ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ
ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΥΡΙΟΥ
Πλατεία Αγίου Πέτρου
Κυριακή, 11 Αυγούστου 2024
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, καλή Κυριακή!
Σήμερα το Ευαγγέλιο της Θείας Λειτουργίας (Ιω 6,41-51) μας λέει για την αντίδραση των Ιουδαίων στη δήλωση του Ιησού, που λέει: «εγώ κατέβηκα από τον ουρανό» (Ιω 6,38). Σκανδαλίζονται.
Μουρμουρίζουν μεταξύ τους: «Μα αυτός δεν είναι ο Ιησούς, ο γιος του Ιωσήφ, που τον πατέρα του και τη μητέρα του εμείς τους ξέρουμε καλά; Πώς τώρα λέει ότι κατέβηκε από τον ουρανό;» (Ιω 6,42). Ας προσέξουμε τι λένε. Είναι πεπεισμένοι ότι ο Ιησούς δεν μπορεί να έρθει από τον ουρανό, επειδή είναι γιος ξυλουργού και επειδή η μητέρα του και οι συγγενείς του είναι απλοί άνθρωποι, γνωστοί, κανονικοί άνθρωποι, όπως πολλοί άλλοι. «Πώς θα μπορούσε ο Θεός να φανερωθεί με τόσο συνηθισμένο τρόπο;», λένε. Μπλοκάρονται, στην πίστη τους, από την προκατάληψη για την ταπεινή καταγωγή του και επίσης εμποδίζονται από την αλαζονεία ότι δεν έχουν τίποτα να μάθουν από Αυτόν. Οι προκαταλήψεις και η αλαζονεία πόσο κακό μας κάνουν! Αποτρέπουν τον ειλικρινή διάλογο, μια προσέγγιση μεταξύ αδελφών: προσοχή στις προκαταλήψεις και την αλαζονεία! Έχουν την άκαμπτη νοοτροπία τους και δεν υπάρχει χώρος στην καρδιά τους για ό,τι δεν κατανοούν, για ό,τι δεν μπορούν να κατηγοριοποιήσουν και να αρχειοθετήσουν στα σκονισμένα ράφια των βεβαιοτήτων τους. Και αυτό είναι αλήθεια: πολλές φορές οι βεβαιότητές μας είναι κλειστές, σκονισμένες, σαν τα παλιά βιβλία.
Κι όμως, είναι άνθρωποι που τηρούν τον νόμο, κάνουν ελεημοσύνες, σέβονται τις νηστείες και τους χρόνους της προσευχής. Μάλιστα, ο Χριστός έχει ήδη κάνει διάφορα θαύματα (βλ. Ιω 2,1-11· 4,43-54· 5,1-9· 6,1-25). Γιατί όλα αυτά δεν τους βοηθούν να αναγνωρίσουν σε Αυτόν τον Μεσσία; Γιατί δεν τους βοηθούν; Διότι επιτελούν τις θρησκευτικές τους πρακτικές όχι τόσο για να ακούσουν τον Κύριο, αλλά για να βρουν σε αυτές την επιβεβαίωση αυτού που σκέφτονται. Είναι κλειστοί στον Λόγο του Κυρίου και αναζητούν μια επιβεβαίωση των σκέψεών τους. Αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι δεν μπαίνουν καν στον κόπο να ζητήσουν εξήγηση από τον Ιησού: απλώς μουρμουρίζουν μεταξύ τους εναντίον του (βλ. Ιω 6,41), σαν να θέλουν να καθησυχάσουν ο ένας τον άλλον για αυτό για το οποίο είναι πεπεισμένοι, και κλείνονται, είναι κλεισμένοι σε ένα αδιαπέραστο φρούριο. Και έτσι δεν καταφέρνουν να πιστέψουν. Το κλείσιμο της καρδιάς: πόσο κακό κάνει!
Ας δώσουμε προσοχή σε όλα αυτά, διότι μερικές φορές μπορεί να συμβεί το ίδιο και σε εμάς, στη ζωή μας και στην προσευχή μας: μπορεί να συμβεί και σε εμάς, δηλαδή αντί να ακούμε αληθινά τι έχει να μας πει ο Κύριος, ζητάμε από Αυτόν και από τους άλλους μόνο μια επιβεβαίωση αυτού που σκεφτόμαστε, μια επιβεβαίωση των πεποιθήσεών μας, των κρίσεων μας, των προκαταλήψεών μας. Αλλά αυτός ο τρόπος να απευθυνόμαστε στον Θεό δεν μας βοηθά να συναντήσουμε τον Θεό, να τον γνωρίσουμε αληθινά, ούτε να ανοιχτούμε στη δωρεά του φωτός και της χάρης του, για να μεγαλώσουμε στην καλοσύνη, για να κάνουμε το θέλημά του και για να υπερβούμε τα κλεισίματα και τις δυσκολίες. Αδελφοί και αδελφές, η πίστη και η προσευχή, όταν είναι αληθινές, ανοίγουν το μυαλό και την καρδιά, δεν τα κλείνουν. Όταν βρίσκεις ένα άτομο που στο μυαλό, στην προσευχή είναι κλειστό, αυτή η πίστη και αυτή η προσευχή δεν είναι αληθινές.
Ας αναρωτηθούμε, λοιπόν: στη ζωή της πίστεώς μου, είμαι ικανός να κάνω αληθινά ησυχία μέσα μου και να ακούω τον Θεό; Είμαι πρόθυμος να δεχτώ τη φωνή του πέρα από τις εμμονές μου και επίσης να ξεπεράσω, με τη βοήθειά του, τους φόβους μου;
Είθε η Παναγία να μας βοηθήσει να ακούσουμε τη φωνή του Κυρίου με πίστη και να κάνουμε το θέλημά του με θάρρος.
———————
Μετάφραση: π.Λ
