ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ
ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΥΡΙΟΥ
Πλατεία Αγίου Πέτρου
Κυριακή, 14 Ιουλίου 2024
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, καλή Κυριακή!
Σήμερα το Ευαγγέλιο μας μιλάει για τον Ιησού ο οποίος στέλνει τους μαθητές του στην ιεραποστολή (βλ. Mκ6,7-13). Τους στέλνει «δύο δύο» και συνιστά κάτι σημαντικό: να φέρουν μαζί τους μόνο ό,τι είναι απαραίτητο.
Ας σταθούμε για λίγο σε αυτήν την εικόνα: οι μαθητές στέλνονται μαζί, και πρέπει να φέρουν μαζί τους μόνο ό,τι είναι απαραίτητο.
Το Ευαγγέλιο δεν το αναγγέλλει κανείς μόνος του, όχι: αναγγέλλεται μαζί, ως κοινότητα, και γι’ αυτό είναι σημαντικό να ξέρουμε να διατηρούμε τη λιτότητα: να ξέρουμε να είμαστε λιτοί στη χρήση των πραγμάτων, μοιραζόμενοι από κοινού τους πόρους, τις ικανότητες και τα δώρα, και εγκαταλείποντας το περιττό. Γιατί; Για να είμαστε ελεύθεροι: το περιττό σε κάνει σκλάβο. Και επίσης για να έχει ο καθένας αυτό που χρειάζεται για να ζήσει με αξιοπρέπεια και να συμβάλει ενεργά στην αποστολή· και έπειτα να είμαστε νηφάλιοι στις σκέψεις, νηφάλιοι στα συναισθήματα, εγκαταλείποντας τις προκαταλήψεις, εγκαταλείποντας τις ακαμψίες οι οποίες, σαν άχρηστες αποσκευές, βαραίνουν και εμποδίζουν την πορεία, αντί να ευνοούν τη συζήτηση και την ακρόαση, κάνοντας έτσι πιο αποτελεσματική τη μαρτυρία.
Ας σκεφτούμε για παράδειγμα: τι συμβαίνει στις οικογένειές μας ή στις κοινότητές μας, όταν είμαστε ικανοποιημένοι με ό,τι είναι απαραίτητο, έστω και με το λίγο, και με τη βοήθεια του Θεού καταφέρνουμε να προχωρήσουμε και να συνεννοηθούμε, μοιραζόμενοι αυτά που έχουμε, απαρνούμενοι όλοι κάτι και υποστηριζόμενοι αμοιβαία (βλ. Πραξ 4,32-35). Και αυτό είναι ήδη μια ιεραποστολική αγγελία, πριν και περισσότερο από τα λόγια, διότι ενσαρκώνει την ομορφιά του μηνύματος του Ιησού στη συγκεκριμένη κατάσταση της ζωής. Μια οικογένεια ή μια κοινότητα που ζουν με αυτόν τον τρόπο, πράγματι, δημιουργούνγύρω τους ένα περιβάλλον πλούσιο σε αγάπη, μέσα στο οποίο είναι πιο εύκολο να ανοιχτεί κανείς στην πίστη και στην καινοφάνεια του Ευαγγελίου, και από όπου ξεκινάμε καλύτεροι, ξεκινάμε πιο γαλήνιοι.
Αν, αντιθέτως, ο καθένας πηγαίνει για λογαριασμό του, αν σημασία έχουν μόνο τα πράγματα –που ποτέ δεν είναι αρκετά–, αν δεν ακούμε ο ένας τον άλλον, αν κυριαρχεί ο ατομικισμός και ο φθόνος –ο φθόνος είναι κάτι θανάσιμο, ένα δηλητήριο!– η ατμόσφαιρα γίνεται βαριά, η ζωή γίνεται δύσκολη, και οι συναντήσεις γίνονται περισσότερο αφορμή για άγχος, θλίψη και αποθάρρυνση παρά αφορμή για χαρά (βλ. Μτ 19,22).
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, η κοινωνία και η λιτότητα είναι σημαντικές αξίες για τη χριστιανική μας ζωή: η κοινωνία, η μεταξύ μας αρμονία και η λιτότητα είναι σημαντικές αξίες, απαραίτητες αξίες για μια Εκκλησία που είναι ιεραποστολική, σε όλα τα επίπεδα.
Μπορούμε, λοιπόν, να αναρωτηθούμε: εγώ νιώθω τη χαρά να αναγγέλλω το Ευαγγέλιο, να φέρνω, εκεί όπου ζω, τη χαρά και το φως που προέρχονται από τη συνάντηση με τον Κύριο; Και για να το κάνω αυτό, δεσμεύομαι να βαδίσω μαζί με τους άλλους, μοιραζόμενος ιδέες και δεξιότητες μαζί τους, με ανοιχτό μυαλό, με γενναιόδωρη καρδιά; Και τέλος: ξέρω να καλλιεργήσω έναν λιτό τρόπο ζωής, έναν τρόπο ζωής που να είναι προσεκτικός στις ανάγκες των αδελφών μου; Αυτές είναι ερωτήσεις που θα μας κάνει καλό να τις θέσουμε.
Η Παναγία, η Βασίλισσα των Αποστόλων, είθε να μας βοηθήσει να είμαστε αληθινοί ιεραπόστολοι μαθητές, στην κοινωνία και στη λιτότητα της ζωής. Στην κοινωνία, στην αρμονία μεταξύ μας και στη λιτότητα της ζωής.
———————
Μετάφραση: π.Λ
