων των αδελφών μου; Όταν λαμβάνω τη Θεία Ευχαριστία, που είναι το θαύμα του ελέους, ξέρω να εκπλήσσομαι μπροστά στο Σώμα του Κυρίου, ο οποίος πέθανε και αναστήθηκε για μας;
Ας παρακαλέσουμε μαζί την Παρθένο Μαρία να μας βοηθήσει να δεχόμαστε το δώρο του ουρανού στο σημείο του άρτου.
——————-
Μετάφραση: π.Λ
